Chương 27: Chapter Twenty-Six
HABANG umupo ay nakatitig siya sa mga labi ni Reese, his moving lips. He was about to say something that would shatter her. Zev knew it, therefore she asks "May Girlfriend ka?" She doesn't mean it. Umaasa siyang mali ang hinala niya.
He shooked his head.
"Then what's wrong with you?" She said with relief.
"Aksidente akong nakabuntis...." Halos pabulong na sabi nito saka ikinuwento ang tunay na nangyari. " Kailangan kong pananagutan 'yun."
Nakabuntis? Akisidente.... Halos hindi niya makontrol ang malakas na pagkabog ng dibdib niya. Halos sumabog ang ulo niya, it was spinning and swimming in the air.
Zev looked away pinilit niyang kontrolin ang mga Luha niya sa patuloy na pagtulo. Malakas niyang sinampal ang sariling pisngi.
"Por favor... Mi Amor please."
Humakbang siya palapit dito and slapped him. "Maldita sea. Vete a la mierda. ¿Cómo te atreves a hacerme esto? Eres un jugador del corazón, ¿no? Dios, Reese. Te mereces disparar en la cabeza. ¿Cómo? (Damn. Fuck you. how dare you do this to me. You are a heart player, aren't you? God, Reese You deserve to shoot on the head. How come?)"
But how come na nasampal niya ito? Paanong sinabihan niya ito ng masakit. Wala siya sa kontrol dulot ng emosyong nasa dibdib.
"Por Favor Zev. Alam ko namang mali ang ginagawa ko, ito isa sa pinaka ayaw ko sa lahat ang gawin kang miserable. God, I'm a fool. May point ka, deserve ko ang mamatay. Sorry, I make you unhappy from now on. Patawad. That's the last thing I want to do to make you unhappy. The door will be locked for both of us. Masakit, at paanong nagawa ito ng isang lalaki sa isang babae. Simula ngayon sa hangin na lang natin ibubulong kung gaano natin kamahal ang isat-isa"
"You meant that. How dare you. Ito ba ang napapala ko sa isang taong paghihintay ko sayo?" She was frenzied, as there was an element that moved through her body, burning her and she cried of pain. "Sabihin mo nga." She cried. "Wala akong paki-alam sayo Zev, wala, I want separation for the sake of your damma fucking girl..... Isigaw mo para maririnig ko."
"You know how much I love you Zev," anitong pinunasan ang basang pisngi niya.
"So in other words you are a toxico a great pretender." Niyugyog niya ito sa magkabilang balikat. "Have you forgotten your promise? The day you said that you will not leave me. Have you forgotten?"
Umiling ito.
"Baaaaakiiiittt..!?" Sigaw niya sa mukha nito.
Calm Zev. Nasasaktan din siya ani ng isang bahagi ng utak niya.
Humahagulhol ito inabot nito ang kamay niya at pinagsampal 'yon sa pisngi niya. "Hurt me...." Inilayo ni Zev ang sarili rito. Umupo siya palayo rito habang si Reese ay pinagsampal-sampal ang sariling pisngi.
"Hindi ko sinadyang saktan ka, Zev." Reese cried. "It was an accident believe me."
"Bakit kapa nangako? Keme You make me the happiest woman on Earth? Hindi ba't in-imbento mo lang lahat ng 'yon.Words of Art. Reese, hindi mo ba iniisip ang paghihirap ko sa isang taon na wala ka" huminto muna siya at pinunasan ang basang pisngi niya. "Naitanong mo ba sa sarili mo kung nakatulog ako ng maayos. Kung magaling ka sa Math Reese, try to calculate time na sinayang ko sa pagiging tulala, naka-upo sa labas, sa malamig na gabing sumabay sa aking kalungkutan, sa mga gabing sana ay nakatulog ako ng mahimbing. But I waste it, I spend it on crying, talking to your Photos, halos mabaliw ako. Now try to calculate it at magugulat ka sa kasagutan niyon. Ngunit ang kasagutang binigay mo ay ang balitang 'yan na naka-aksidente kang nakabuntis." She feels everything were shutdown. No strength left for poor Zev. "Reese, kung may RA lang na maaring magamit ko, kakasuhin kita sa hindi pagtupad ng pangako mo. Why don't you just disappear, vanish on the wind" hindi niya makontrol ang sarili at humahagulhol siya.
"Please Zev!" Humakbang ito sa kinauupuan niya saka lumuhod sa harap niya.
"Por favor perdóname, te lo ruego.(Please forgive me, I beg you)"
"Baka nakalimutan mong niloloko mo ako, Somehow I deserved it."
"Please... Please..."
"Sana maging masaya ka sa desisyon mo." Pagkasabi niyon ay tumayo na siya.
Nakaluhod pa rin ito.
Desisyong pumatay sa akin...
"Please Zev, Please talk to me"
"Well, Well, wala na tayong dapat pag-usapan. Klaro na sa akin na hindi mo na ako mahal." pumanhik siya sa itaas at nag-imapake ng mga ilang gamit niya. Pagbaba niya ay wala na ito she wondered where he was.
Habang lumabas siya ng apartment ay paulit-ulit niyang sinampal ang sariling pisngi. Umiyak pa rin siya ng umiyak hanggang sa nawalan siya ng lakas.
Pagdating niya ng Las Piñas ay agad siyang sinalubong ng Mommy niya sa Bus station. Tinawagan na niya ito kanina sa pamamagitan ng cellphone ay ikinuwento niya sa Mommy niya ang nangyari. Pero ayon naman dito ay dapat intindihin niya si Reese.
Tumakbo siya sa kinatatayuan ng Mommy niya at humahagulhol sa balikat nito. Inalo naman siya nito. Hinahagod ng mommy niya ang balikat niya. Ikinuwento nito na lihim nakipagkita sa kanila si Reese a days before. Humingi ng tawad sa kanila si Reese dahil sinaktan daw umano nito ang inosenteng anak nila.
"I'm so sorry about this," anito. Zev was so lucky because her mother couldn't say 'I told you so' instead she's trying to lessen her daughter's heartache.
Pagdating nila sa bahay nila ay dumiretso si Zev sa kanyang silid. Inside her bedroom she lay down on the bed. Inabot niya ang cellphone niya then play a song that Reese had loved.
Reese? What a poison name, he'll darken the cloud.
MALungkot na nakatanaw si Reese mula sa hagdan ng Second floor ng mansion nila. Tanaw na tanaw niya ang pagkakatuwaan ng mga cousin niya. Kaarawan ng Lola nila ang araw na 'yon.
What am I going to do? tanong niya sa sarili. Alam niya sa oras na iyon ay maaring sinaktan ni Zev ang sarili, at kung may ginagawa si Zev ng masama sa sarili pangako niya ay ayaw na niyang mabuhay pa. Bakit hindi na lang ako mawala at mamatay tulad ng Sinabi ni, Zev.
"Alam n'yu ba ang nangyari sa Wuhan, China ngayon?" tanong ni Francis sa mga iba pa itong cousin. Napatingala ito sa itaas at nagtaka ito nang makitang lumuluha si Reese, Kinawayan siya nito at sinenyasang bumaba.
"Ano ba ang nangyari sa China hah, Francis?" usisa ni Dara ang isa pa niyang pinsan. Pagkarinig sa bansang China ay biglang lumiwanag ang buong mukha niya. Naalala niya ang- hugis pusong bato na itinago nila sa loob ng White cloud cave.
Kung kukunin ko iyon papatawarin ba ako ni Zev? He thought. Hindi, hindi na kailangang isipin iyon at least gagawin niya ang lahat para ipakita kay Zev na mahal na mahal niya ito at di sinadya ang nangyari.
He stood up. I will going to Wuhan now.
Poor Reese hindi niya alam kung anong trahedya ang naganap ngayon sa Wuhan.
Gagawin kitang miserbale mula ngayon. The words sucked in the very core of her mind. Words like alcohol in a fresh wound.
"Gusto mo bang mamasyal Zev?" Her mom asked Zev, no Strength, dehydrated, and too exhausted to say something.
"Tumawag si Reese kanina pumunta raw ng-." Hindi itinuloy ni Mrs. Polavieja ang sinsabi nang makita ang hitsura ng anak.
Zev struggled for air. Nakikita niya ang sarili niya na sumisigaw. Nakaka-awa ang hitsura niyang nakatingin sa sahig.
"Maintindihan mo Sana, Hija," anang Mommy niya.
Still struggling for breath. Zev still said nothing
"Bakit? Bakit di niya ako mahal? Mahirap ba akong mahalin? O may kulang nga sa akin-"
Now it was her Mom was silent.
"Hindi niya ako mahal," Zev said. "Yes, he loved but it was false love. Pretense."
Nakita niyang pumasok ang Daddy niya. "It wasn't all pretense." Mr. Polavieja said as if he were defending Reese. "Kung di nangyari ang aksidente ikaw at si Reese ay masayang mabuhay sa piling ng inyong magiging anak. Pero sa puntong ito kailangan ni Reese ang unawaan at intindihin ito."
"You call it accident Dad? Aksidente ba 'yun? Ginusto nito 'yun, Dad. He's phytolacca Americana or deadly nightshade."
"Can you stop insulting him? Kung iiwanan ka ni Reese hindi 'yun para sa kaligayahan nito it is for the sake of the child iniisip mo ba yun, Hija?"
Isang malakas na sigaw ang pinakawalan niya. Malakas na sinampal ng Daddy niya ang kanyang pisngi.
"My greek god, Zev. Baliw ka na ba?" Both her Dad and Mom were frightened. "Paano ang bata? Mabuhay na walang matawag na ama? Kung mahal mo si Reese ay hahayaan mo siya. Don't think about him, yung bata ang iisipin mo."
Her teeth were chattering. Never before her teeth chattered nor she have such unbearable pain in her chest. Now she feels like a desert without an oasis or a bird flying above ocean miles without land where it rests to stretch its wings.
"He hates me so much."
"It is you who hated him."
"He didn't love me."
Muli siyang sinampal ng Daddy niya ng malakas sa kaliwang pisngi niya. "Hah? He loves you so much and you know that. Nagpunta nga ng China para kunin ang isang bagay na itinago niyo raw doon."
She stared at him. "Anong sinasabi mo?"
"Kasalukuyan siyang nasa Wuhan ngayon."
"How did you know.?"
"Nasabi ko na kanina Hija na tumawag si, Reese." Sabi naman ng Mommy niya.
Tumayo siya and she went upstairs sa loob ng kwarto niya then she cried silently. Now she was sure that she had been eaten the fruits of deadly nightshade or she had been sting by physalis that causes him an intense burning sensation. If painters can paint sad faces then she was too sure that this pain she feel right now was unpaint. It's abstract and shattered in tiny Pieces because it has no exact face but cracked and shattering pieces of nothing.
Nang medyo okay na siya ay bumaba siya kumuha ng brandy sa loob ng freezer at muling bumalik sa silid niya. Napa-upo siya sa gilid ng kama niya habang Paulit-ulit niyang narinig ang mga salitang binigkas ng Daddy niya..
Think about the child. Napabuntong hiningang itinaas niya ang baso na may lamang brandy, tinungga niya iyon
She realized tama ang Daddy niya. Huwag siyang makasarili. Kawawa naman ang bata kung pipigilin niya si Reese na papakasalan si Venace.
Hindi ba noon ay pinaghandaan na niya kung mangyari ang nangyari ngayon? Bakit parang ang hina niya ngayon. Hindi ba nasabi na niya sa sarili noon na magiging masaya siya kung sakaling mag-asawa si Reese. Dahil abot kamay na nito ang pangarap nito. Ito na ata ang katuparan ng misyon niya noon, na kapag mag-asawa ito ay ibabalik niya ang isang mahalagang bagay na pagmamay-ari ni Reese-The Expensive Engagement Ring.
Muli siyang bumuntong-hininga kung tutuusin tama ang Daddy niya. Hindi nagkunwari si Reese. Mahal na mahal siya nito. She can't blame him.
Napadako ang tingin niya sa computer table na nasa loob ng silid niya nasa ibabaw nu'n ang Cellphone niya.
Tatawagan ko kaya siya at hihingi ako ng tawad? Tanong niya sa sarili pero parang nakadikit siya sa kinauupuan niya. Hindi siya makatayo. Maybe pride pulls her back, at isa pa ano ang sasabihin niya kay Reese? Hindi ba sinaktan niya ito sa pamamagitan ng pisikal at berbal. She hurt Reese so much. Nahiya siya. Wala siyang lakas loob para kausapin ito sa oras na iyon.
Tình trạng nguồn điện hàng tuần
-- Xếp hạng
Quyền lực 
-- Đá
Quyền lực