Chương 11: Chapter 11
Napakurap ako nang tatlong beses sa narinig. Anong sabi nya? Girlfriend? May girlfriend sya?
"Bakit mo ginagawa to?" Hindi ko naiwasang magsalita ulit.
Hindi ko alam ang mararamdaman ko, kaya ba kapag nag aaya sya bilang friendly date na sinasabi nya ay may tumatawag dahil hindi nya alam ang ginagawa nang boyfriend nya?
"Chill, we're just pretending. I don't even like her." Simpleng sabi nya na para bang hindi sya na aapektuhan. Ganoon ba talaga kadali para sa kanya yon?
"Pero bakit mo ako dinadamay dito? May girlfriend ka pala, tapos nilalabas mo ako?" Tanong ko ulit. Kahit kailan, hindi ko maisip na ma pupunta ako sa ganitong sitwasyon at sa kanya pa.
Tinignan nya ako at tinaas ang kilay nya. "Bakit ba apektado ka? Don't tell me you're taking this seriously?" I can feel his voice dangerously with authority. Mali ba ang pinasok ko?
I should hide my emotions. What the fuck did I do to my life to get a self troubled? Right. Hindi ko pa nga kilala masyado ang kasama ko ngayon. If he'll betray me some day, hindi na ako dapat magulat.
"Edi iyong pinapakita mo at ginagawa mo sa akin, palabas mo lang ba yon?" Hindi ko na maiwasan maging sarkastiko at matapang na tinignan sya sa mata nya.
"It's all true, what are you talking about? Hindi ako mag aaksaya nang oras para sayo. Eyah and I are just pretending. Labas ka dito. Don't plan to involve yourself." He messed his hair before looking at me softly.
Marami akong gustong itanong pero natakot na akong subukan. Hindi ko alam pero nasaktan ako doon, lahat naman ang alam ko, sa pagkukunwari nag uumpisa pero nahuhulog naman sa huli. Dapat bang itago ko na lang iyong nararamdaman ko? Masyado pa bang maaga para dito?
"Krishianna, whatever running into your mind. Just don't hesitate to ask me. Alright?" Pinatong nya ang kamay sa ulo ko para guluhin ang buhok ko. Sinamaan ko naman sya nang tingin at hinampas ang kamay nya.
Natawa sya doon pero hindi ko sya masabayan. Ano ba ang sinasabi nya na hindi ko dapat seryosohin? And what if I confess to him right now? Siguro i re reject nya lang ako. O hindi kaya may advantage na kapag nalaman nya, bibigyan nya ako nang mixed signals para lang paasahin ako. Ewan ko ba pero iyon yung vibe nya para sa akin.
"Okay." Iyon na lang ang nasabi ko bago kami magsimula.
Mabilis din iyon natapos nang ma kumpleto na namin ang sayaw. Habang nag aayos ako ng gamit ko ay nakita ko ang nakakunot na noo nya.
"May problema ba?" Tanong ko nang lapitan ko sya.
"Something's off." Sagot nya at tumingin sa akin. Iyong tingin na titig ba? Nakaka ilang tuloy!
Umiwas ako ng tingin at humalukipkip sa harap nya. "Ano nga?"
"Emotion." He seriously looking at me. "Lack of emotion. I don't like that."
Kumunot ang noo ko ng tignan ko sya kasabay nang paghangin ng buhok ko.
"Show your emotions and I'll show mine. We need to have an emotion while dancing. Not just dancing, but let your emotion shows." Kinuha nya ang kanang kamay ko at inikot ako papalapit sa kanya.
I can feel his perfume on mine. Nag iinit ang pisngi ko nang makita ang posisyon naming parang magkayakapan. Nang tignan ko sya sa mga mata nya ay nakita ko ang saya doon.
"That's it." He whispered and smiled at me.
Halos hindi ko na maigalaw ang paa ko at napako na lang sa kinatatayuan ko. Para akong napaso sa tingin nya at nag iwas ng tingin bago tumikhim.
"U-una na ako." Nautal pa ako.
I heard his chuckle. "Wait for me, let's wait your brother at the building."
Hindi na lang ako nagsalita at sumunod sa kanya. My brother was an adult but yet he's only a senior high because he's late from his studies. He got sicked and depressed at that time so he grow old and stuck at senior high. I have no problems because he's smart. The professors wanted him to enter college already because he always like an advance reading. But he didn't want and he just said that. 'I wanted to graduate senior high first before entering college. I trust the process.'
Natuwa lang ako noong mga sinabi nya. Hindi naman ako nahirapan na pag aralin sya kung sakaling gusto na nyang i skip iyong Senior High pero sya naman itong may ayaw. Pumayag na lang din ako dahil iyon ang gusto nya.
"You're smiling again." Napatigil ako sa pag-iisip nang malaman kong may kasama nga pala ako.
Hindi ko na alam ang mararamdaman ko kapag kasama ko sya eh. Hindi ko naman pwede iwasan dahil sa sayaw. Bakit ba kasi nagsisimula syang i update ako at para saan ba yon?!
"Wala yon," Tanggi ko. Ayoko na lang na alam nya lahat ng mga iniisip ko.
Ewan ko ba, onti onti na nya akong nababasa at nakikilala. Pero sya, hanggang tingin lang yata ang kaya ko dahil mahirap syang basahin.
Nagulat ako ng hawakan nya ang kamay ko nang tumigil kami sa tapat ng building. "Are you okay?" Tanong nya bigla.
"Bakit ba hindi? Ang weird mo." Irap ko at hindi sinasadyang madugtungan iyong huli. Pero nasabi ko na e, ano ba yan!
"Ako pa ang weird, ikaw nga itong paiwas iwas. What's wrong with you, really?" Pagpupumilit nya pa at hinawakan kaonti ang mukha ko para mag tama ang paningin namin.
Huminga ako ng malalim bago sya harapin. "Bakit kaba ganyan?"
"What do you mean?"
"Ganyan!" Turo ko sa kanya. "Why do you have to update me everyday, ganyan ba pakikitungo mo sa mga bagong nagiging kaibigan mo?" Sabi ko at kinabahan naman ako nang tignan nya ako bigla nang seryoso. "I mean, ayoko naman na mag assume o mamiss-understood ka. Sa bait mong yan, of course lahat naman kaya mong tratuhin tulad ng ginagawa mo sakin diba?" Pakikipaglaban ko pa. Hindi ko na alam ang sinasabi ko!
Halos hingalin ako sa mga pinagsasabi ko. Pero itong nasa harap ko ay hindi man lang kumibo! Tama bang nagsalita pa ako? Paano kung mahalata nya ako? Hindi ako sanay sa ganito!
"At first." Napatingin ako sa kanya. "I thought I just wanted to be friends with you." Seryosong sabi nya na mas nagpakaba sakin.
I don't know what to feel but he's just gave me hope! Na baka magustuhan nya rin ako. It was stupid idea and I'll never fell in love with someone before. Pero sa kanya, parang ganoon lang ako kadaling bumigay. I pitied myself for that reason.
"What-"
"Ate!" Sabay kaming napalingon sa kapatid ko na seryosong nakatingin lang sa amin. "What is he doing here?" Bulong nya sa akin.
Napalunok ako at nag iwas ng tingin. Sinundan ko ang tingin ng kapatid ko at nag init ang pisngi ko nang makitang magkahawak pa rin pala ang kamay namin! Hindi nya pala binitawan iyon at ako naman ang hindi nakaramdam.
Agad kaming napabitaw sa isa't isa bago nag iwas ng tingin. Nginitian ko ang kapatid ko nang alanganin, kinakabahan sa magiging reaksyon nya. I don't want him to think na kapag nagkaroon ako ng gusto sa iba ay kakalimutan ko na sya. I just knew him well.
Narinig ko ang pag buntong hininga nya. "Let's talk about it later. Let's go and I'll drive."
Kapag ganitong seryoso ang boses nya ay sinusunod ko na lang. Binigay ko ang susi ng sasakyan ko bago sya umalis at iniwan kaming dalawa.
Ramdam ko ang titig nya sa akin hanggang maka alis ang kapatid ko. Hindi ko alam ang uunahin ko, kung susundan ko ba ang kapatid ko o mag uusap ulit kami ni Lexord tungkol sa inamin nya.
"I know that you'll get what I mean. Don't act like you didn't know and you just ignore it." I felt chills down my spine as he threw his words to me.
Alam ko at alam nya din sa sarili nya iyon. Bakit nya pa pinatagal kung ganoon? At bakit nya ba kailangan pahirapan ako? Halos manlamig ako sa mga sinasabi nya. Hindi ako pwede maging duwag dahil ako ang matatalo dito.
"I know, but that words of yours cannot be trusted easily. Malay ko ba kung pinaglalaruan mo lang ang nararamdaman ko?" Sarkastikong sabi ko. I am not stupid as him. I already knew that he knows why I'm acting strange lately.
Kumunot ang noo nya. "What do you mean? For all this time that I dated you and have a fucking plan to get to know each other. Sasabihin mo ay pinaglalaruan ko lang ang nararamdaman mo?" He scoffed at me in disbelief. "So you're really doubting my feelings? How dare you to say that in front of me, after I confess?" He stopped himself to shout because we're in public. He's in control.
"There's always an advantage. Ang hirap lang paniwalaan na ganoon mo lang kadaling sabihin ang nararamdaman mo-"
"Yeah right, you didn't even know me well. Nag uumpisa pa lang tayo, tama ka. Baka nga nagkukunwari lang ako." He said in sarcasm before walking away.
I felt a little sting on my chest as my tears out of my eyes. I didn't even notice that I was crying. Fuck! Gusto ko lang naman iligtas ang sarili ko. Ayoko lang naman masunod at mangyari ang pakiramdam ko na baka kapag hinayaan ko syang gawin ang gusto nya ay ikulong na lang nya ako sa kanya.
Am I being selfish of I just want to protect myself?
Am I being selfish If I just want to take this slowly and get to know more of him?
Pagkarating nang bahay ay tulala lang ako. Kakausapin ko pa ang kapatid ko dahil may gusto din syang sabihin sa akin. Bumibigat na ang pakiramdam ko nang hindi naging maganda ang usapan namin ni Lexord. Sana kahit dito ay gumaan naman ang pakiramdam ko.
"I'm happy for you." Umangat ang tingin ko sa kanya. Nagtataka sa mga sinasabi nya. "Wag mong isipin na pinepeke ko lang lahat ng sinasabi ko. I'm old enough to take care of myself Ate. I don't like him enough but if you're happy with him, I am here to support you."
"I'm confused." Sabi ko nang walang emosyong humarap sa kanya.
"Of course." He laughed. "Normal naman iyong maguluhan sa una. But think of it carefully if you want to stop or if you want to continue. Kung handa ka nang sumugal kahit hindi mo pa alam ang gagawin, nandito naman ako at ang mga kaibigan mo para mabigyan ka nang payo. I'm sure that he'll take care of you. Just decide and ready yourself for the happiness, struggless and some problems. It's not easy. I don't want to scare you but love is scary. You should be ready if you want to continue. If you want to stop, just talk to me and I help you to avoid that guy."
Halos wala akong salitang masabi nang sabihin nya iyon bago sya umakyat para magbihis saglit.
What should I do?
To be continued...
Tình trạng nguồn điện hàng tuần
-- Xếp hạng
Quyền lực 
-- Đá
Quyền lực