Chương 4: 4 장: Maria Amber Jeon.
Amber PoV*
"WHAT THE FVCK!!!!" I shouted. Kasabay ng pagtapon ko ng cellphone sa labas ng bintana.
Kailan ba ako titigilan ng mga hay*p na yon !?? Yong mga taong yon!! Wala ng ibang ginawa sa buhay ko kundi ang pasunurin ako sa mga punyetang gusto nila!!!
Tinawagan ako ng Daddy ko ngayon ngayon lang at assuall. He's asking me---no! He's commanding me to marry that fvcking Jonathan!!
I don't really know ha? Kung paano at bakit sila may communication ngayon. I know my Dad, noon palang alam kung ayaw na niya sa akin si Jonathan kaya nga kami naghiwalay dahil sa kaartihan niyang bwisit siya!
Yah, Me and Jonathan are in a relationship 6 years ago! Yeah it's fvcking six years! End then now, he's working hard to made me comeback to him!? Wala akong makitang dahilan para balikan ang hinayupak na yon!
"Hey! Marya ano ba yan!?" tanong ni Jaja--my longer friend-- ng makapasok sa loob. Napabuntong hininga na lang ako sa inis at umupo kasabay ng pagsapol sa noo.
I don't even know what to do!
Actually meron akong plano. Panlaban sa plano ng tatay ko.
Ang unang plano ay patayin ko siya, ang pangalawa ay patayin ko na lang sarili ko.
But of course I'm a Jeon, everyone needs me. My life is so important and precious para mamatay kaya yung plan A na lang pero syempre din tatay ko siya. Ang sama sama ko namang anak kung ganon--
"Hey! I'M TALKING TO YOU!!!" sigaw ni Jaja sa mismong mukha ko!
So Gross!!
"What?" inis na tanong ko!
"Ano yon? Bakit may nalipad na cellphone? Isa ba rin yon sa mga trainer mo at basta basta mo na lang inihahagis para matuto lumipad ha?"
Oh, that was so deep. It's that compliment or what?
"Nothing." I'm so pissed!
"What is it ba ha? At inis na inis ka nanaman dyan?" tanong niya at umupo sa sofa.
I deeply sighed. Parang gusto kong umiyak pero wala namang lumalabas na luha sa mga mata ko. Ang weird nga eh, I'm an Actress and Director of course, napakadaling umiyak sa harap ng kamera pero bakit napaka hirap sa reality?
I'm so weird, my life is so weird.
"Nagtataka lang ako? Bakit nga ba pinipilit ka niyang tatay mo na magpasakal dyan sa 'ex' mo?" she suddenly asked.
Napaisip rin ako. I know one thing na dahilan. At yon ang... makuha ang lahat ng ari-arian ng buong Jeon Family.
Yeah, It's Jeon. I don't really, ang astig pakinggan ng apilyido ko idagdag mo pa ang word na Director.
Jeon is the most followed leader in Seoul South Korea. Nag-mamay ari ng may pinaka malaking Airlines ---Jeon International Airport ---Their also owning a lot of company's sa buong mundo. But, Dark N' Knight Entertainment is the most famous company of Jeon---Ang nag iisang kompanya ng mga Jeon sa Pilipinas--- at lalo pa nung ako ang nag may-ari nito. I'm handling a five labels of my entertainment. Which is named buy it's color.
I have Green Label managing by the vice president of this company ---Karlos Emanuel. Black Label, managing by Jaja Tangus my Grossy Friend. Grey Label, managing by one of the stockholder of this company. ---Maggie Montel. Pink Label, managing by my Make-up artist Fiend--- Daniel 'Jojo' Guzman. And last but not the least the Red Label, which is managing by Ana Hidalgo. She's sweet but psycho.
And of course, kakasabi ko nga lang kanina na isa akong Jeon. Hindi ako papayag na may ibang makikinabang sa mga paghihirap ng buong Jeon Family para umangat at lalong yumaman. I'm so braggadocius if I said that I'm the most have a lot of work for this surname.
Actually Jeon is from my Lolo's surname. My dad name was Martin Gonzales. 'Di sila kasal ng real mom ko kaya apilyido ni Lolo ang gamit ko.
Pero kahit pa! I'm still the one!
Actually di ko rin alam kung may balak ba silang magpakasal non, o kaya naman they just playing around on the bed kaya ayon nabuo si ako. Sometimes, naisip ko. Bakit kailangan pa na sila ang naging mga magulang ko? Or pwede din naman na, bakit pa ako nabuhay sa mundong ito?
Yong feeling na nasayo na ang lahat pero kulang pa rin.
Stop that, its smell so corny and I forgot I don't have time for those stupid things. Ang kailangan ko ngayon ay makaisip pa ng mas magandang plano para makaiwas dyan sa lintik na pagpapakasal na yan.
"So, ano na plano?"
She's really a mind reader. And she's so gross, napaka yaman ng taong to pero kung umasta parang di ko kasabay gru-maduate sa Harvard.
Napangiwi na lang ako bago umiling iling.
"Actually..." I deeply sighed ---for the third time---"I don't know, I don't have any idea. Mukhang gagawin ng taong yon ang lahat makuha lang ang gusto niya." I deeply look at paper's under the table.
"So, ano? Magpapa'sakal' ka na lang?"
"HELL NO!"
"Hahaha!! O, eh ano nga?"
Napatayo na lang ako at patapong humiga sa malawak na sofa. Ano bang problema ng taong yon? Kahit noon naman ganyan na siya. He's so mean to me. Napakalayo ng pagtrato niya sa akin at sa isa niya pang anak with Mariel. Bakit di yong isa niyang anak ang ipakasal niya don? Tutal close naman sila!
It's already 7:pm at ngayon palang ako nakakaramdam ng pagod. Kahit kanina pa akong three ng madaling araw gising. Kanina pang eight ng umaga dapat ang shooting ko.
"Hey! Bakit nga pala ang dumi ng damit mo?" tanong ni Jaja habang ngumungutngot ng pagkaing di ko alam kung saan niya kinuha.
'Di ko inaasahan na maaaksidente ako kanina sa motor papunta sa lugar. Kaya ayon andoon pa rin siguro ang motor ko. I'm sorry RedBullet. ---that was his name.
Buntong hininga na lang ang sagot ko. Mukhang nakuha niya naman na. Pero alam kung di pa rin titigil yan kakatanong.
"Eh bakit nga pala lakad ka pagpunta dito?"
SEE? SHE'S ALWAYS HAVE HER FOLLOW UP QUESTIONS.
Tiningnan ko siya ng masama.
"Really, you don't know?" sarkastikong tanong ko.
Inosenteng niya akong nilingon pero agad din nanlaki ang mga mata niya kasabay ng pagngiwi. "Yeah, I know." nakangiwing tiningnan niya ang kabuoan ko. "Okey ka lang?"
Sarkastiko naman akong tumawa. "Ha!" kailan pa ako naging okay? "... seriously you asking me that?"
"Hehehehe... Hindi naman yon ang ibig kong sabihin. What I mean is... Bakit di ka manlang sumakay ng taxi? Or nagpahatid sa mga drivers mo? Lakad talaga ha?"
Nangunot naman ang nuo ko. Napaamang akong nag iwas ng tingin. Bakit nga ba--------WHAT THE FVCK!!!
"Ha!" malakas na sigaw ko!
Napabalikwas siya sagulat. "Hey, okey ka lang?"
Yeah yeah yeah! I remember! Bakit nga ba nawala sa isip ko ang lalaking yon?! Kagagawan niya lahat ng to! Lintik siya!
"I'm so annoyed with that man!" I totally pissed!
"Ha? Sinong man?" takang tanong ni Jaja dahilan para lingunin ko siya.
I suddenly changed my face inocently. "Nothing." i said and just walked out.
Kailangan ko ng pampatibay at pamparelax. Rinig ko pa ang tawag ni Jaja but I just ignored her. I need some rest.
I immediately text my driver to pick me up here and then after a while nasundo niya rin ako at nagpahatid na sa Hotel na tinutuluyan ko. Bakit ba kasi ako nakinig kay Harboji na don sumakay sa cheap na mini truck na yon?
When I finally get home---which in my empty unit just like my life---I drag myself down to my bed. Nakakapagod talaga.
Sandali ko pinagmasdan ang kisame bago dahan dahan nagsara ang talukap ng mga mata ko.
"Hey! Don't you want to play with us?" a girl suddenly asked. Kaedad ko lang siguro.
Mula sa pagkakadukdok isang sulok ng playground dahan dahan akong nag-angat ng tingin. Di ako nakapagsalita.
"Hhmm?? Come on play with us!" wala na akong nagawa ng bigla niya na lang akong hinatak. I feel so shy and scare.
I didn't know them, even their names! Baka kunin nila ako just like my daddy told me!!!
They all looking at me now with a 'confused' on there face.
Napababa na lang ako ng tingin kasabay ng pag kuyom ng kamao. I-i really.... f-feel.... so s-shy.
"Hi!!!!" my forehead creased. And now a boy suddenly greet.
I look at him confusely. Who is this?
"Bago ka dito sa play ground?" sobrang saya naman ata ng isang to? "... Hoy! Tinatanong kita!" but I still force my mouth to shut.
Di na siya muling nagsalita at nanlalaking na ang mga matang sinuyod ng tingin ang buong mukha ko! Why's he like this? He look's like idiot!
Hangang hanga niya pa akong tinitigan. Nilabanan ko rin ang tingin niya. Kahit unti unti nang lumalabo ang mukha niya sa paningin ko.
Napalingon ako sa paligid, maging ang mga bata sa paligid ko ay blurred din. Ang sakit sa mata!
"Alam mo, naririnig ko ang pagtibok ng puso mo." a boy suddenly said but I can't see him now, I don't know where he goes!?
"Ang sarap sa tenga ng tibok ng puso mo."
Unti unti ng dumilim ang buong paligid maging ang mga bata ay parang unti unting lumalayo. Di ko maiwasang malungkot. Mag-isa nanaman ako...
Napabalikwas ako ng bangon! Hingal na hingal. Nasapo ko ang noo ko at ng maramdman ang mga pawis roon ay agad kong hinablot ang kumot para maipangpunas.
I deeply sighed again... I don't... Sa tuwing napapaginipan ko yon ng paulit ulit... iisa lang ang nararamdaman ko... na mag-isa lang ako... lahat ng taong darating sa buhay ko ay pansamantala lang.
I cut the drama down when I heared the telephone rang. I think it was Mariel.
I answered it.
"Hello?" walang ganang tanong ko.
{Amber? Why you're not answering your phone?} she asked like she's my mother.
"I'm tired."
{Ha! Gano'n ka na ba kapagod at di mo na masagot ang phone calls mo?} she didn't get it.
Napahilamos na lang ako ng mukha.
"You know Mariel, kung wala ka ng kailangang sabihin. I will end up the call." I said without hesitation.
I know she's annoyed right now. But, anong nakaka annoyed sa sinabi ko!?
{I just wan't to know if you're okay. I heard na naaksidente ka daw kanina? May masakit ba sayo?} I didn't expect this. Nag - aalala ba siya? Do I believe her?
"Don't worry, I'm alright." I heard her sighed.
{Okay, pumunta ka rito tomorrow morning. Dito ka na mag almusal.}
"Why?" kunot nuo'ng tanong ko.
{That's what your dad wants.}
"Look like I care?" pabalang kong sagot. Rinig ko ang lagabog sa kabilang linya. Now I know, she's really pissed na!
{HEY! AMBER! DON'T TO TALK TO YOUR DAD LIKE THAT!!----}
Napangiwi na lang ako at binaba ang telepono. Akma akong tatayo nang muling maalala ang panaginip. Bigla na lang bumilis ang tibok ng puso ko.
"Alam mo, naririnig ko ang pagtibok ng puso mo."
"Ang sarap sa tenga ng tibok ng puso mo."
How he can hear my heartbeats in just looking in my eyes? I can't help myself but to...smile.
Tình trạng nguồn điện hàng tuần
-- Xếp hạng
Quyền lực 
-- Đá
Quyền lực