Chương 148: Daniel (Chapter 57)
NANG SUMUNOD na araw paggising ko ay nanghihina ang aking pakiramdam. Masakit din ang buo kong katawan. Napatitig ako sa kisame. Kapagkuwa'y kinapa-kapa ko ang aking higaan.
Napangiti ako. Nasa kwarto lang ako. Panaginip lang ang lahat nang nangyari. Walang bahid ng katotohanan ang mga 'yon. Hindi 'yon magagawa ni kuya Jin sa 'kin.
Bumangon ako pero muli ring napahiga. Bakit ganito kahina ang aking pakiramdam? Bakit masakit ang buo kong katawan?
May kumatok sa pinto kaya napatingin ako roon.
"Bukas 'yan!" sabi ko.
Ilang sandali ay bumukas nga iyon. Si kuya Jin ang pumasok. Nakasando lamang siya at shorts. Nakangiti siya sa 'kin. May dala siyang tray na may lamang pagkain.
"Breakfast in bed," nakangiti niyang turan.
Napakunot-noo ako. Hindi naman kasi siya mahilig mag-english dati. Pero ipinagkibit-balikat ko na lang iyon. Pinagmasdan ko lamang siya. Napakaaliwalas ng kanyang hitsura. Hindi mawala ang ngiti sa kanyang mga labi.
"Kainin mo 'to, Daniel," sabi niya.
Ang lambing ni kuya Jin at ang lamig ng boses pakinggan. Umabot naman hanggang tenga ang ngiti ko. Pakiramdam ko no'n ay muling nanumbalik ang aking lakas. Nawala rin ang sakit na nararamdaman ko sa buong katawan.
Nagpilit akong bumangon at naupo. Sumandal ako sa headboard ng kama. Umupo naman si kuya Jin sa tabi ko.
"Ako nagluto nito," imporma niya.
"Talaga, kuya Jin?" tuwang-tuwa kong tanong sa kanya.
"Yeah..."
Muli na naman akong nagtaka sa naging tugon niya. Kailan pa siya nahilig mag-english?
Inilapag niya ang tray sa kandungan ko. Kapagkuwa'y sinuklay niya ang aking buhok gamit ang kanyang kanang kamay.
Parang hinaplos naman ang puso ko sa kanyang ginagawa. Ang sarap talaga sa pakiramdam.
Nag-umpisa na nga akong kumain. Ganadong-ganado talaga ako no'n. Normal, katabi ko si kuya Jin at siya pa ang nagluto.
"Daniel, ang sinabi ko sa 'yo kagabi, ha. H'wag mong kalimutan."
Muntik na akong nabilaukan. Napatingin ako sa kanya. "Po? A-ano'ng sinabi mo sa 'kin kagabi?" maang kong tanong.
"H'wag mong ipagsabi sa nanay at tatay mo ang nangyari kagabi," tugon ni kuya Jin.
Napanganga ako sa kanyang sinabi. Bigla akong pinagpawisan nang malamig. Titig na titig si kuya sa 'kin. Hindi pala panaginip ang lahat nang nangyari. Totoong sinaktan niya ako. Totoong pinaglaruan niya ang ari ko gamit ang kanyang bibig. Pero bakit?
Mga kalahating oras na mula nang lumabas si kuya Jin sa aking kwarto. Tulala pa rin ako. Hindi ko lubos-maisip na nagawa nga ni kuya sa 'kin ang bagay na 'yon. Bakit bigla siyang nagbago? Bakit?
Maraming araw ang lumipas. Hindi ko man lang namalayan ang bawat araw na nagdaan. Animo'y mang hung-over pa rin ako sa ginawa sa 'kin ni kuya Jin. Hindi ko pa rin masagot ang katanungan kung bakit niya nagawa sa 'kin ang bagay na 'yon. Ang isa pa sa labis na gumagambala sa 'kin ay ang banta niyang kukulamin niya kami kapag nagsumbong ako.
Isang hapon pagdating ko galing paaralan ay dumiretso ako sa kubo. Gusto kong kausapin si kuya Jin. Marami akong katanungan na ipapasagot sa kanya. Litong-lito na kasi ako.
Napanganga ako nang makita ko siya roon na natutulog. Isang maliit na panloob lamang ang kanyang suot.
Bigla akong nag-init na animo'y lalagnatin. Kumabog ang aking dibdib at pinagpawisan. Ang sarap talaga pagmasdan ni kuya Jin. Nagmistula siyang pagkain sa aking paningin.
Nakita ko na lamang ang aking sarili na pumasok sa loob ng kubo. Umupo ako sa tabi ni kuya Jin. Pinagmasdan kong maigi ang kanyang kabuuan. Napapalunok ako ng laway na animo'y nauuhaw. Hindi ko maintindihan ang sarili no'n habang pinagmamasdan siya. May gusto akong makita sa kanya na hindi ko na makita. Parang may kulang. Pero ipinagsawalang-bahala ko na lamang iyon. Tinupok ako nang matinding pagnanasa nang mga sandaling iyon.
Parang may sariling buhay ang aking kanang kamay na umangat at lumanding sa kanyang malapad na dibdib. Hinimas ko siya pababa. Para akong napapaso sa init ng kanyang balat. Nakakakiliti ang mga balahibo niya sa katawan. Hanggang nasa ibabaw na ng bukol ni kuya sa harap ng brief ang aking kamay. Mas lalong kumabog ang aking dibdib. Hinimas ko ang bukol na iyon hanggang sa tumigas. Parang mapupunit na ang kanyang brief sa laki ng bukol. Ang sarap-sarap talaga sa pakiramdam. Nakita kong lumabas ang ulo ng kanyang ari. Nangingintab ang dulo niyon.
Hindi ko napigilan ang aking sarili. Bumaba ang aking mukha at hinalikan ang ulong iyon. Kapagkuwa'y parang may sariling buhay ang aking dila at dinilaan ko na nga. Maalat ang bahaging iyon ni kuya. Naramdaman kong gumalaw siya kaya tumigil ako sa aking ginagawa. Pinagmasdan ko ang kanyang mukha. Mahimbing naman siyang natutulog. Muli kong ipinatong ang kamay sa harap ng kanyang brief. Mas dumiin ang ginawa kong paghimas.
Biglang may kamay na humawak sa aking kamay. Parang napunta sa lalamunan ang puso ko sa sobrang gulat.
"Ano'ng ginagawa mo, Daniel?"
Napatingin ako kay kuya Jin. Galit na galit ang mukha niya. Umusbong ang matinding takot sa aking dibdib. Bigla siyang bumangon kapagkuwa'y tinulak ako pahiga. Agad niya akong pinatungan. Hindi ko inasahan ang sunod niyang gagawin. Siniil niya ako ng halik sa mga labi. Isang mapagparusang halik.
Hanggang sa hindi ko namalayang hubo't hubad na pala ako. Masyado akong nadala sa ginagawa ni kuya. Halos buong katawan ko'y hinalikan niya. Muling pinaglaruan ng bibig ni kuya ang aking ari at nilabasan nga ako sa loob. Labis ang panginginig ko.
Sabi ni kuya Jin ang sarap-sarap daw talaga ng katas ko. Nakiusap ako sa kanyang paglaruan ko rin ng bibig ang kanyang ari. Subalit ayaw talaga niyang pumayag kaya umiyak ako nang umiyak. Nakita ko siyang hinubad ang kanyang brief at pinaglaruan niya ng kamay ang napakalaki niyang ari.
"Aahhh..." mahaba niyang ungol at tumalsik sa kanyang katawan ang napakaraming katas.
Hinawakan niya ang ulo ko at pinakain sa akin ang lahat ng katas niya sa katawan. Gusto ko talagang paglaruan ng bibig ang kanyang ari pero ayaw talaga niyang pumayag.
Naging madalas ang ginagawa sa 'kin ni kuya Jin. Katulad ng dati ay hindi talaga ako makaganti. Halos gabi-gabi ay nagigising na lamang akong pinaglalaruan niya ng bibig ang ari ko. Nakakaramdam ako ng kakaibang sarap. Pero hindi ko pa rin maiwasang manginig sa takot kapag ginagawa niya sa 'kin 'yon.
Parang hindi na talaga siya ang unang kuya Jin na nakilala ko. Sa hitsura lang sila magkapareho pero magkaiba ang kanilang pagkatao.
Isang umaga, nagising na lamang akong wala na naman si kuya Jin. Tinanong ko sina nanay Lea at tatay Rey pero ang tanging sagot lamang nila ay bigla na lang daw umalis na hindi nagpaalam si kuya.
*****
NABASA ng luha ko ang huling bahagi ng diary. Itiniklup ko na iyon at niyakap dahil hanggang doon na lang ang nakasulat. Marami pa ring katanungan sa isipan ko. Hindi pa rin ganoon kalinaw ang lahat.
Naaawa ako sa sarili ko. Ang bata ko pa no'n para maranasan ang lahat ng kamunduhan.
"Tay, matagal mo na palang alam ang pagkatao ko. At matagal ko na rin palang alam na bakla ka pero bakit itinago mo sa 'kin ang lahat ng ito?" Hilam na hilam sa luha ang aking mga mata.
Hindi ako tinugon ni tatay Rey. Umiiyak lamang siya. Hindi na lang ako umimik pa. Ang tanging maririnig lamang sa bawat sulok ng bahay ay ang mga hikbi namin.
"Daniel, may kailangan ka pang malaman," mayamaya ay nakayukong sabi ni tatay.
"Ano pa ang dapat kong malaman, tay?" tanong ko.
"Sumama ka sa 'kin," tugon niya.
Naglakad na siya patungo sa kusina kaya sumunod naman ako. Lumabas kami sa pintuan doon.
Kumakabog nang husto ang dibdib ko nang mga sandaling iyon. Bigla rin akong nakaramdam ng napakalamig na simoy ng hangin kaya napayakap ako sa 'king sarili. Kinilabutan ako.
Tuloy-tuloy lang ang paglakad namin hanggang sa narating namin ang likod ng kubo.
Biglang napahagulgol ng iyak si tatay Rey. Hindi ko na lamang siya inusisa kung bakit. Hinayaan ko lang siya at hinintay ko ang sinasabi niyang kailangan ko pang malaman.
Tình trạng nguồn điện hàng tuần
-- Xếp hạng
Quyền lực 
-- Đá
Quyền lực