Chương 17: chapter 17

lumipas ang halos isang linggo ay wala paring nagbabago sa kalagayan ng ama at kapatid ni esma habang tumatagal ay lalo lamang lumalala ang kalagayan nila. dahilan kung bakit napilitan ng ipagbili ni mira ang natitira nilang ari arian.. para sa gastusin ay gamutan ng kanyang mag ama. kahit sa maynila ay balisa at tulala narin si esma.. wala na syang ibang maisip na paraan upang matulunga ang kanyang ama at kapatid mula doon ay biglang dumating si berto. at agad nya nga napansin na tila may mabigat na problema si esma " para namang pasan mo ang buong mundo sa problema mo" wika ni berto. " wag mo na akong pasinin" wika ni esma. " anong problema.. esma.. sabihin mo saakin.. anong problema.. baka may maitulong ako syo " wika ni berto. "( huming ang malalim) ang totoo nyan berto.. isang linggo nang nakaratay sa ospital ang tatay at kapatid ko.. kritikal ang kanilang kalagayan..berto hindi ko na alam ang gagawin ko.. naubos na ang ari arian namin sa problensya.. dahil sa kakabinta ni mama para sa gamutan nila papa...kahit si tiya meling ay tumulong narin ngunit di parin sapat.. lumapit narin ako kay arman ngunit wala rin naman sya naitulong pero naintindihan ko namam sya." wika ni esma. " pera??? kailangan mo ng malaking pera" wika ni berto. " nakakahiya man sabihin oo.. at hindi ko alam kong saan ako kukuha ng malaking pera" wika ni esma " naitundihan kita ( agad na kumuha ang papel at may isinulat) ikaw naman kase lumalapit ka pa sa arman na iyon alam mo naman ang buhay na meron iyon. oh( inabot ang papel) puntahan mo lang ako sa address na yan... esma..wag kang mag alala( hinawakan ang kamay) tutulungan kita" wika ni berto bago umalis. " alam mo zandro duda ako sa berto na yan" wika ni anghel. " tignan nalang natin ang sudunod na mangyayari wika ni zandro.