Chương 75: 73 He AWAKE!
Nagtungo ulit ako sa kwarto ni Jake. Ganun parin ang lagay nya. Nagbabalik sa isipan ko ang mga pagtatalik namin. Ang maiinit nyang yakap, malalagkit nyang titig at ang malambot nyang bibig.
Kailan ulit yun mauulit. May isang abante ruon na chair. Hinila ko iyun at tumabi kay John. Hinawakan ko ang kamay nya. Nakaipit sa index finger ang isang test ng blood pressure ba yun?
I leaned my face on his hands. On the right side of my hand I touch his head.
" Jake pls wake up. Magdodonate ako sayo ng dugo para sa iyong paggaling " Hindi ko kayang makita syang magtagal na narito sa Ospital.
"Jake! Wake up! Marami pa tayong magandang gawing magkasama. Pls! I miss you....." pumatak ang nagbabagyang luha.
*************************
Pamaya lamang natapos na akong magpakuha ng dugo. Hayyyy.
" Ok na po mam " Sabi nung nurse. Umalis na ako tapos may pinirmahan lang na konti. Bumalik ulit ako sa room ni Jake.
Nagkakagulo ang mga doctor. I've been panic.
" Jake? " namumula ang mga mata ko. Nagdatingan ang mga magulang ni Jake.
" Son? " nanginginig din ang mga ito. Sa nangyayari. Niyakap ako ng ina ni Jake. Humagohol ako sa balikat ng mom ni Jake.
" Lord help Jake. Pls help him. To be in good condition " yun lang ang naisip ni Celine sa mga oras na iyun. Napakabuti nyang tao para sa akin.
Biglang lumabas ang doctor. Nagcolapse daw si Jake. Palala at palala ang sitwasyon isa pa ang condition nya. Akala ko pa naman gagaling na sya. Ngunit nagkamali ako hindi pala.
.....,.....
Dumaan ang mahabang linggo. Pero.....Hindi pa nagigising si Jake. Matatapos na ang isang buwan hindi parin sya nagaling. Hayyyy...
" Ilang tiis pa ba ang gagawin ko? Ilang buwan pa ba ang matatapos? Kasalanan ko ito kaya pagbabayaran ko "
Araw-araw may nagpapadalang prutas kay Jake. Yung iba nabubulok na sa plastic. Eh pano ba? Yung kakain ng mga prutas ay hindi parin nagigising. Kaya ako nalang pansamantala. Sayang naman. Kapag nabubulok at tinatapon.
Nadischarge na si John. Papunta na itong states malapit na. At ako eto iniintay magising at maging maayos. Si Jake Francis Padillo.
Hanggang kailan ba magiging happy ending ang buhay ko? Kailan ba magiging masaya ako? Palagi nalang may humaharang.
Halos hindi na ako makaatend ng Milktea Shop ko. Dahil kay Jake Francis Padillo lang na ikot ang buhay ko.
" Gumising kana jan. Jake Francis Padillo! Gusto ko pang makasama kita ng matagal. PLEASE!!! " Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay nya. Napakahigpit! Ayoko ng mawala ka. Napamahal na ako sayo ng sobra. Sa Araw-araw na palagi kitang binabantayn. Minahal na kita.
Humiga ang ulo ko sa kamay nya. Pumikit ako ng mariin. Hanggang sa ginawa ko ng unan ang kamay nya hanggang sa nakatulog na ako.
******************
Ginalaw ko ang kamay ko. Nakadag-an iyun. Inalis ko ang kamay ko sa nakadagan. Kinapa ko may buhok. Dahan-dahang gumagalaw ang mata ko. Unang naging malabo ang paningin ko pero kalaunan luminaw rin. Ginalaw ko ng dahan-dahan ang leeg ko.
Si Celine... Hinawakan ko ang buhok nito. Gumalaw ang ulo nito. Nagpatakan ang luha nito.
" Jake! " niyakap nya ako ng mahigpit. Napatawa ang mukha ko.
Pinindot ni Celine ang pagtawag sa doctor. Nagsidatingan silang lahat. Ayos na daw ako. Makakarecover na daw ako.
Kita ko ang saya ng mga labi ni Celine. Akala ko nga mamatay na ako pero...siguro may hindi pa ko natatapos na misyon. Iyun ay magkaroon ng asawa at anak. Maging masaya habang buhay.
May biglang pumasok sa pinto. Ang aking mga magulang. Niyakap nila ako. Tinapik ko ang mga likod nila. Napangiti ako ng sobra.
*********************
Hindi naging mabilis ang recovery ni Jake. Pero ayos narin naman ang lahat.
" Surprise! " bungad ko sa room nya. Kahit nakakarecover na sya. Nandito parin sya sa Ospital. Nagdala ako ng pagkain naming dalwa.
" Galing ako sa trabaho. Naisipan ko sasabayan kitang kumain " Nakatawa ito. Pinatong ko ang pagkain namin. Hinipo ko ang ulo nito.
" Wala bang masakit sa ulo mo? Sabihin mo ha? " Kinandong nya ako sa kalungan nya. Hinawakan ko ang balikat nya.
" I'm okay Loves! Don't worry " Kinurot ko ang balikat nya.
" Bolero talaga! Nagcr ka na ba? Sasamahan kita. Baka kasi kung mapano ka " Umiling ito. Inalalayan ko syang tumayo.
Pumasok na sya sa Cr. at ako naman nasa pinto.
" Tapos na loves! " sigaw nito. Inayos ko ang swero nya.
" Okay! Tara na sa room mo! Iflash mo na " pero binuksan nya ang pinto. Hindi pa sya ng sho-short. Hinampas ko ang balikat nya.
" What are u doing? " hinapit nya ang bewang ko. Loko-loko talaga.
" Miss ko ng magloving-loving eh. Dali na...." hinampas ko nanaman ang balikat nya.
" Sira ka ba? Masakit nga yang katawan mo. Tapos na sa utak mo pa yan. Tara na " pero pinigilan nya ako. Hinalikan nya ako ng mabilis. Marahas at may halong nakakahumaling.
" Jake...pwede naman nating ga....gawin ito. Konting tiis nalang. Isang linggo nalang. Makakauwi kana at maayos na ang lahat " Sabi ko. Pinigil ko syang wag akong halikan. Dahil pati ako baka hindi ko rin mapigilan ang kasabikan ko. Bumuntong hininga ito.
" But...It's very long to wait. Ang tagal..." Hinawakan ko mukha nya. At tiningnan nya ako.
" Tutupad ako sa pangako. Kapag lumabas kana dito. Itutuloy natin ulit " tumawa ito. Kinamot nito ang buhok.
" Hindi kita matiis eh. Tapos nakashort ka pa. Naakit ako eh " napahalakhak ako ng tawa. Nakakamiss ang kalokohan nya.
" Sira! Wala akong kasalanan na nagsuot ako ng short. Ikaw ang may kasalanan kasi napaka-greenminded mo. Dali na. Bumalik na tayo sa kama mo " nakakangalay kasi eh. Saka nadidistract ako duon sa hayyyyy. Inalalayan ko syang lumabas. Pagkalabas namin. Napatigil kami.
" Mommy? " Sabi ni Jake. Nagulat naman ako.
©Love To The Destiny
Tình trạng nguồn điện hàng tuần
-- Xếp hạng
Quyền lực 
-- Đá
Quyền lực