Chương 148: Afraid of Falling Down

>Shannara's POV<

Hinawakan ko yung doorknob ng main door and I twisted it. I rolled my eyes and I laughed at myself silently. "Malamang naka-lock ito para walang pumasok until makabalik si Mr. Kidnapper para mabuksan ang pinto," sabi ko sa sarili ko and I took a step backward. I decided to look for Sheloah why I'm here alone but how?

I took another step backward and I looked at my surroundings. Siguro nasa salas siya? No, wait… kung nasa salas siya at nakatali ang katawan niya, dapat maririnig ko siyang nagdadabog, finding means to escape para marinig namin siya. So kung wala siya sa salas, baka nasa basement?

Pumunta ako sa gilid ng bahay at lumuhod ako and I saw a small window. Binasag ko ito gamit ng bato pero hindi kasya ang katawan ko. Ulo pa nga lang, hindi na kasya, eh. Inilaw ko yung cellphone ko at pinasok ko kamay ko. Ang dilim kasi, titingnan ko sana kung nandito si Sheloah.

"Sheloah?" I called out her name pero there was no reply. Bago ko tinanggal kamay ko, I made sure kung mayroon siya talaga sa basement o wala pero from the looks of it, kahit naka-flashlight mode ang phone ko, wala akong makita. Inilawan ko rin ang floor at tiningnan ko nang maigi, pero wala parin akong makita.

Tumayo ako and I decided to look at the main windows pero nadismaya ako nang makita ko may nakaharang na kahoy sa bintana. Siguro abandoned na talaga itong apartment na ito. Mukhang makakapal yung kahoy at ayaw ko naman itong sirain. Gagawa pa ako ng ingay at baka maka-attract pa ako ng zombies. I should keep myself safe, too. Mamaya, ma-ambush ako ng biglaan.

Pumunta ako sa gitna ng lugar na ito at nasa harapan ko ang bahay. I'm looking for another alternative for me to look for Sheloah. Yung mga bintana sa second floor walang kahoy na nakaharang so maybe nandoon siya pero paano ako makakalapit sa mga bintana kung wala akong aakyatan? Mga puno pwede… pero masyadong malayo at alanganin ako sa desisyon kong umakyat ng puno.

Medyo takot ako sa high places.

Umupo ulit ako sa sahig at niyakap ko ang dalawang tuhod ko. I poted and I rested my chin on my knees. "Anon a ang gagawin ko ngayon," tanong ko sa sarili ko habang nakatingin sa branch ng puno malapit sa bintana. "Baka pag tumaas ako, makikita ko si Sheloah pero natatakot ako sa high places," dagdag sabi ko pa as if may kausap ako pero kinakausap ko lang sarili ko.

Matagal ko nang gusto ma-overcome ang fear ko sa high places kaso basta pag tumataas o umaakyat ao, mas natatakot ako and it would make me panic more. Actually, hindi ako takot sa high places…

I'm afraid of falling down.

Sab inga nila, di ba… you're not scared of heights, you're scared of falling down. You're not afraid of the dark, you're just afraid of what might appear in front of you. You're not afraid of ghosts of monsters, you're just afraid of your scary imaginations. You're not afraid to love…

You're just afraid that you might get hurt all over again.

Sinampal ko dalawang pisngi ko ng tatlong beses dahil sa naisip ko. I was just talking about fears and here I am talking about the fear of falling in love? Ang layo ng napuntahan kong topic. About fear, but I talked about love. Why am I talking about this, anyway?

I shook my head and stood up. Tiningnan ko yung pinakamalapit na puno at bigla akong kinilabutan. "Aakyatin ko yung puno… aakyatin ko yung puno… aakyatin ko yung puno…" Paulit-ulit kong sinasabi habang sinusubukan kong akyatin ang puno. Nakaakyat ako ng tatlong branches. Tumingin ako sa baba, tsaka ko sinandal ulo ko sa trunk para hindi tingnan kung ga'no ako kataas.

"Sheloah!" Sinigaw ko pangalan niya habang umaakyat ng puno. Baka marinig niya ako at buksan niya ang isa sa mga bintana. Sana nandoon siya sa pinakamalapit na kwarto. Mamaya wala pala aakyat nanaman ako sa kabilang puno! Ayaw ko na umakyat! Natatakot ako, baka mahulog pa ako!

Tulad ng pag hulog ko kay Veon. Naks!

Nakuhanan ko pa mag joke. Takot na takot na nga, eh.