Chương 16: Bound for Death
BC SAYS:
Baka no update tomorrow dahil manonood ako ng riverdale sksksk
Chapter Thirteen
Bound for Death
KUNG SINO man ang estudyanteng napagbintangan na pumatay kina Ella at Roy, kawawa siya. The beast tattoo on his neck and the message he wrote says it all. The beast manipulated him. He is not responsible for the death of two students yet he is going to jail for a crime he didn't committ.
Pagkapasok namin ng tambayan, naabutan namin si Matix na nakaharap sa laptop niya at abala ang kung ano.
"Matix." I called.
Lumingon siya sa amin. "Yes?"
"Ella and Roy's death is actually murder pero maling tao ang nahuli nila." Malungkot na sabi ko.
"I know."
"What?"
"I hacked the cctv footage on the hallway and outside the school kung saan naroon ang police car. I faced identified the student already. Malabo ngang siya ang pumatay." Ani Matix.
"What are you talking about?" Tanong ni Chaos.
"When you were busy, I was busy as well. I looked into the cctv at nakita ko ang lalaki. He has this tattoo with a beast figure at alam ko ang sinulat niya. It was all in the video," pinakita sa amin ni Matix ang isang student file, "he is Emmanuel Salvador. Member of the campus ministry club."
Oh. Banal pala si Emmanuel.
"He is from a religious family. Sabi ng family niya, mabait siya at matulungin kaya malabong si Emmanuel daw ang pumatay sa dalawang estudyante." Ani Matix
"Saan mo naman nalaman iyan?" Tanong ni Effie.
Matix replied with a wide grin then spoke, "I hacked into the cctv footages of the Laguna Precinct."
I sighed. Ikaw na hacker, Matix. Pero good thing ay nandito si Matix sa grupo. Napapadali ang trabaho namin sa pagsolve ng case na 'to.
"Paano natin mapapaniwala ang mga police na inosente si Emmanuel?" I asked.
"Mahihirapan tayo riyan. Emmanuel already gave his statement and evidence is clear. He will be im jail for a crime he didn't committ."
"More reason to solve this case faster. If we catch this beast, we can bring justice to many deaths: Belle Yuriao, Mary Rose, the couple and fifty students and teachers including my family." Ani Chaos.
"We will catch him and bring justice." I assured him.
Maya-maya, biglang tumunog ang phone ni Effie. "Sagutin ko lang 'to." Aniya at lumabas ng storage room.
"Hangga't hindi natin nahahanap ang beast, hindi natin madadala ang hustisya. We will let this case rest for a while and after we catch this killer, we will fix everything." Matix said.
Tumango ako. "You're right. Every case is connected to the beast at hindi siya titigil hangga't hindi natin siya nahuhuli."
Maya-maya pa ay pumasok na si Effie. "Guys, malapit na magsimula ang classes. Mauuna na ako." Aniya. Tumango kami at nagdesisyong tumungo na rin sa mga classrooms namin.
Effie POV
"Jana!" Sigaw ko
Lumingon si Jana na classmate ko at ngumiti, "yes?"
"Pakopya naman ako ng assignment sa science." I pouted. Unlike Friday or Chaos, di ako matalino sa lahat ng subjects. I only like codes and ciphers pero subjects sa school? Bagsak ako lahat diyan.
"Oh, sure! Ibahin mo lang ng konti ang mga sagot." Aniya at pinakita sa akin ang notebook niya. Agad ko iyon pinicturan para magawa ko na mamaya.
"Thank you!" I said then left the classroom.
Magsisix na pala at gabi na. Naglakad ako papunta ng dormitory. Ilang lakad rin iyon at medyo malayo. Kinapa ko ang phone ko nang magring iyon.
"Hello?"
"Effie! Nasaan ka?" Tanong ni Friday.
"Oh, Friday! Papunta na ako riyan sa dorm natin, actually. Malapit na ako. Bakit ka ba napatawag?"
"Nagaalala lang kasi ako at wala ka pa rito sa dorm."
Ngumiti ako. How nice of Friday. "Thank you sa pag aalala, Friday. Okay lang ako. Ginabi lang ako dahil nagremedial ako sa math at make up test sa ap."
"Ah, sige na. Ingat ka, ha?" Ani Friday
"Sure. Bye." Sabi ko at pinatay na ang tawag.
Binalik ko na ang phone ko sa bag nang nakangiti pero pag-angat ko ng tingin, limang mga estudyanteng lalake ang nasa harapan ko. Pinapalibutan nila ako.
"B-Bakit?" Kinakabahang tanong ko. Mabilis ang tibok ng puso ko dahil sa kaba. Naghahanap ako ng malulusutan para makatakas pero wala, pinapaligiran nila ako.
"Ang tagal na naming hinintay ang pagkakataon na ito." Nakangising sambit ng isang estudyante
"Oo nga eh. Tiyak na matutuwa siya." Anang isang estudyante
Kumunot ang noo ko. Sinong siya?
"A-Ano ba ang pinagsasabi niyo?
"Tumahimik ka nalang." Anang isa pang estudyante hanggang sa may panyong nagtakip sa ilong ko mula sa likod. Awtomatikong pinigilan ko ang hininga ko. Alam ko na may pampatulog ang panyo.
Kinapa ko ang phone ko sa bag at sinubukang tawagan si dad. He is a police. He will help me.
Nagpupumiglas ako sa hawak ng lalakeng may panyo. Sa tuwing lumalayo ang panyo sa bibig ko, doon ako nakakahinga ulit.
"Wag!" Sigaw ko pero tinakpan ulit niya ako ng panyo.
"Huwag kang makulet!" Sigaw ng estudyanteng nasa likod ko. Ang iba, humahawak din sa akin.
Nasa kamay ko ang phone ko, handa na para tawagan si daddy pero hinila ng isang lalake ang kamay ko palabas ng bag ko kaya tumilapon ang phone ko.
"No.." sambit ko.
I was too distracted because of my phone kaya di ko namalayan na naamoy ko na pala ang panyo dahilan para antukin ako.
Dahan-dahan akong natumba sa sahig pero naramdaman kong, binuhat ako ng isang estudyante. Nilalabanan ko ang antok pero hindi ko na kaya, unti-untig pumipikit ang mga mata ko.
Huli kong nakita ang isang van at isang lalakeng casual na nakaupo sa van. I can't ses his face because of darkness but I can feel his intimidating aura.
"Is that her?" The mysterious man asked.
"It's her, beast."
Yun lang ang narinig ko dahil bigla nalang ako nawalan ng malay.
~~
Nanghihinang minulat ko ang mga mata ko. I'm in a dark room filled with dusts.
Where am I?
"Hello?" Pasigaw kong tanong pero echo lang ng boses ko ang narinig ko pabalik.
"May tao ba riyan?" Pasigaw kong tanong ulit.
Walang sumagot. I am sitting on the ground, with my hands and feet chained together. I let my head hang low.
Until the door opened and a light appeared. Tinaas ko ang ulo ko at isang matangkad na lalake ang nakatayo ngayon sa harapan ko.
"S-Sino ka?" I asked.
Nakatungo ang ulo niyang nakatingin sa akin. I still can't see his face.
The man kneeled down and our faces are leveled. Magkapantay na ang mga mukha namin but I still can't see his face. He is wearing a mask that covers his whole face. Tanging mga mata lang niya ang nakikita ko.
Blue eyes
"W-Who are you?" I asked in a shaky voice.
"I am the beast." He said in a deep voice.
Nanlaki ang mga mata ko.
What...oh my gosh, I remember. Before ako mawalan ng malay, he was there!
He tucked my hair to my ear and I quickly startled. "I already warned you, Effie. Do not help Chaos, your family will be in danger. Dahil hindi ka nakikinig, I will teach you a lesson." Anito at may ibinulong sa tainga ko.
After he whispered sentences on my ear, I looked at him with pleading eyes.
"Not my family, please." I said.
Behind the mask, the man smirked which made me shiver.
"You made me do this, Effie."
I sniffed. "Then I want you to remove that mask."
"I can't. You will hate me forever, Effie. You and I are just starting to get close." He said then stood up.
"Kung hindi mo ipapakita sa akin ang mukha mo, I will hate you."
The beast sighed then kneeled again para magpantay ulit ang mukha namin.
"Close your eyes." He ordered.
"No—"
"I said close your eyes!" He shouted.
I closed my eyes while letting out small whimpers.
Then I felt his hand touch mine then guides my hand to his face.
Nanginginig na hinawakan ko ang mukha niya. "You're..."
"I know." He said.
His face. It felt familiar. The features of his face is like the features of the man I am scared of. It felt different yet familiar.
"I never wanted to do this, Effie. I know how valuable family can mean to us and we will do everything for our family—even if it means doing the wrong thing." He said while my eyes are still closed.
The fact that the beast is infront of me, I don't have the courage to open my eyes and face him bravely.
"Bakit hindi mo binubuksan ang mga mata mo?," he continued, "takot ka bang malaman kung sino ako?" Aniya habang binubuksan ang palad ko at may inilagay na papel sa kamay ko.
"I am not ready.." Sambit ko. His familiar features scared me to open my eyes and face him.
The beast let out a small laugh. "You're a coward then."
Narinig ko ang pagsarado ng pinto. That's when I opened my eyes. Madilim na ulit ang paligid.
Tinignan ko ang palad ko na may papel.
-.-- --- ..- -.- -. --- .-- .-- .... .- - .. ... .-. .. --. .... - --··-- . ..-. ..-. .. . ·-·-·- -.. --- .. - ·-·-·-
Kumunot ang noo ko.
Morse codes..
Tinitigan ko ang bawat linya at tuldok. Hindi ko memorize ang morse code alphabet pero may iilan na pamilyar sa akin.
Dinecode ko ang ilang morse code na alam ko saka ko dinecode ang hindi ko alam. After more than an hour, I solved it.
You know what is right from wrong, Effie. Do it.
I sighed. I know exactly what the beast means. The words he whispered earlier...feeling ko nagtatalo ngayon ang utak ko. I want my family safe but I don't want anyone to be mad at me.
In this case, I don't even know what right from wrong is anymore.
But I choose to save my family.
BC SAYS:
Hello! May guess na ba kayo kung sino ang "beast"?
CHAPTER 13: BOUND FOR DEATH PART TWO WILL BE POSTED SOON!
Tình trạng nguồn điện hàng tuần
-- Xếp hạng
Quyền lực 
-- Đá
Quyền lực