Chương 209: Epilogue His Gratitude

Lahat ng problema laging may katapat na sulosyun.

Kumplikado nga lang kapag napakarami ng sulosyun...

dahil mamimili ka kung alin ang tama at nararapat.

Kailangan lang natin mag-isip ng maayos.

At isa-alang-alang ang kinabukasan ng desisyon mo sa pagpili ng sulosyun.

Tama.

No Man is an Island.

Kahit sabihin mo pang kaya mong manirahan mag-isa... babalutin ka lang ng kalungkutan.

Mararamdaman mo lang na walang nagmamahal sa'yo at isinumpa ka para maging malungkot.

Tumindig ka man sa sarili mong mga paa...

Kailangan mo pa rin ng matatayuan.

May pagkakataon na di mo namamalayan...

Kailangan mo ng masasandigan, karamay, katuwang at pagmamal. Dahil yan ang bagay na hinabanap ng isang tao para mabubay ng maligaya.

Di mo rin namamalayan na unti-unti kang napapalapit sa isang tao...gaano man katindi ang pag-iwas mo sa kanya.

Hahanap-hanapin mo lang naman sila.

Dahil sila ang bumubuo ng araw mo...

Malungkot man o masaya... nariyan sila.

Kung noon, gusto ko mapag-isa.