Chương 5: Four
Mabilis niyang iniwas ang mga tingin niya saakin na mas lalong nagpapabigat ng aking dibdib. Tipid akong napangiti ng mapakla habang inilihis ko na ng tuluyan ang aking mga mata sakanya. Sinubukan kong i-focus ang aking sarili sa discussiuon ngunit wala na. Hindi ko na nagawa.
Buong klase akong balisa, buong klase akong nasasaktan at nagsisising akala ko okay lang ang lahat at magiging okay lang. Pero hindi pala.
Matapos ang klaseng iyon ay dali-dali akong nagtungo sa banyo habang bitbit ang mga gamit ko, hindi ko na din nagawang tingnan pa siya. Mabilis kong pinunasan ang luha sa mga mata ko at pilit na pinatahan ang aking sarili. Ilang beses akong napapahinga ng malalim habang lumalabas ng cubicle. Nagtungo kaagad ako sa pangalwang klase at ganun na lamang ang pagpapasalamat ko at hindi ko siya kaklase.
"Liam is still here." narinig kong bulong bulungan ng katabi ko.
"Liam? Liam Perez?" tanong noong isa.
"Yep, bali-balita kasi noong last semester na lilipat na siya ng school." Napalunok ako sa sinabi niya.
"B-Bakit daw?"
"I dont know, he's really mysterious. Halos pinagkakaguluhan nga iyon dito."
"Yah, I know. Ilang beses akong nabibingi sa tilian ng mga kaklase ko dahil sakanya." sagot nung isa.
"Me tooo." sandali akong napatingin sakanila at natigil sila sa paguusap at ngumiti saakin. Nginitian ko nalang din sila.
Natapos ang subject na iyon like the first subject. Nagliligpit na ako ng aking gamit ng makatanggap ako ng text galing kay Lovely.
"Where are you? Wait kita dito sa Cafeteria. Lets eat" text niya. Dali-dali akong nagligpit at nagpaalam na saaking mga colleague.
Ramdam ko ang mga tinginan sa Hallway pa lamang, kita ko ang mga lagkit na tingin ng mga estudyante sa naglalakad na lalaki na nasa unahan ko. Bigla na naman akong naghina.
Napatigil ako sa paghakbang ng aking mga paa at hinayaan siyang mawala sa aking paningin.Nakalagay sa kanyang tenga ang malaking headphone, napangiti ako ng tipid, he's still the old Liam na palaging may nakasabit na headset sakanyang tenga.
Dire-diretso ang pagbaba ko ng hagdan at pinuntahan si Lovely na alam kong naiinip na sa kakahintay saakin. Nang makita niya ako ay halos patakbo kaagad siyang lumapit saakin. Hinawakan niya ng mabilis ang aking noo upang pakiramdaman siguro ang nararamdaman ko.
"Uminom kana ng gamot?" tanong niya saakin.
"Nope. Im fine, okay. Hindi ko na nga namalayan na may lagnat pala ako." Huminga siya ng malalim at iginaya ako sa upuan. Pinaupo niya ako at tinitigan ng masama.
"Sit down, ako ang kukuha ng pagkain mo." para na lamang akong batang sumunod sa gusto niyang mangyare. Unti-unti na ring napupuno ang cafeteria. Naupo na sa harap ko si Lovely at may dala na itong pagkain.
"My treat." aniya. Napailing iling ako.
"No, may-" kaagad niyang pinigilan ang sasabihin ko.
"No, kakabigay lang ng allowance ko." Nakangiting sambit niya habang binibigyan ako ng makahulugang tingin.
Nasa kalagitnaan na kami ng pagkain ng maramdaman namin ang biglang pagbu-bulong-bulungan ng mga estudyante sa paligid and all of a sudden nakita ko siya na naglakad sa tabi ko. Dumaan siya.
"Yah..." kinalabit ako ni Lovely.
"Did you know him? Kaklase ko siya sa second subject he is really gwapo." Napalunok ako sa sinabi niya.
"He's Liam Dwayne Perez, kinabisado ko na kaagad." Nagtuloy lamang ako sa pagkain at pasimpleng sinundan ang ginagawa niya. Ang lalim ng iniisip niya at kitang kita ko ang lungkot sa mga mata niya kanina. Napayuko ako at nagfocus sa aking pagkain, ginulo ko ang aking pinggan na wari'y nagpakita ako ng walang ka-inte-interes.
"Okay ka lang?" Biglang tanong saakin ni Lovely. Pagod akong tumango sa sinabi niya.
"B-Bakit namumutla ka?" Bigla akong nawalan ng lakas na tumingin sakanya.
Tinitigan ko lamang si Lovely ng matagal habang kitang kita ko na ang pagaalala sa mga mata niya. Naramdaman ko ang biglang pagdidilim na ng paligid.
"Omygod Billy..." sigaw niya at naramdaman ko ang unti-unting panghihina ng katawan ko.
Kita ko ang mga tingin saakin ng mga tao at lalong lalo na siya.
"What happen?" nagaalalang tanong ni Liam sa natatarantang si Lovely.
"I dont know, may sakit kasi siya kanina and now." umiiyak na litanya niya. Bigla'ng may tumulong luha sa mga mata ko habang pinagmamasdan ko siyang nasa harap ko. At tuluyan ng naging blanko ang paningin ko.
Tình trạng nguồn điện hàng tuần
-- Xếp hạng
Quyền lực 
-- Đá
Quyền lực