บท 1: การเดินทางของ ชางอัน
"ข้าอยากออกไปจากสำนักที่มั่งคั่งแห่งนี้ ข้าอยากมีชีวิตที่อิสระในการตัดสินใจ ทั้ง ในการใช้ชีวิต และที่สำคัญข้าอยากมีเพื่อน "
ภายในเย็นวันนั้น เฉินอันมีประชุมหารือ กับ สำนักเจ้าสำนัก และเหล่าผู้อาวุโส ของมังกรวารีแห่งอาณาจักรเป่ยหยาง ซึ่งเป็น1 ใน 4 สำนักเสาหลักเเห่งยุทธภพ เช่นเดียวกับ สำนัก ประตูมังกรสวรรค์
เรื่อง การหมั้นระหว่าง( ชางอัน เเละ บุตรีของเจ้าสำนักมังกรวารี ) ชางอันได้ข่าวว่าบิดาของตนเเละเหล่าผู้อาวุโสของสำนัก กำลังประขุมหารือเรื่องงานหมั้นของตน จึงเอ่ยว่า "วันนี้เเหละที่ข้าจะเป็นอิสระ" เขาพอเอ๋ยเสร็จก็รีบเก็บข้าวของที่จำเป็นเช่น ดาบ, เหรียญ ทองคำขาว , เสบียง ,และหยกประจำตระกูล ไว้ใน กระเป๋าเเห่งมิติ เขาได้ปลอมตัวเป็นองครักษ์ของตระกูล ทำทีเหมือนเดินลาดตระเวน ผ่านประตูหน้าไปอย่างง่ายดาย ก่อนที่เขาจะออกจาก ประตูสำนักเขาก็หันกลับมาแล้วเอ่ยเบาๆว่า "ลาก่อนท่านพ่อ ท่านแม่ พี่ชาย พี่สาว และ บ้านของข้า"เขาเดินต่อไปพร้อมกับน้ำที่ไหลหนองจากตา เขามุ่งตรงลงเขาไป เข้าไปสู่ ป่านิทรา ซึ่งเปรียบเสมือน ปราการ เเห่งสำนักมังกรสวรรค์ เขาผ่านป่าที่นับเป็นป่าที่อันตรายที่สุดในยุทธภพ เพราะความคุ้นชินที่ได้ฝึกในป่าเเห่งนี้นับ 10 ปี เขาผ่านป่านินทรา มุ่งตรงสู่เมือง เว่ยอัน
เมืองหลวง เเห่ง อาณาจักรกวางชี เขาเดินทางมาถึงทะเลสาบแห่งกวางชี เเต่ด้วยความที่ตอนนั้นมันดึกมากเเล้ว เขาจึงตัดสินใจพักแรมที่เมืองกวางตุ้ง เมืองท่าเเห่ง อาณาจักรกวางชี ชางอัน เดินทางมาถึงที่ประตูเมือง พบกับยามสองคนที่เฝ้าประตูเมือง
ยามคนหนึ่งกล่าวทัก ชาวอัน ว่า "ข้าไม่เคยเห็นเจ้ามาก่อน เจ้านามว่าอะไรมาที่เมืองเว่ยอันเเห่งนี้เพื่อกิจอันใด"
"เอ่อ ข้านามว่าชางอัน ข้ากำลังอยู่ในระหว่างท่องยุทธภพ กำลังเดินทางไปยังอาณาจักร กวางชี เพื่อเข้าร่วมชม เทศกาล ประลองยุทธ์ วันนี้ไม่มีเรือข้ามเมืองเเล้วจึงมาหาที่พักที่นี่ "
"เป็นเช่นนั้นเองหรือ ดูจากการแต่งตัวของเจ้าๆคงเป็นองครักษ์ ประจำตระกูลในระแวกนี้ละสิ เช่นนั้นข้าจะเเนะนำที่พักให้เจ้าเเล้วกันน้องชาย"
" ขอบคุณ ขอรับ "
ชางอัน มาตามทางที่ ทหารยามบอก พบ ที่พักที่ทหารยามบอก
"ยินดีต้อนรับ เจ้าค่ะ " เสียงของหญิงวัยกลางคนกล่าวขึ้นหลังจากที่ ชางอัน เข้าไปในที่พัก
"ท่านต้องการพักหรือกินอาหาร เจ้าค่ะ "
"ข้า ต้องการห้อวพักพร้อมอาหารที่ดีที่สุดของร้าน ช่วยจัดการให้ทีนะขอรับ"
" รอสักครู่ นะเจ้าค่ะ เชิญหาที่นั่งได้เลยเจ้าค่ะ" หลังจากสิ้นเสียงของเจ้าของร้าน ก็มีชายร่างใหญ่คนหนึ่งเดินเข้ามาข้างหลังของ ชางอัน กล่าวทักชางอันว่า " เจ้าหนุ่มพึ่งจะเคยมาเมืองนี้สินะ " "เอ่อ เช่นนั้น ขอรับ" "ดูจากการเเต่งตัวเจ้าคงจะมีฝีมือพอตัวเลย หรือเจ้าเป็นทหารรับจ้างล่ะ"
"มิใช่ ขอรับ ข้าแค่คนที่ท่องยุทธภพทั่วไปแหละ ขอรับ" " เจ้าคิดว่าข้าโง่ รึไง อย่ามาหลอกกันให้ยากเลยน๊า เจ้าหนุ่ม เเค่ดูจากร่างกายและการเเต่งตัวของเจ้าข้าก็รู้แล้วล่ะ 55555 " เห้อไอ้แก่บ้านี่ ชักจะน่ารำคราญแล้ว ฆ่าทิ้งส่ะดีมั้ง ว่าไปนั่น "เอ่อ การแต่งกายของข้า ดูออกง่ายเช่นนั้นเลยรึ โดนจับได้ส่ะเเล้วสิ 555 " เลิกถามได้แล้วววไอ้แก่บ้าเอ๊ยยย ข้าหิวจะตายแล้ววววว~~ พอกันที "เอิ่มข้าขอตัวก่อน นะขอรับ555 " "เจ้าเดินทางมาไกล คงอยากพักผ่อนเเล้วสินะ เชิญๆ" เห้อ
"ของที่สั่งได้แล้ว เจ้าค่ะ " ว้าวววว อาหารน่ากินจริงๆสมชื่อ เมืองกวางตุ้ง ล่ะนะ
หืมมม ห้องก็ถือว่าใช่ได้ งั้นก็ไม่เกรงใจล่ะนะ หืมมมันชั่งนุ่มสบายตัวจริงๆ หรือ ข้าเหนื่อยเพาะเดินทางนะ .
ท่ามกลางบรรยากาศ การประชุมที่ดุดัน ก็มีทหารองครักษ์วิ่งปรี่เข้ามาตะโกนดังลั่นว่า
"นายท่าน ! แย่แล้วขอรับ" เฉินอัน ได้ฟังความที่ทหารกล่าว ท่ามกลางเสียงวุ่นวาย เฉินอัน ก็โกรธเลือดขึ้นหน้า สั่งให้ระดมทหารนับแสนให้พริกแผ่นดินตามหา ชางอัน
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง