ดาวน์โหลดแอป
50% Un Nuevo Mundo (BNHA) (Remake) / Chapter 1: Capítulo 1:"Un nuevo mundo"
Un Nuevo Mundo (BNHA) (Remake) Un Nuevo Mundo (BNHA) (Remake) original

Un Nuevo Mundo (BNHA) (Remake)

นักเขียน: rtrot320

© WebNovel

บท 1: Capítulo 1:"Un nuevo mundo"

¡Hola a todos! Soy el creador de esta historia ¡Y este es un remake de la primera historia que hice...!

La verdad, me da mucho cringe leerla, si fuera por mí la borraría, pero esa historia demuestra lo mucho que he mejorado en mi escritura, así que he decidido dejarla en mi perfil, aunque está en otra aplicación, la podréis ver si queréis ver lo que he mejorado... O que os entre cáncer en los ojos por leerlo.

Esta versión es diferente, no solo está mejor escrita, si no que tiene un mejor sistema, mejores personajes y desarrollo de estos, realismo y además la historia tendrá decisiones diferentes a la primera, así que si ya habéis leído la primera versión ¡No os preocupéis! ¡Esta no será igual! ¡No tendréis que esperar hasta que llegue al capítulo 17!

Ahora, sin más dilación ¡Os dejo disfrutar de la lectura! ¡Espero que comentéis y digáis lo que os gusta y lo que no! ¡De verdad que me ayuda y me gusta leerlo!... Mientras tengan ideas de cómo mejorarlo o tengan el porqué no les gusta, claro.

¡Hasta la próxima!

———————————————————

Los accidentes son algo que ocurre muy a menudo en el mundo, pero, nunca imaginé que nosotros estaríamos en uno... Y encima en un accidente aéreo.

(Pov yo)

Mientras caía del avión, estábamos gritando sumergidos en el pánico ante nuestro inminente destino, pero de repente, el tiempo comenzó a fluir mucho más lento y ante nuestros ojos apareció una especie de rectángulo a modo de mensaje que al parecer solo nosotros podíamos ver y leer: "Fuisteis elegidos para transmigrar hacia un nuevo universo, Boku no Hero Academia, donde estaréis sometidos a nuevas reglas, sistemas y a un nuevo cuerpo que podréis elegir ¿Aceptáis?"

Rápidamente apretamos en aceptar y el tiempo comenzó a volver a la normalidad pero... Nada ocurrió.

Empezamos a gritar mucho más fuerte, tanto que creía que se me iban a romper las cuerdas vocales.

Nuestras esperanzas se habían disipado en el mismo momento en el que el tiempo se reanudó y continuamos cayendo, nuestra agonía acabó cuando el avión colisionó contra el suelo...

...

(Pov Salva)

Lo veía todo negro, era una oscuridad extrema, no sentía ni podía ver mi cuerpo, traté de hablar y sorprendentemente una voz salió del vacío que era mi boca.

Salva:"¿Hola?"

Una voz familiar salió del mismo vacío.

Baël:"¿Salva? ¿Eres tú?"

Salva:"¿¡Baël!?"

Baël:"¡Así que estamos los dos aquí! ¡Pensé que estaría solo en este sitio por el resto de la eternidad!... ¿Donde estamos?..."

Para nuestra sorpresa, una voz desconocida respondió.

¿?:"Estáis en el vacío"

La voz parecía resonar en toda mi alma, parecía que tenía poder propio

Salva:"¿Q-Quién e-eres?"

¿?:"Soy lo que vosotros, humanos, llamáis un Dios, y como os he prometido voy a daros un sistema, transmigrareis a un nuevo mundo creado por mí, está basado en algo que conocéis como Boku no Hero Academia, haced lo que os plazca humanos, esto solo es un experimento a causa del aburrimiento, podréis morir en cualquier momento, adiós"

La voz se calló, si tuviera un cuerpo ahora mismo estaría lleno de sudor frío... Ha sido horrible...

De repente un destello de luz apareció y comenzó a expandirse tomando la firma de un...¿Rectángulo? No, era más bien como una pantalla, un holograma de color azul.

[Hola Host, soy el sistema, ¿Desea comenzar la fase de personalización?]

Salva:"¡¿Que es esto?!"

Baël:"¡¿A ti también te ha aparecido ese mensaje extraño?!"

Salva:"Si, ¿Y ahora qu-?"

[Entendido Host, comenzando fase de personalización]

Salva:"¡¿Que?!¡Espera N-!"

(Pov Baël)

Baël:"¡¿Salva?!...(Suspiro) Supongo que aceptó al decir accidentalmente 'si' "

[Entendido Host, comenzando fase de personalización]

Baël:"No me jodas... ¿Yo también caí?"

De repente sentí que me movían a otro lugar, aunque todo parecía ilusorio, la misma oscuridad anterior, no, mejor dicho el mismo vacío seguía ahí, pero un hombre y una mujer estaban frente a mí, un pequeño texto apareció en forma de un holograma similar a los anteriores.

[Elija un sexo]

Baël:"¿Supongo que tendré que personalizar un cuerpo para mí?... Bueno... No tiene sentido entrar en pánico, solo haz lo correcto y las respuestas llegarán a ti tarde o temprano, mi flexibilidad ante cualquier situación ha sido motivo de mi éxito, y este caso es similar... Sigue adelante Baël"

Me dije todo eso a mí mismo, aunque seguía nervioso comencé a hacer el "personaje".

Claramente elegí ser un hombre, no me apetece cambiar de género, su piel era blanca, extremadamente blanca, casi como un muerto o un vampiro, su color de pelo era igualmente blanco, sus ojos eran de un color rojo sangre, tenía una altura de 1'76 metros ya que es un buen número para las artes marciales en general, tenía una complexión atlética, supongo que esto hará que cuando entrene no me convierta en un monstruo musculoso y haga que me tonifique cada vez más limitando el tamaño de mis músculos, puse mi propio nombre, Baël.

Baël:"¡Lo he hecho genial! ¡Es un cuerpo perfecto! Para mí, claro, ojalá pudiera haber tenido un cuerpo así... Bueno, después de todo esta va a ser mi vida, es mi propio cuerpo, ¡Así que realmente no hay nada de lo que arrepentirse! ¡Esta es una nueva oportunidad!"

La alegría inundó mi mente al reconocer lo que significaba esto, sin embargo la borré después de poco tiempo, dijo que iría a Boku no Hero Academia, un mundo de héroes y villanos, ¿Y si moría por un ladrón?... No, mucho peor, dijo que podíamos morir en cualquier momento, no nos favorecerá, solo nos dio una herramienta para escalar en el mundo, el sistema, pero nosotros tendremos que usarla y esforzarnos para lograr sobrevivir... Y para eso, debemos estar en la cima del mundo... De hecho, si es como a dicho ese "Dios" podríamos morir en el parto...

Un mensaje interrumpió mi pensamiento, los hologramas del sistema eran leídos por una voz robótica, monótona y fría, sin emoción o sexo distinguible.

[Fase de personalización completa. El host puede girar la ruleta de quirks para conseguir el suyo, ¿Quieres girarla?]

Me alegré al leer esto, en el mundo al que iría, los humanos evolucionaron ganando poderes llamados "Quirks", koseis, dones, particularidades, de muchas formas, estos normalmente era similares a los de sus padres, de hecho, por esta razón al principio la gente se casaba con otras personas para tener hijos con Quirks aún más poderosos... Un momento, en el anime aún había personas que no tenía un quirk, eran llamados "Quirkless", incluso el protagonista era uno, eran una minoría pero si no recuerdo mal eran el... 20%... Eso significa... ¿¡Que tengo un 20% de posibilidades de ser quirkless?! ¡No me jodas!

Con algo de miedo mi voz salió

Baël:"...S-Si"

[A sus órdenes... Girando ruleta de Quirks...]

Una gran ruleta apareció frente a mí, sin dejarme tiempo de poder ver lo que había en las casillas comenzó a girar a gran velocidad... La verdad, las casillas eran extremadamente pequeñas y la ruleta era enorme, no podría haberlo leído de todas formas... Esto demuestra que aún hay muchas posibilidades de conseguir un quirk... ¿V-Verdad?

Mientras miraba atentamente, la gran ruleta se detuvo, intenté fijarme en la casilla que había caído sin éxito alguno, pero un mensaje del sistema apareció con su voz robótica.

[Felicidades al Host, ha obtenido el quirk "Control de agua"]

Sin pensar, un quejido salió de mi boca.

Baël:"¡¿Control de agua?! ...¡¿No me podía haber tocado algo mejor?!"

No... Esta bien, podría ser peor... Podría ser un quirkless... Además, seguro que hay formas útiles de usarlo... Solo hace falta ser inteligente...

Otro mensaje apareció

[Host elija su clase]

Una pequeña lista se expandió seguido del mensaje ante mí.

●Guerrero

●Mago

●Asesino

●Cazador

Estuve mirando las opciones durante algún tiempo... Creo... ¡¿Siquiera aquí pasa el tiempo?!... Bueno volviendo al tema, seleccioné la opción de guerrero, al seleccionarlo otra lista más apareció.

●Guerrero

●Artista marcial

●Berserker

●Caballero

●Lancero

Esto... ¿Son subclases?... Esta bien, Baël, ten en cuenta que estarás en un mundo sin nada, debes de escoger la mejor opción...

Después de otro analizamiento exhaustivo decidí escoger artista marcial.

[Artista marcial]

[Has elegido el camino poco transitado del dominio del cuerpo, atacando mortalmente con patadas y puños ¿Quien necesita armas cuando tiene su cuerpo? Mucho más silencioso que un arma de fuego y capaz de hacer más daño que una espada si se entrena adecuadamente.]

Al elegirlo sentí que había hecho la elección correcta.

Baël:"Genial"

Más mensajes aparecieron.

[Conseguiste la habilidad (Pasiva):

Mente del Gamer Lvl. MAX.]

[Permite al Host pensar con mayor claridad, lógica y actuar de una forma tranquila e imperturbable, el Host podrá controlar sus emociones a voluntad, no sufrirá de traumas ni de ningún tipo de enfermedad mental o estrés, el Host no necesitará dormir y tendrá una inmunidad a estados mentales y ataques mentales, esta habilidad estará activa de forma pasiva, solo se desactivará si el Host lo quiere]

[Conseguiste la habilidad (pasiva):

Cuerpo del Gamer Lvl.MAX]

[Esta habilidad permite al Host vivir la vida como si fuese un videojuego, el Host no tendrá necesidades básicas tales como comer, dormir o ir al baño]

[Conseguiste la habilidad(pasiva):

Maestría de Ataques Cuerpo a Cuerpo (Principiante) Lvl. 1]

[Esta habilidad te permite mejorar tu combate cuerpo a cuerpo, tus movimientos serán mejores y más fluidos, aunque esto es solo el inicio.

Aumenta el daño causado cuerpo a cuerpo en 1.5%]

Al terminar de recibir notificaciones sobre mis nuevas y maravillosas habilidades aparecí en una habitación vacía de color blanco con un chico también sorprendido y confuso.

Hablé con cautela hacia el chico.

Baël:"...¿Quién eres?"

Salva:"Hola...¿Baël eres tu?"

Baël:"¡Salva!... Así que, ¿Así es como te has creado tu cuerpo?... ¡Nada mal!"

Aprobé el nuevo cuerpo de Salva con un pulgar hacia arriba.

Salva era un chico con piel blanca, está era humana no como la mía que parecía un vampiro, su pelo era de un color azul marino y sus ojos tenían un color morado, media 1'73 metros, y al igual que yo tenía una complexión atlética.

Salva:"¿Que nombre te has puesto? Yo me he puesto mi nombre, Salva, más cómodo"

Baël:"También me puse mi propio nombre, Baël, ¿Y qué quirk te tocó en la ruleta?"

Salva:"Contraataque...Me esperaba algo mejor...¿Y tú?"

Baël:"Control de agua... Yo también me esperaba algo mejor, pero oye, piensa que podríamos no tener ninguno, además, tu quirk es muy útil contra enemigos fuertes... ¿Y tú qué clase escogiste?"

Salva:"¡Asesino! ¡Asesino puro!"

Baël:"¡Yo guerrero! ¡Artista marcial para ser exactos!"

Salva:"Muy bien y todo eso... Pero, ¿Ahora que?"

Un mensaje interrumpió a Salva, casi como si estuviera esperando para hacer eso.

[Transmigrando al host hacia el nuevo mundo Boku no hero Academia]

La vista de la habitación blanca se desvaneció, sentía que me estaba moviendo a una velocidad infinitamente superior a la de la luz, después de un tiempo, datos holográficos azules aparecieron, intenté comprenderlos, pero era tan complicado que me daba dolor de cabeza con solo verlo, estos datos comenzaron a juntarse en un mismo punto, y tomaron la forma del cuerpo que yo cree.

El cuerpo comenzó a encogerse hasta tomar la forma de un bebé, al siguiente instante, entré en ese cuerpo y todo se volvió oscuro...

...

La oscuridad me rodeaba, sin embargo, esta era muy diferente, la anterior era el más absoluto vacío, imposible de describir con palabras, ni siquiera podía ver algo, no era negro, era nada, sin embargo aquí había oscuridad y calor, un calor extremadamente agradable, me sentía apretado y mis movimientos estaban limitados, pero se sentía demasiado bien como para preocuparme...

Después de unos segundos, una fuerza invisible empezó a tirar de mí, me sacó del sitio donde estaba hasta que una cegadora luz me iluminó... Podía ver... Extremadamente borroso, pero podía ver, la necesidad de llorar me invadió, y eso hice, comencé a llorar mientras sentía que mis vías respiratorias se limpiaban, ahora que me daba cuenta, parecía que estaban llenas de un líquido, fijándome a mi alrededor pude ver...¿Una mujer gigante?... No... ¡Yo era muy pequeño!... ¡Era un bebé! Y probablemente esa mujer era mi madre.

Después de un tiempo, vi a otro bebé por lo que parece era... ¿Mi hermano gemelo?

Después de lo que creo que fueron horas, la mujer nos llevó a su casa, nunca pude verla bien, pero parecía muy preocupada.

Después de unos días, la mujer... No, mi madre nos llevó a un edificio, nos dejó en una cesta tapados con unas mantas y nos puso una pequeña nota... Esta tipa... ¡Nos estaba intentando abandonar! ¡Y además en un orfanato! ¡¿Que mierda pasó?! ¡¿No tiene el dinero para cuidarnos?!...

Dejé de pensar en eso aceptando mi inevitable destino, mi madre tocó la puerta y corrió, sin embargo pude ver en el último instante que tenía una sonrisa en su rostro... Una sonrisa de alegría, podía afirmar que estaba alegre de abandonarnos, como si fuéramos un problema o una carga...

Un año pasó lentamente, yo me dediqué a escuchar lo que toda la gente decía, así aprendía más sobre este mundo, ya que incluso con los conocimientos del anime aún había cosas que no sabía y otras que no aparecían ahí, a esta edad ya podía hablar, claro que es por mis recuerdos, pero igualmente actuaba algo torpe, los cuidadores del orfanato se sorprendieron ligeramente, pero no le dieron importancia, después de todo había cosas mucho más raras en este mundo.

Descubrí que mi apellido era Fujimori, y parecía que mi madre murió después por un ataque de un villano, es lo que logré escuchar, también en este año descubrí quién es mi hermano gemelo ¡Este era Salva! Aunque no nos parecíamos demasiado, pero la gente lo atribuía a los Quirks, después de todo hay niños que nacen diferentes por sus Quirks, en el anime podemos ver a Mina Ashido la cual tenía una piel rosa, cuernos, esclerótica negra, etc, así que no era nada demasiado extraño.

Comencé a planear un plan de escape desde este momento, ¿Qué por qué? Muy sencillo, la gente aquí eran unos hijos de puta, odiaban su trabajo con su alma, estoy bastante seguro de que no les importaría que uno de los niños muera, y los niños de aquí no eran muy diferentes, este lugar era absolutamente abusivo, y no planeaba quedarme aquí hasta mis 18 años.

2.216 palabras.


next chapter
Load failed, please RETRY

สถานะพลังงานรายสัปดาห์

Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
Stone -- หินพลัง

ป้ายปลดล็อกตอน

สารบัญ

ตัวเลือกแสดง

พื้นหลัง

แบบอักษร

ขนาด

ความคิดเห็นต่อตอน

เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1
ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
  • คุณภาพงานเขียน
  • ความเสถียรของการอัปเดต
  • การดำเนินเรื่อง
  • กาสร้างตัวละคร
  • พื้นหลังโลก

คะแนนรวม 0.0

รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
โหวตด้วย Power Stone
Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
Stone -- หินพลัง
รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
เคล็ดลับข้อผิดพลาด

รายงานการล่วงละเมิด

ความคิดเห็นย่อหน้า

เข้า สู่ ระบบ