บท 1: alex

'alex…' Ako ay napatulala dahil ito ang unang beses na tawagin niya ang aking pangalan ng mahinahon na walang halong biro

narinig ko na tinatawag niya ang pangalan ko ulit sa parehas na tono

'alex…' Humarap ako sa kanya habang itinatago ang aking damdamin, dahil ngayon ko lang nagpatanto na parang m-mahal ko siya?

Nagsimula ang lahat nung nagkaroon kami ng bagong kapit-bahay, sila aling hilda

at meron siyang anak na lalaki na kasing edad ko lang, si alex

nung una ay ako ay natutuwa na magkapareho kami ng pangalan ngunit habang tumatagal ay para ba akong nabwibwisit sa kanya na wala ng magawang matino kundi asarin ako.

Meron kaming tawagan sa isat isat, yun ay lex at alex

napunta sakin yung alex at di nagtagal nalaman ko kung bakit.

May purpose pala kung bakit niya binigay sakin yun.

May naririnig ako sa bintana ko "alex, pst" tumingin nalang ako sa bintana na para bang walang nakita at bumalik sa aking binabasa, tumawa ako sa loob ng utak ko dahil ang sarap sa pakiramdam na di pansinin si lex.

Ako ay nakasulyap sakanya at nagulat ako nung bigla akong ngumiti ka bigla bigla, parang gumalaw ang aking labi ng mag-isa

ang saya ko sana nung bigla na lang tumawag si mama, napungi eh

"alex nandito si alex" alex..alex..

Pinigil ko yung pagkairita ko pagka baba ko.

"At bat nandito yang lalaking yan?"pa iretable kong sinabi.

"best talent ko talaga ang pagka maldita ko HAHA" aking sinabi sa isip at pinipigil ang tawa ko.

"oh siya, dun na kayo sa taas lex" sinabi ni mama na may ngiti sa muka

tch, halata namang gusto niya na mapangasawa ko si alex.