บท 225: Jin (Chapter 70)
HABANG kumakain ay naisip bigla ni Jin ang pangako sa sariling hindi na makikipagtalik pa sa mga bakla. Ayaw na talaga niyang pagtaksilan pa si Marian.
Pilit niyang binura sa isipan ang planong makipagtalik kay Daniel para lamang muli silang magpansinan. Alam niyang balang-araw ay babalik din ang loob nito sa kanya.
Pagkatapos kumain ay lumabas na nga siya ng bahay at pumunta sa kubo. Pagpasok niya ay kaagad siyang nahiga.
Ang daming bagay na pumapasok sa kanyang isipan nang mga oras na iyon dahilan para hindi siya makatulog kahit ano pa ang gawin niya.
Medyo nainitan si Jin kaya naghubo't-hubad siya at muling humiga. Ipinikit niya ang mga mata. Pero hindi pa rin siya makatulog. Naiinis siyang muling bumangon. Isinuot niya ang basketball shorts at naisipang lumabas. Magsisigarilyo siya.
Iyon nga ang kanyang ginawa nang makalabas ng kubo. Napatingin siya sa bintana ng kwarto ni Daniel.
Nakabukas pa rin ang ilaw. Hindi talaga siya mapakali sa sitwasyon nilang iyon ng nakakabata niyang pinsan.
"Bahala na!" sabi niya sa isipan.
Bigla niya kasing naisip na ituloy ang plano. Kung may mangyayari nga sa kanila ni Daniel nang gabing iyon, muli siyang nangako sa sariling iyon na talaga ang huli.
Kung nakaya niyang pagbigyan ang iba, bakit hindi si Daniel? Alam naman niyang katulad lang din ng ibang bakla si Daniel na gusto rin siyang makaniig.
Nang maubos ang sigarilyo ay lumapit siya sa bintana ng kwarto ng nakakabatang pinsan. Bumuntong-hininga muna siya bago ito tinawag.
"Daniel, gising ka pa ba?"
Pero walang sumasagot kaya naisipan niyang kumatok na sa bintana.
"Daniel..." tawag niyang muli.
Katok siya nang katok. Ilang sandali lang ay binuksan nga ni Daniel ang bintana. Nagsalubong ang kanilang mga mata.
May sumibol na kaba sa kanyang dibdib nang mga sandaling iyon. Hindi siya makapaniwalang isang walang kamuwang-muwang na diyes anyos ang pagbibigyan niya nang gabing iyon. Namumungay ang mga mata ni Daniel na nakipagtitigan sa kanya.
Hindi na siya humingi ng pahintulot mula sa nakakabatang pinsan at umakyat na siya sa bintana upang makapasok.
"Bakit ba ayaw mo na akong pansinin?" tanong niya rito. Umupo siya sa kama na hindi humihiwalay ang mga mata kay Daniel.
Nakipagtitigan lamang ito sa kanya at hindi tumugon. Mga ilang sandali ay umupo rin ito sa kama at sumandal sa headboard.
Hindi mawari ni Jin ang sarili kung bakit napakabilis nang tibok ng kanyang puso nang mga sandaling iyon.
"Lumabas ka na, matutulog na ako," halos pabulong na wika ni Daniel.
Maang na napatitig siya rito. Ngunit ayaw niyang sundin ang kahilingan nito. Sa halip ay humiga siya sa kama at inunan ang mga bisig.
Ipinikit niya ang kanyang mga mata. Ramdam na ramdam niya ang mabilis na tahip ng kanyang dibdib.
"Daniel, mahal mo ba ako?" mayamaya ay tanong niyang nanatiling nakapikit ang mga mata.
"Hindi ko alam," tugon nito.
Napadilat si Jin ng mga mata at tumingin kay Daniel. Mata sa mata. Ilang sandali lang ay nakita niya ang pagbalong ng matatabang luha nito mula sa mga mata.
Mas lalo siyang naguluhan no'n. Bumangon siya at pinahid ang mga luha ni Daniel kapagkuwa'y mahigpit niya itong niyakap.
Gumanti rin ito ng yakap sa kanya hanggang sa humihikbi na ito sa kanyang balikat.
"Okay lang 'yan, sorry na," pang-aalo niya rito habang hinagod-hagod ang likod. "Hindi na mauulit, aaminin ko sa 'yong malibog talaga ako." Hindi niya alam kung bakit ganoon ang nasabi niya rito. Pero kung iisipin totoo namang malibog talaga siya.
"A-anong malibog?" pahikbi-hikbing tanong ni Daniel sa kanya.
Napahinga nang malalim si Jin. Kumalas siya mula sa mahigpit nilang pagyayakapan. Hinaplos niya ang makinis na pisngi ng nakakabatang pinsan.
Nakipagtitigan siya rito. Mas lalo siyang kinabahan. Dahan-dahan niyang hinawakan ang kanang kamay ni Daniel at ipinatong sa harap ng kanyang suot na basketball shorts.
Nang mga sandaling iyon ay gising na gising na ang kanyang pagkalalaki. Halata ang pagtataka sa mukha ni Daniel pero hindi naman nito binawi ang kamay.
Sa halip ay naramdaman niya ang pagpisil nito sa kanyang alaga.
"Gusto nitong laging pinaglalaruan," mayamaya ay pabulong niyang sabi rito.
Hindi nagawang tumugon ni Daniel. Nakipagtitigan lamang siya rito. Hinimas-himas nito ang kanyang pagkalalaki. Manaka-naka'y napapasinghap siya ng hangin dulot ng sarap na nararamdaman niya nang mga oras na iyon.
Hindi na siya nakatiis, siniil niya ng halik sa labi ang nakakabatang pinsan. Hindi ito tumugon pero kusang bumukas ang pintuan ng bibig nito kaya nagawa niyang ipasok doon ang kanyang dila.
Nag-init siya nang husto lalo na nang maramdaman niyang nakikipaglaro na rin ang dila ni Daniel sa kanyang dila.
Kapwa sila napahingal nang magwakas ang halikang iyon. Tuluyan nang kinalimutan ni Jin ang lahat ng agam-agam. Humiga siya sa kama.
"Hubarin mo ang shorts ko, Daniel, at paglaruan mo ang burat ko," utos niya rito.
Kaagad namang tumalima si Daniel. Kitang-kita niya sa mukha nito ang pananabik. Nagawa nga nitong ibaba ang kanyang shorts.
Ipinikit niya ang mga mata at nakiramdam lamang sa mga susunod na gagawin ng nakakabatang pinsan.
Ilang sandali lang ay naramdaman niya ang nanginginig na kamay ni Daniel na hinawakan ang singtigas na ng bakal niyang pagkalalaki.
Napanganga siya sa masarap na sensasyong nararamdaman. Hanggang sa nagtaas-baba na nga ang kamay ni Daniel sa kanyang alaga. Hindi niya napigilan ang mapaungol.
"Daniel, ang sarap..." humihingal niyang sabi.
Mas lalong humigpit ang pagkakahawak ni Daniel sa mas lumalaki pa niyang pagkalalaki. Mas bumilis rin ang ginawa nitong pagsalsal sa kanya.
Ungol siya nang ungol sa matinding sarap. Medyo dumulas na rin iyon dulot ng mga paunahin niyang katas.
Pero hindi siya kontento sa ganoon lamang. Gusto niyang maramdaman ang bibig ni Daniel sa kanyang alaga. Gusto niyang matikman din nito ang bagay na iyon.
"Daniel, paglaruan mo ng bibig mo gaya ng ginawa sa 'kin ng tatay mo, ni mang Rodel at ng bakla sa parlor," paungol niyang utos dito.
Nanatili lamang siyang nakapikit nang mga sandaling iyon. Naramdaman nga niya ang pagsubo ni Daniel sa kanyang alaga. Mas lalo siyang napaungol.
Napakainit ng bibig nito. Naramdaman niya ang pagtama ng mga ngipin nito at nagdudulot iyon ng kirot pero hinayaan lamang niya si Daniel.
Nagtaas-baba na nga ang bibig nito sa kanyang pagkalalaki. Alam niyang nahihirapan ito sa laki ng bagay na iyon. Ngunit hindi rin iyon ininda ni Daniel.
Paminsan-minsan ay pinipilit pa nitong isagad sa lalamunan iyon pero hindi talaga nito makaya at naduduwal na.
Basang-basa na ng laway nito ang buong pagkalalaki niya. Pati mga bola at malago niyang buhok doon ay basa na rin.
Nagmistulang lollipop na lamang ang ulo ng kanyang alaga dahil doon na nakasentro ang atensiyon ni Daniel.
Dinidilaan at sinisipsip nito ang bahaging iyon. Hindi niya napigilan ang pagliyad sa labis na kaluwalhatiang tinatamasa.
Mga kalahating oras din iyon at ramdam na ni Jin ang namumuong katas na gustong kumawala.
Napapaulos na rin siya sa bibig ni Daniel hanggang sa hindi na talaga niya kaya pang pigilan ang sarili, ipinutok niya ang masaganang katas sa loob ng bibig nito.
Labis-labis na sarap ang kanyang naramdaman. Nagliliyad siya at napuno ng mga ungol niya ang bawat sulok ng kwartong iyon.
Hindi na niya naisip pa na posibleng marinig siya ng mga magulang ni Daniel. Aminado siyang sa lahat ng baklang nakaniig niya, kay Daniel niya naramdaman ang hindi matatawarang sarap. Kakaibang sarap ang dulot nito sa kanya.
Ngunit ang matinding sarap na naramdaman niya nang gabing iyon sa piling ni Daniel ay napalitan din agad nang labis na pangangamba at takot.
Halos malagutan na siya ng hininga sa matinding kaba. Hinding-hindi niya makakalimutan ang tila apoy na nagliliyab sa mga mata ni Daniel.
Buong-buo na ang kanyang isipan. Kailangan niyang lisanin ang lugar na iyon sa lalong madaling panahon.
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง