บท 211: Jin (Chapter 56)
SABADO ng umaga noon nang may nangyaring hindi lubos maisip ni Jin na mangyayari nga. Talagang natulala siya pagkatapos. Natanong niya nang paulit-ulit ang Panginoon noon kung bakit nangyayari iyon sa kanya.
Ano ba talaga ang rason kung bakit siya nabuhay? Para maging tagabigay-aliw sa mga tinatawag ng laman?
"'Nak, hindi nga ako puwede kasi ang daming lalabhan, oh. Si tatay mo na lang," tanggi ni Lea kasi ito talaga ang pinipilit ni Daniel na dumalo sa gaganaping meeting sa paaralang pinapasukan.
Kasalukuyan silang nag-aagahan noon. Patingin-tingin lamang si Jin sa kanila at tahimik lang na kumakain. Kapag dumadako ang mga mata niya kay Rey ay ngumingiti ito sa kanya at tila may ibig sabihin iyon.
Naisip niyang baka ganoon na lamang kasaya ang kanyang tiyuhin dahil masosolo na naman siya nito. Napahinga na lamang siya nang malalim. Nagatasan na kasi siya nito nang umagang iyon dahil mga alas singko pa lang ay kumatok na ito sa kubo. Hindi talaga ito marunong makontento.
"Nay, ikaw na lang kasi," naiiyak na sabi ni Daniel.
"Hindi nga puwede," mariing tanggi ni Lea. "Hon, ikaw na lang muna, ha. H'wag kang tumanggi dahil magagalit talaga ako sa inyong mag-ama," seryosong pahayag nito.
Kitang-kita niya ang malaking pagkadisgusto sa mukha ni Rey. Napangiti siya dahil doon.
"Oh, sige na, ako na," sabi ni Rey.
"Oh, 'yan, Daniel... wala ka ng problema. Intindihin mo na lang ako, 'nak, ha."
Napakibit-balikat na lamang si Daniel at ipinagpatuloy ang pagkain.
*****
NASA kubo lamang si Jin at kausap si Marian sa cell phone. Laking tulong talaga iyon sa kanya para maibsan ang nadaramang pangungulila sa kasintahan. Kapag may pagkakataon si Marian ay tumatawag talaga ito sa kanya.
Palagi na siyang masaya nang mga panahong iyon. Hindi na nga niya masyadong naiisip pa ang mga negatibong bagay na madalas umuukupa sa kanyang sistema.
"Ano'ng ginagawa mo diyan ngayon, yap?" tanong ni Marian.
"Heto nakahiga lang. Ikaw?" tugon naman niya.
"Nakahiga lang din. Mayang kunti maliligo na ako dahil may pasok pa. Ano'ng suot mo, yap?" malandi nitong tanong.
Ngumisi si Jin. "Naka-boxer lang, yap. Ikaw?"
"Naka-panty lang at sando."
"Hahay... sana nandiyan ako sa tabi mo ngayon. Sexy naman ng yap ko," malambing niyang turan.
Tumawa si Marian. "Alam mo, yap, lagi akong nagwe-wet dreams dahil sa 'yo. Namimiss ko na talagang makipagtalik sa 'yo, e. Miss na miss ko na ang malaking batuta mo."
Sabay silang tumawa. "Ako rin, yap, miss na miss ko nang sipsipin ang napakabango mong bulaklak," sabi niya.
"Ang galing mo sa bagay na 'yon, yap. Tumitirik talaga mata ko no'n sa sarap, e. Nakakadalawang labas ako kapag kinakain mo ang pekpek ko," sabi ni Marian sabay tawa na naman.
"Masarap ka rin naman sumubo, yap, e."
"Ano'ng masarap doon? Ang hirap ngang isubo, e, kasi sobrang taba at haba naman kasi niyang alaga mo, yap. Halos nalagutan nga ako ng hininga noong nabirginan mo ako, e. Pakiramdam ko no'n nahati ang katawan ko sa sobrang sakit."
"Normal lang naman 'yon sa umpisa, yap. Pero noong mga sumunod na pagtatalik natin 'di ba puro sarap na lang nararamdaman mo?"
"Medyo masakit pa rin kaya, yap, pero more on sarap na lang," natatawang sabi ni Marian.
Mas lalo tuloy siyang pinapasabik ng nobya. Marami pa silang napag-usapan no'n hanggang sa nagpaalam na ito dahil maliligo na.
Natawa si Jin sa sinabi ni Marian na may mga hubad daw itong larawan na nilagay sa gallery ng naturang cellphone. Hindi naman kasi mabusisi si Jin kaya hindi agad niya nakita ang mga iyon. Ngumisi siya at binuksan nga ang gallery.
Kaagad na nag-init ang kanyang katawan nang makita ang mga larawan nitong hubo't hubad. Bigla siyang nauhaw sa alindog ng kasintahan. Gustong-gusto na talaga niyang makipagtalik ulit dito. Gusto niyang ipadama sa kasintahan kung gaano niya ito kamahal.
Biglang nagising ang kanyang kargada kaya ipinasok niya ang kanang kamay sa loob ng boxer. Hinimas niya iyon at napakagat-labi siya sa sensasyong naramdaman. Ang simpleng himas ay nauwi sa pagsakal niya sa singtigas na bakal niyang kargada. Habang ginagawa niya iyon ay pinagmamasdan naman niya ang larawan ni Marian.
Hindi pa siya nakontento kaya ibinaba na niya ang suot na boxer hanggang tuhod. Nagsalsal na nga siya at iniisip niyang kapiling si Marian nang mga oras na iyon. Sarap na sarap na siya sa ginagawang pagpapaligaya sa sarili.
"Yap, ahhh... mahal na mahal kita..." paungol niyang sabi.
Malakas ang buga ng hangin mula sa electric fan pero nag-uumpisa siyang pagpawisan. Pabilis nang pabilis ang ginagawa niyang pagtaas-baba ng kamay sa naghuhumindig niyang kasangkapan.
"Ohhh..." ungol niya. Ramdam na ramdam niyang parang naging totoo ang pagtatalik nila ni Marian no'n sa isipan.
Kumikinang na animo'y ginto ang uluhan ng kanyang kargada dulot nang maraming paunang katas na tumatagas mula sa maliit na butas. Mas lalo pa niyang binilisan ang pagsalsal. Dama na niya ang katas na gustong sumambulat.
Tumagaktak na ang kanyang mga pawis sa katawan. Nanigas ang buong kalamnan niya. Lumaki ang kanyang mga biceps pati ang dibdib. Lalong humulma rin ang mga abs niya sa tiyan.
Naliligo na talaga siya sa pawis noon. Inilagay na niya sa gilid ang cellphone. Nag-concentrate siya sa ginagawang pakikipagtalik sa sarili. Habang salsal ng kanang kamay ang pagkalalaki ay nilalapirot naman ng kaliwa ang magkabilang mga utong.
"Ahhh..." Napuno na ng mga ungol niya ang bawat bahagi ng kubong iyon. Sarap na sarap talaga siya sa ginagawang pagpapaligaya sa sarili. Panay rin ang sambit niya ng pangalan ni Marian.
"Jin, tulungan mo nga..."
Mabilis pa sa alas kwatrong tumigil si Jin sa pagsalsal sabay takip ng mga kamay sa kargada ngunit hindi sapat ang mga iyon para hindi makita ni Lea.
"Sorry, Jin..." hinging-paumanhin ng kanyang tiyahin. Nanlaki ang mga mata nito at parang ipinako sa kinatatayuan na hindi pa rin umalis. Naglakbay ang mga mata nito sa kanyang kabuuan.
Walang pagsidlan sa labis na pagkapahiya si Jin noon. Nakalimutan pala niyang i-lock ang pintuan. Medyo nainis din siya kung bakit hindi man lang ito kumatok muna bago buksan ang pinto.
"Tita, pakisara po muna ang pinto," nauutal niyang sabi. Nakahiga pa rin siya noon at tinatakpan pa rin ng mga kamay ang kargadang sobrang tigas. Alam niyang nakikita iyon ni Lea. Labas na labas sa gilid ang malago niyang mga buhok roon pati ang mabuhok din niyang mga bola. Tanging kargada lamang talaga ang nagawa niyang takpan ng mga kamay.
Nakita niyang napapalunok ng laway si Lea habang pinagmamasdan siya. Kumabog ang kanyang dibdib kasi alam na niya ang mga ganoong uri ng titig. Alam niyang nakaramdam ito nang pag-iinit ng katawan dahil sa hubo't hubad niyang katawan na talaga namang mapang-akit.
"Jin, h'wag mong takpan..." nauutal na sabi ni Lea. Umangat ang mga kamay nito papunta sa harap ng suot na duster at hinimas ang pagkababae.
Napanganga si Jin sa ginawa nito. Hinding-hindi siya makapaniwala pero hindi niya batid kung bakit tila lalong sinilaban ang kanyang katawan sa sobrang init.
"Jin, please... gusto ko lang makita ang sa 'yo. Matagal na akong hindi nakakakita ng ari ng lalaki, e. Ewan ko ba sa tito Rey mo kung bakit ayaw na niyang ipakita o ipahawak sa akin ang ari niya. Wala na talaga kaming sex life," sabi nito.
Napalunok siya ng laway sa sinabi ng kanyang tiyahin. Kawawa nga naman ito kung tutuusin. Hindi na pala dinidiligan ng kanyang tiyuhin. Labis siyang naguguluhan nang mga sandaling iyon. Naisip niyang, pati ba naman ang kanyang tiyahin ay makikisali na rin sa kamunduhang bumabalot sa pamamahay na iyon?
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง