ดาวน์โหลดแอป
31.09% F*ck Yeah! I’m The Villain / Chapter 37: Chapter 37

บท 37: Chapter 37

Memory

Is the diary

We all carry about

With us.

~Oscar Wilde

■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■

With a happy mood my mom took me to get dressed, as if the situation from earlier did not happen at all.

The maids all gathered around me inside of my princess room. A nostalgic feeling comes over me, they didn't touch a thing in here. I- It's hard for me to believe that this is my life now.

Everytime I see my parents in this world, I think about the one's I had on earth. And that dreadful night. For years I've struggled with replaying nightmares, the bloody scenes repeating themselves over and over. Sometimes I can't help but feel scared, constantly thinking that if I become too close to them they're gonna leave me, just like my mom and dad in my past life.

A warm body encases me, relinquishing me from my depressing thoughts.

"Baby, mommy and the maids are gonna dress you up just like a pretty doll, what're you thinking about that's got your cute face frowning?"

Holding in the tears I just smile and shake my head, ceasing mother's worries.

The maids start to brush my hair, its about 3 of them. The minute they take my hair out of the braid, it flows like a river giving birth to the maids excited exclamations.

"Oh princess your hair is so soft!"

"Yes, princess it feels like silk!"

"Wow so long and curly, it is such a beautiful silver."

The compliments give my overly large ego an upgrade. Mommy and the maids wash my hair with warm water their sift fingers massaging my scalp. Ohhhh this feels so good.

Next they towel dry my hair. When I look at my reflection in the crystal mirror, all I see is a lion's mane. I giggle at my funny reflection. Unknowingly my powers secretly leaked out making the atmosphere funny and light hearted. Turns out that this is one of five hidden talents that came with my legacy, but that's a story for another time.

When it came time for choosing a dress it was a big argument mom and the maids wanted me to wear white while I wanted to be dressed it red.

"White!"

"Red!"

"Whiiiiiiiite!!!"

"RED!"

"I WANNA WEAR RED!"

"But baby red is too mature for a child like you." Did you just assume my age!?

"Mommmy pleasseeeeee?" I beg, cutely puffing up my cheeks with grape like tears in my eyes. Hehe lets see you say no now.

I could see mommy battling with herself internally. Finally she heaves a sigh and relents. "Fine you can wear red but on the next banquet I call the shots."

"Thank you mommy."

■■■■■■■■■■■■■■■■■■■

Yes i know its short but I have a lot on my plate right now so I couldnt write as much as I want to even though I have a lot of ideas.

Also let me tell you about my week, so I sprained my ankle at soccer practice. Very painful. I also knocked down a girl twice my size trying to take the ball away from her. Woohooo!!! Lol let me stop, so see you next update.

LIL BADDIES RETREAT!✌


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C37
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ