ดาวน์โหลดแอป
96.67% 我有一座山 / Chapter 1597: 第1513章 禄兽?!

บท 1597: 第1513章 禄兽?!

“有些话咱可得提前说好了,鸡可以交给你养,但后续的售卖你可就不能插手了。”陆少帅捞起一个饺子放到嘴边说道。

  于飞正准备把筷子上的饺子送进嘴里,闻言看了他一眼问道:“咋?你还想当经销商?你自己不就有饭店吗?”

  “说的就是这个,我也没打算当啥经销商,我的意思是等那些东涛鸡长成了以后你要优先供应给我的饭店,等有了多余的产能之后你才能考虑其他的。”陆少帅说道。

  于飞听了以后把饺子直接塞进了嘴里,忙活了半天,这是他吃到的第一口饭。

  “你不就是担心有人抢了你的风头嘛,你也不想想,你要是没打开市场,那些鸡可不会有人买账的。”

  “到时候我可不管那么多,自己该咋吃就咋吃,那么大的鸡爪子惦记的人可不是一个俩的,到时候杀一两只都不一定够分的。”

  闻言陆少帅的饺子都顾不得吃了,恶狠狠的说道:“那玩意普通的一对都要好几千,这又是你农场里养出来的,价格肯定翻上几番,你舍得随便就给吃了?”

  于飞撇撇嘴道:“几千几万的食材又不是没有,也没见有谁买回家供起来,吃的就是吃的,你不能因为它的价格高你就不舍得吃,那你活着图啥?”

  “也是昂~”陆少帅挠了挠头,随即眼睛反光的对于飞提议道:“要不咱今晚就把你那两只鸡给宰了尝尝是啥味的。”

  于飞顿时一头的黑线。

  “滚~”

  ……

  吃完午饭,陆少帅特意跑到草场那边去看了看东涛鸡,结果回来的时候脸上的表情那叫一个精彩。

  “说实话,要不是之前接受了你的提议,我看到那些鸡的时候绝对不会想着吃鸡爪子的,实在是有够丑的。”

  “不过说实话,你那几只小鹿看起来还不错,有没有兴趣搞一个烧烤派对?”

  于飞抬头看了他一眼没说话,而是冲着不远处的果果和小英子喊道:“陆少帅要吃你们的小鹿!”

  陆少帅听到这句话面色立马大变,下意识的回头看了一眼果果和小英子,在那俩小姑娘化身为凶兽之前赶紧跑路。

  “等我把事情办好再联系你~”

  陆少帅留下这话的时候人已经跑远了,于飞撇撇嘴,而后又对俩小姑娘露出和蔼的笑容说道:“敢起这个心思,回头我再好好的收拾他。”

  ……

  是夜,于飞瞅了个机会带着三只小鹿和两只东涛鸡来到了空间,清醒着的青女第一时间冲了过来。

  “哥哥……呀~”

  原本应该扑进于飞怀里的青女咻的一下转身迎向了那三只小鹿,至于那两只东涛鸡她看了一眼后就不再关注。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1597
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ