ดาวน์โหลดแอป
53.99% 我有一座山 / Chapter 892: 第八百七十一章 聪明‘绝顶’

บท 892: 第八百七十一章 聪明‘绝顶’

“边角料?”

  老妖怪又是一脸鄙夷的看着于飞说道:“你觉得那些东西符合我的身份吗?”

  于飞故意上下打量他一番说道:“你身份?你有啥身份呢?是国家院士还是诺贝尔奖获得者啊?你看到那边的十八般兵器了吗?它们就是用你看不起的边角料打造成的。”

  “还有果果跟小英子的那些玩具,也都是用边角料做出来的,我现在别说边角料了,就是碎末都没摸到一个呢。”

  “不过作为朋友嘛,送你一个也不是不可以的,不过咱都讲究个礼尚往来,你说我送你个精美的茶盘,你打算给我回个啥啊?”

  老妖怪被说的一愣一愣的,听到于飞最后一句话后他下意识的说道:“我回你个……我回你个大嘴巴。”

  “我要的是封口费,不是要你送礼给我,好家伙,被你这一说,差点被带到沟里去,别的不多说了,茶盘做好之后通知我一声,到时候我自己来取。”

  “还有,昨天你说找工人的事敲定了没有,你要是忘了的话我直接找你们村长谈去,他现在看我就好像我看你一样,都是移动的提款机。”

  “提款机?”

  于飞楞了一下摇摇头道:“我要是个提款机的话,那你最少也得是银行级别的,我跟你根本就没有可比性。”

  老妖怪伸手虚点了点于飞后背着手就往外走,没走两步又回过头说道:“还愣着干啥?昨天你说天气热,这会天气不热了你总可以干活了吧?”

  于飞笑了笑赶紧跟上……

  ……

  每个从于飞身边路过的人都会奇怪的瞅他一眼,特别是翠花婶子,特意的还提醒他那边农场里还有吃的,牛肉干也可以吃了,别胡吃八吃的,把肚子吃坏了那得自己受着。

  于飞笑着接受了她的好意,不过等她走远之后,他还是不停的喀吱喀吱的啃着一根莲藕。

  老妖怪安排了一圈之后回来,看到于飞第一句就问道:“装傻也没用,我的茶盘必须到位,这会别说你吃藕,就是啃脚丫子也说不过去。”

  于飞瞥了他一眼道:“你才吃藕呢,你天天都吃藕,看清楚喽,我这是莲藕。”

  “莲藕不就是藕吗?你干嘛那么大的反应?”老妖怪有些摸不着头脑。

  “小飞说你丑呢,你把吃藕说快一点试试。”

  陆少帅不知道从哪冒了出来,边说着边从于飞手中的莲藕上掰下来一截,放到嘴里一阵的喀吱喀吱。

  “小飞吃你就敢吃啊?你也不怕被毒死了?”老妖怪对陆少帅说到:“唔~不对,你刚才说我丑来着,我的茶盘必须要配上一个底座才行。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C892
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ