ดาวน์โหลดแอป
53.93% 我有一座山 / Chapter 891: 第八百七十章 喀吱喀吱

บท 891: 第八百七十章 喀吱喀吱

“上次小黑到湖里面玩耍,一不小心跑到荷花里面,从水底带上来一截莲藕,看着就很好吃的样子,我试吃了一下,还挺好吃的,不过就那么一点,我想让小黑再弄一些,它不愿意干了。”玲子说着露出一副回味的神色。

  于飞的眼神动了一下:“莲藕?跟水果一样?你生吃的?”

  “嗯。”玲子点头道:“闻起来有一股淡淡的香味,所以我就尝了一口,这一尝就没能停住,那一截都被我给吃了。”

  说着玲子换了一副无奈的语气说道:“小黑太懒了,没有你在我又使唤不动它,想让它多弄回来一点它不愿意干,还甩了我一身水。”

  “回头找个机会好好的教训一下它。”

  于飞说着往湖边迈步走去:“可以生吃的莲藕,这还真是头一次见。”

  “是真的。”

  玲子跟上他的脚步,为那个莲藕正名道:“真的可以生吃,而且还有一股淡淡的香甜味,就像……就像……嗯~反正就是很好吃,脆脆的。”

  走到湖边的于飞回头对她笑道:“那咱们就来看看你说的莲藕有多么的好吃。”

  于飞说话的时候,他的精神力一直的湖底漫延,擦着游动的鱼身,避开弹动的河虾,透过深深的淤泥,他‘看’到一条条白生生的‘胳膊’。

  那不是真正的胳膊,那些连成一串的‘胳膊’是深埋在水底的莲藕。

  就算是再专业的挖藕人也会有把莲藕挖断的时候,这个问题在于飞身上不会出现,所以一根看起来比较粗壮的莲藕很完整的出现在湖面上。

  切断多余根须和芽头,从山泉水里滚了一遍之后,那根莲藕变的晶莹剔透起来。

  “就是这个。”

  玲子的眼睛里流露出渴望的神色,于飞笑了笑,把那根莲藕递到她的手中,玲子犹豫了一下,于飞开口说道:“没事,你吃吧,我看着就好。”

  迟疑了一下,玲子满脸带笑的说道:“那我给你留点~”

  于飞:“……”

  看着玲子吃的香甜且满足,于飞忽然觉得要是此时把本体换过来应该是一场好享受,从来还没有看玲子对某一食品有着那么深的渴望。

  想了一下,于飞再次把注意力投放到湖水里面,很快又有很多的莲藕漂浮在湖面之上,过了一遍程序之后,那些干干净净的莲藕被摆放在湖面上的木栈道之上。

  玲子看着满栈道的莲藕,有种老鼠掉进米缸的感觉,不过在她想了一下后问道:“这些都是你打算带出去的吗?”

  于飞冲她一笑道:“我带出去一部分,也会给你留下一些的。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C891
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ