ดาวน์โหลดแอป
19.79% 我有一座山 / Chapter 327: 第三百零八章 我原谅你了

บท 327: 第三百零八章 我原谅你了

陆少帅一骨碌坐起来,双眼炯炯有神的看着于飞问道:“你还有啥好吃的?”

  桌上的其他几个人也都把目光汇聚了过来,于飞老神在在的说到:“我吃的东西估计你们肯定看不上,因为你们追求的是健康,而我追求的是那种大鱼大肉的快感。”

  不顾桌上几人鄙夷的眼神,于飞看了一圈,对陆少帅说到:“你不用这么惊讶,这东西你以前吃过,甚至还死皮赖脸的带走那么多。”

  这一下,所有人的目光立马又转向陆少帅,马三爷倒是一副了然的神态。

  陆少帅楞了一下,很快的反应过来,接着伸手掐着于飞的脖子说到:“你小子不是说要等到下半年才会出货吗?”

  于飞把他的手给掰开说到:“我有说现在要出货吗?我只是拿来自己吃而已。”

  “到底是什么好东西啊?”孙婷婷一脸好奇的表情:“你们俩就别在这卖关子了,赶紧把谜底给揭开吧。”

  “不急不急。”于飞笑吟吟的说到:“你没看到我媳妇已经去拿了吗?估计……”

  “哦~”看到石芳端了个盆出来,于飞改口道:“已经端出来了。”

  说完,于飞起身结果石芳手里的盆子,而后大大咧咧的往餐桌上一放:“诺,这就是你们想要的谜底。”

  众人伸头看去,待看清盆里的东西之后,既有失望又有不解,一双双看不透的目光在于飞和陆少帅的身上打转。

  “嘁~这不就是鱼吗?”孙婷婷一脸鄙夷的说到:“我还以为是什么好东西呢,就几块鱼肉你在这装什么?”

  “此鱼非彼鱼。”陆少帅拽文道:“你是没吃过小飞家的鱼,你要是吃过了你就不会这么说了,想当初我也是厚着脸皮才吃着几顿,最后更是带走了几条。”

  “原本想着回家的时候给家人尝尝呢,结果这一尝就没我啥事了,要不是小飞坚持要等到下半年才出货,我早就过来包圆了。”

  张素琴扒拉了一下里面的鱼肉,疑惑的问道:“这些也就是普通的草鱼,真有你说的那么好吃?”

  “不好吃。”陆少帅立马就换了一副厌恶的表情:“这些鱼肉柴,干,塞牙,也就是当做磨牙棒比较合适。”

  于飞敲了一下他的脑袋说到:“你这换嘴换的也太快了吧?还磨牙棒,你咋不说你家都是正在长牙的小孩子呢?为了想包圆我的鱼塘,你都口不择言了。”

  此时的张素琴要是再不明白,那这前半辈子就算白活了,先是白了陆少帅一眼后又说道:“我们家最近也打算添丁,所以我觉得这些磨牙棒刚好适合我用。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C327
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ