ดาวน์โหลดแอป
20.43% 别闹,薄先生! / Chapter 437: 第437章 太乖了……看着心疼

บท 437: 第437章 太乖了……看着心疼

“沈……繁星。”她顿了一下,似乎对沈繁星的名字记得不大清楚。

  沈繁星抿唇,也不意外。

  叶清秋就是这样,她太擅长跟人打交道,跟谁都可以自来熟,但是跟谁的交情,都深不到哪里去。

  能记起她的名字,她还真是荣幸。

  “你……怎么坐在这里?”

  出狱这两个字她到底还是没有办法开口,出来就好。

  “路过这里,公交车上的味道太难闻了,在这儿透透气。”

  沈繁星点点头,在之前,如果论谁的生活过的最精致,最挑剔,最矫情,当属叶清秋无疑了。

  她实际上并不招同性待见,不是因为她有多坏,而是因为,她那没心没肺的性子,她的脸,

  沈繁星略微思量了一下,问道:“你去哪儿?我送你吧。”

  叶清秋看了她一眼,反问:“你去哪儿?”

  “我去里面的‘合十’孤儿院。”

  叶清秋的眸子微微闪了一下,随后含着棒棒糖,拉开了沈繁星副驾驶的车门。

  “好久不见,反正我也没事,跟你取一趟孤儿院,再送我回家。”

  沈繁星略微打量了她一会儿,再转头看了看左手边的后视镜,看到了对面马路边上停着的一辆轿车,眉骨微微动。

  她想了想,打开车门下了车,绕着车转了一圈之后,才又上车,启动车子,继续朝着里面行驶。

  叶清秋面上不动声色,放在一侧的手紧紧握成了拳头,白的露骨。

  到了福利院,沈繁星停好车,福利院的老师便闻声出来了。

  “繁星小姐,您来啦?”

  沈繁星轻轻点点头。

  老师的视线又放到了一旁的叶清秋身上。

  “这位是?”

  “我的朋友,跟我顺道来的。”

  她说着用车遥控打开了后备箱,将给孩子准备的零食和学习用品拿了出来。

  “临临呢?”

  老师也早就习惯了沈繁星一张口便是临临,很自然地回道:

  “在音乐室呢。听季意小姐弹琴呢。”

  沈繁星星眸微闪,“临临的妈妈来看过他吗?”

  她的问题问出来,眼角的余光却是在关注着叶清秋的表情。

  却见叶清秋的唇角紧紧绷了起来,嘴里棒棒糖的塑料管已经被她咬的变了形。

  老师叹了一口气,“唉……没有!听说早就出了狱,却一眼都没来看过孩子,我们也不敢跟孩子说实话。那孩子天天盼着……天天坐在门口,一坐就是好久,您说让他好好吃饭以后保护妈妈,他一日三餐吃的很及时,就连生病发烧也不落一餐,吃完了又吐……唉,太乖了……看着心疼……”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C437
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ