ดาวน์โหลดแอป
90.49% 春风二十年 / Chapter 1246: 第1227章 大人真可怕(给温润如玉+16)

บท 1246: 第1227章 大人真可怕(给温润如玉+16)

大爷抬手帮继大娘抹了抹眼泪:“行了,好好的我不要你干什么,在孩子面前说这个你也不害臊。”

  继大娘扑到大爷怀里搂着大爷的脖子哭的更伤心了,小伟站在一边看了看两个人,扭头看了看跪在外边的张福,又看了看了陈辉,感觉自己在这屋里这么多余呢?

  陈辉拉了小伟一下,两个人到沙发上坐下来。这会儿要是就走了也不好,再说张福这边还没解决呢,也不能真就看着他挨打呀。

  继大娘哭了一会儿,把这段时间心里的弊屈倒了个干净,渐渐止住哭声人就有点摇摇欲坠。

  大爷把继大娘扶到沙发上坐下,自己也坐到一边,掏烟点了一根深深的吸了一口,出了一口长气。

  小伟想说话让陈辉扯住了。这会儿不能劝,让张福多跪一会儿好了,又跪不死人。

  继大娘就这么坐着就睡着了。这段时间她确实是心力憔悴,心里弊着又不能说。

  大爷把一根烟抽完,把烟头按进烟灰缸,拍了拍脑门说:“伟呀,这事啊,大爷得好好谢谢你呀。”

  小伟说:“你看你这老头,和我整这个干什么呀,我不是应该的嘛。”

  大爷摇了摇头:“哪有那么多应该的。”

  小伟妈抱着贝贝走过来:“妈呀,张福回来啦,进屋,在这跪着干什么?怪凉的。”伸一只手扯了扯张福,张福没动,小伟往屋里看了一眼:“小伟你们回来啦?”

  贝贝趴在小伟妈肩膀上看着张福,听到小伟妈的话扭头看过来,跟着小身子就开始扭,小伟妈把她放下,贝贝小短腿速度可不慢,溜溜的进了屋:“爸爸。”

  小伟把贝贝抱起来放到腿上,在她小脸上亲了一口。

  贝贝搂住小伟的脖子,然后回头看着外面:“小叔叔,他咋了?”

  小伟说:“犯错误了呗,做错了事惹大人生气了。”

  贝贝皱了皱小眉头:“大人,真可怕。”

  小伟说:“那做错事了不应该惩罚呀?”

  贝贝想了想点了点头:“应该。我不犯错误,我听话的。”

  小伟说:“你去哄哄大爷爷,让他别生气了。”

  贝贝扭头看了看大爷,又看了看继大娘,小声说:“大奶奶睡着啦,不能说话呢。”

  小伟说:“你小声点就行了,让大爷爷消消气,要不一会儿他气坏了都没力气吃饭了。”

  贝贝想了一下,感觉不能吃饭好像有点严重。从小伟身上爬下来,穿上小鞋子跑到大爷面前,扶着大爷的膝盖仰着小脸看着大爷,仔细的打量分析着。

  大爷伸手在贝贝头上抚了抚,贝贝冲着大爷张起双手。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1246
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ