ดาวน์โหลดแอป
57.5% 汉乡 / Chapter 824: 第一零七章人无远虑必有近忧

บท 824: 第一零七章人无远虑必有近忧

第一零七章人无远虑必有近忧

  云哲在柔软的床榻上跑的很快,一头撞进母亲的怀里,然后,就把大头在母亲的脖颈里蹭啊蹭的,想要爬上母亲的脖子。

  宋乔揉捏着儿子肉软的屁股蛋,眼中的温情似乎都要把她融化了,儿子流口水的样子她都觉得可爱无比。

  “杀头的事情你大可交付霍光,我儿子不干。”

  跟云哲亲昵了良久的宋乔,忽然抬起头对坐在椅子上看书的云琅大喊。

  云琅的目光离开书本,看着宋乔道:“我已经算是勋贵中怕死之人的典范,你怎么比我还过份?”

  宋乔抱着不断折腾的儿子又对云琅道:“你这种三天两头被人谋算的人就不该有孩子。”

  云琅放下书本道:“不招人妒是庸才。”

  宋乔摇头道:“英才每个人都羡慕,每个人都喜欢,不过,这些喜欢英才的人里面绝对没有母亲!

  但凡是个母亲,就只想着儿子可以平安富足的过一生,女娲娘娘补了天,伏羲爷爷定了天下又如何,全便宜了外人,自己一生劳苦不得休息。

  不如亲眼看着孩子长大,看着他成家立业,看着他有了子孙,如此,当娘的才过的有滋有味。”

  云琅卷起书在宋乔的脑门上轻轻敲了一下道:“等孩子长大了,你就会发现把他绑在身边是一种极其愚蠢的举动。”

  宋乔给了云琅一个白眼,抱起云哲在儿子的胖脸上亲一口道:“你喜欢阿娘,还是喜欢耶耶?”

  云哲果断的抱着宋乔道:“阿娘!”

  宋乔得意的朝云琅显摆,云琅摇头道:“这算不得数,这孩子现在只会说阿娘两字。”

  云哲跟母亲玩耍了一会,就打了一个哈欠,宋乔准备好孩子的铺盖,将他放在身边,拉下帷帐,母子二人形成了一个小小的和煦的空间。

  云琅叹口气,吹熄了蜡烛,就摸着黑从另一边上了床。

  皎洁的月光照在皑皑的白雪上,让大地上一片光明,些许微光漏进屋子,与屋角的长明灯发出的橘黄色的光芒混成一色,最终变成温暖的橘红色。

  宋乔伸出手在帷幕上用手做了几个漂亮的倒影,云琅将她的胳膊强行塞入被子,这时候不睡觉发什么疯。

  “哲儿以后能控制住霍光吗?”

  宋乔翻了一个身,转过头看着丈夫。

  云琅道:“不可能。”

  “为什么?”

  “因为霍光不可能受人控制,我从来就没有教过他低头做小这种学问。”

  “可是,霍光……”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C824
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ