ดาวน์โหลดแอป
31.09% 夜半诡梦 / Chapter 230: 第十章 自报家门

บท 230: 第十章 自报家门

“真他妈倒霉,那个死废物到底是怎么从四楼找到这里的?”操场旁的厕所内,胖女人气冲冲的从里面走了出来。刚刚她多了个心眼,在找到周老师后,趁人不注意,悄悄溜进厕所给王院长打了个电话通风报信。

  由于事发突然,院长也没做好心理准备,他只是草草责备了赵芳几句,便匆匆赶去了教室。

  “打发走那些个记着,回来难免要挨批。说不定还要扣我工资!”

  而赵芳要做的,就是安静地闭上嘴,一问三不知,装傻装到底。至于剩下的取证,也不必担心。“院长,万一他们调监控,那可怎么办?虽说卧室、教室里没有装摄像头,但是走廊上还有其他公共场所,可能都拍到了一些画面……”赵芳在电话里害怕的询问道。

  “哼,我会让他们看到监控?就说硬盘·损·坏了。”王建仁冷笑道:“其他的你先别管了,我一会儿还得联系上头,顺便去会会那几个小记者。就凭他们几个人,还想搞到我头上?”

  赵芳从厕所里出来后,习惯性的在水池边洗了个手。这时,她忽然发现,在操场的秋千上,坐着一个小孩。“又是哪个小畜生,放着好好的教室不呆,死到外面来鬼混!”她习惯性的撸起袖子,朝着那孩子走了过去。

  此时正值深秋,气温也比较低,而这个孩子却穿着单薄的海魂衫,下身则是一条小短裤,两只纤细的小腿在秋千上一荡一荡,独自玩的起劲。“咯吱咯吱”生锈的秋千链与杠杆之间产生摩擦,在他的摆弄之下发出了刺耳的声响,这声音在赵芳耳中,听起来更是难受。

  她走到那孩子身后,扬起手,准备狠狠地拍下去。忽然,她想到对面的教学楼里还有人,如果自己此刻对这孩子出手,万一被人看到,可就坏了大事了。于是,她不得不收起心中的怒火,对那孩子说道:“你还在这里做什么?怎么不赶紧回教室?”

  “咯吱咯吱”回答她的依旧是那秋千摆动颇有韵律的节奏声。赵芳有些意外,一般这里的孩子一听到自己的声音,都会吓得跟鹌鹑一样缩起来,怎么面前的这个孩子不怕自己?难道是聋子听不见?

  她记得,在快乐之家,听力有障碍的孩子一共有八人,分别是三男五女。而这三个男孩的年纪都在十岁以上,可自己面前的这个小孩,看背影也不过六七岁而已。

  这难道不是我们福利院的孩子?不对,感觉很眼熟……看着那男孩的背影,赵芳努力的在回忆中搜索着和他条件相符的孩子。那件浅色的海魂衫……那条棕色的小短裤……“你,你是!”赵芳似乎突然想到了什么极其恐怖的事情,竟是脚下一软,跌坐在了地上。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C230
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ