ดาวน์โหลดแอป
93.64% 迷失香江 / Chapter 220: 第二百五十二章 邀请

บท 220: 第二百五十二章 邀请

大弦嘈嘈如急雨,小弦切切如私语。嘈嘈切切错杂弹,大珠小珠落玉盘。

  王铮本身没有多少音乐细胞可言,却被讲台上年近五十的胡伟笠所弹奏的一首琵琶乐曲,给听得如痴如醉。大弦浑宏悠长嘈嘈如暴风骤雨,小弦和缓幽细切切如有人私语,嘈嘈声切切声互为交错地弹奏,就像大珠小珠一串串掉落玉盘的美妙声音。反观一旁的靓昆,在这美妙的乐章下,显得昏昏欲睡。

  能找到胡伟笠,王铮废了不少功夫,后来还是从中国合制片电影公司总经理张巡口中,得知他在中国音乐学院、燕京电影学院等艺术高校教书,通过一番寻找,最终在燕京艺术学院找到他本人。

  为了见识一下胡伟笠的功底,王铮没有直接上前道出来意,而是和靓昆一起混入课堂,听了他一堂琵琶乐的独奏。

  “万宗本领皆因勤,勤学苦练出真功,国乐也是一样,只有起点高低之分,没有捷径可走,踏实努力才能孰能生巧,绝不可以投机取巧,同学们定要切记,现在下课!”

  一曲终了,胡伟笠对一众学生说了几句勉励的话语后,收拾起琴盒走出了课堂。王铮见状,捅了一把昏昏欲睡的靓昆,忙跟了出去。

  “胡大师,请留步!”

  年近五十的胡伟笠,下把留着一撮小胡子,听到叫喊声忙转过身来,扶了扶鼻梁上的平光眼镜,对追出来的王铮二人说道:“两位同学,可是有什么不懂的问题?”

  王铮愣了愣,笑着解释道:“胡大师误会了,我们不是艺术学院的学生,今天来是想请胡大师担任我们电影的配乐师。”

  “哦。”胡伟笠点点头,道:“那你们一定是北电的学生了,年轻人拍电影我本应该多多支持,奈何最近的课程比较密集,恐怕没有空余的时间,不如等你们的电影完成之后再来找我!”

  看来胡伟立是把自己两人当成北电导演系刚毕业的学生了,也难怪他会有这样的误会,实在是王铮两人看上去太过年轻,而内地最年轻的第五代导演,也都过了三十岁之龄,代表人物如张义谋,今年都三十有五了。

  “尔讲咩嘢?我铮哥边度似学生仔?”

  王铮没来得及继续解释,一旁的靓昆就不乐意了,用粤语质问了胡伟笠一通。

  见对方冒出一席白话,胡伟笠意识到自己有所误会,重新打量了王铮二人一眼,问道:“不知二位是?”

  王铮瞪了一眼多嘴的靓昆,笑着解释道:“胡大师你好,我是王铮,在香江从事导演工作,如刚才所说,此次前来是请胡大师担任我们电影的配乐师!”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C220
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ