ดาวน์โหลดแอป
5.02% 一只眼睛的怪物 / Chapter 121: 第一百五十章 我是索罗恩

บท 121: 第一百五十章 我是索罗恩

咕噜山,幽风谷。

  伊戈尔与通灵书依旧以一种奇特的的方式相互对峙着,双方都不退让,场面暂且没有任何进展的意思。

  通灵书依旧死去活来的在篝火堆上呻吟,如果他会打滚一定已经在这地上翻滚了好多遍了。

  伊戈尔呢,还是那副冷冰冰的模样,而且没有任何饿昏了头气色不足难看的模样。

  卡迪呆在原地,如果不是他手上有根绳索与伊戈尔相连,他早就找个地方钻起来了。

  一来他本身就不习惯看到虐待他人的场景,每一次看到这种场景他总是想到自己被关到沉睡室的经历;二来卡迪他觉得现在他无地自容啊,作为咕噜山的主人在这种关键时候却被一个外人发现了一个秘密,这简直是奇耻大辱啊。

  这种时候他真觉得自己找一个缝钻进去不出来得了,省的丢人现眼。虽说面前只有伊戈尔一个人,但是卡迪还是觉得自己很是不好意思,为何自己就不像伊戈尔那样能够发现那么多不同寻常的地方呢。

  比如同样是太阳,为何自己就看不出来什么时候那火球是勤奋的,什么时候是懒惰的呢?

  不过这刻也容不得卡迪去感慨万千,本来旺旺燃烧的篝火现在已经渐渐变暗淡,很显然那些临时收集来的可燃物不够支撑太长时间,尤其那些枯树叶,一会就燃烧成灰烬,根本不能够长久的燃烧。

  没有合适的柴火也是令人头疼的一件事,伊戈尔似乎就要失去唯一的威胁手段,到时候那本通灵书脱离了火烤的疼痛哪还会跟伊戈尔对峙,估计那时候又开始贫嘴了吧。

  “该怎么办呢?”卡迪在一旁干着急,他对于召唤火这种事情本来就是外行,再加上现在形势这么急切,他除了手忙脚乱已经不知道说什么好了。

  “我们手上不是还有绳子么,那不是用树叶和秸秆编织出来的,应该比这些落叶耐烧一些。”伊戈尔说完便开始解手上那个绳索。

  “呃,别这样啊,这可是我们最后的一根稻草啊,到时候我们相互走丢了,找都找不到啊,再想想其他……唉,你怎么这么快就解开了……”卡迪还没来的及把劝说的话说完,伊戈尔已经把他手上的那个结也解开了。

  有了新燃料的篝火堆又一次腾地一下,火苗窜的老高,同样高的还有那本通灵书的惨叫……

  不过到了这时候,通灵书的惨叫已经变得没有新意了,惨叫声中已经没有了恐惧与不安,只剩下疲惫与厌恶。

  “鲁夫兄弟曾经跟我说过一句话,叫做舍不得金箭头,射不着金凤凰,我一直不明白什么意思,现在我算有点明白了。”伊戈尔对卡迪说。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C121
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ