ดาวน์โหลดแอป
73.87% 乔爷,抱! / Chapter 6808: 第6820章 你来陪我啊(7)

บท 6808: 第6820章 你来陪我啊(7)

半夜乔沐元又做了个噩梦,梦到酒吧里被人追着。

  就在快要被那人逮住的时候,她尖叫:“不要过来……”

  黑暗中有人握住了她的手并立刻打开台灯。

  乔沐元大汗淋漓,睁开眼才发现自己在一个温暖的怀抱里,男人正抱着被窝里的她,像是也刚从睡梦中醒来。

  “做噩梦了?”他轻声问。

  乔沐元这才发现他来了,惊魂未定之下点点头:“嗯。”

  “别怕,只是梦。”他用纸巾替她擦了汗,幽邃的眸子里是清润的光。

  乔沐元往他颈窝里靠了靠,闻到他身上熟悉的气息才安稳下来:“你什么时候来的?我一点都不知道。”

  “你睡得太沉了。”

  “你不是不来嘛,我可不会给你开工资。”

  “我又不是陪睡的,不需要你开工资。”

  “那我要是开你工资,你是不是能天天陪睡?”

  “乔沐元,一个姑娘家,注意点。”

  “天天注意这个注意那个,累不累?我想说什么就说什么,你可别给我立规矩,我好不容易从京城的条条框框、规规矩矩里逃出来。你要是给我立规矩,我就不睬你了。”

  “那你跟陈翰声也这么说话?”

  “好好的提别人干什么?”

  纪长慕不提了,大手覆在她毛茸茸的小脑袋上。

  乔沐元已然没有睡意,闭着眼,胳膊绕过他的胸膛把台灯关了,屋内陷入黑暗和沉寂。

  这样浓厚的夜色容易让人变得大胆,乔沐元的呼吸也急促起来,她的小手先是勾着他的胸膛,随即往上又摸了摸他刚修了胡茬的下巴。

  一直往上,直到摸到他的脸,手终于停下。

  “纪长慕,你睡了没有?”

  “没有。”他闭目,任由她碰着。

  “我马上就二十了。”

  “嗯。”

  “是不是觉得时间过得很快?我觉得很快。”

  “嗯。”

  “你是不是还把我当小孩儿啊?”乔沐元轻柔的声线里是娇娜的清脆,如雨滴落在海棠花瓣。

  她的手又在往下,刚滑到纪长慕的脖子间时,纪长慕一把握住,嗓音醇厚低哑:“睡觉。”

  手被他按住,她再也动不了。

  她心里头叹了一口气,任命地闭上眼睛。

  他是真得还在把她当小孩儿。

  一夜拥眠。

  第二天早上乔沐元醒时,他早已离开,桌上留了张纸条:“有事打我电话。”

  永远都是这几句,有事的时候打他电话,那没事的时候呢?

  他也从来不会主动给她打电话。

  是,他不需要她,相反,她对他来说是个麻烦,耽误他的工作占据他的时间。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C6808
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ