ดาวน์โหลดแอป
34.39% 乔爷,抱! / Chapter 3170: 第3174章 咱们分手吧

บท 3170: 第3174章 咱们分手吧

叶佳期真烦这人,她想吃什么、什么时候吃,也需要他来管吗?

  “太太,说句不好听的,乔总现在工作繁忙,公司又处于开拓的关键期,您其实可以体谅一下乔总,让他安心。”

  “你在这里看着我吃饭,是谁不体谅谁?我说了,我现在没有胃口,你为什么要强迫我?”叶佳期也火了。

  “您别生气,我只是想给乔总一个反馈,他说,一定要您吃饭。”男人雷打不动,“太太,乔总最近行程排得很满,确实会比较忙,您多多包涵。如果您想出去的话,让小黎陪您逛逛街。”

  “不需要,你们现在就出去!要是不出去的话我就打电话给乔斯年了,到时候要是打扰到他工作,你说是算你这儿还是算我这儿?”

  “太太,您别激动,我们只是就事论事。”

  “我并不想跟你论,你出去!”叶佳期很激动,本来头就痛,这个男人还特别聒噪。

  “好,您先吃饭。”

  男人退了出去。

  叶佳期看着保温盒里的菜,没有一点胃口。

  她什么都没做,更没有吃饭,而是拖着疲惫的身子爬上床,又闭上眼睛睡觉。

  挺累的。

  也许是吃了止痛药的缘故,头痛渐渐好了,身体舒服了一些,困意也慢慢袭来。

  酒店隔音效果极好,丝毫听不到外面的声音,安安静静。

  ……

  乔斯年回来的时候已经是晚上。

  六七点,天已经全黑,华灯初上,但也不算晚。

  轻轻打开房门,他看到窗帘都关着,室内没有开灯,而叶佳期正在床上安睡。

  他不知道她醒了没有,打开一盏小灯,悄悄走过去。

  坐在床边,他伸手摸了摸她的额头,还好,没什么事,只是脸色很苍白。昏暗的灯光下,她的眼皮子有些浮肿,像是很疲劳。

  他握住她的手。

  空调的温度开得正好,但她的手指头却很凉。

  大概是有触感,她的手抖了抖,睁开眼睛,从他的手掌心抽出自己的小手。

  见到是他,她又重新闭上眼。

  “一整天没吃?”乔斯年低头,看向她,“不饿?”

  乔斯年还没有来得及换衣服,身上穿的还是白天开会时的黑色西装,就连领带都没有解。

  “不用你管。”她有气无力,淡淡回道。

  乔斯年弯下腰,伸手轻轻撩开她脸庞的碎发:“正好,我也还没吃,一起去吃点。想吃什么?”

  “说了不用你管。”叶佳期烦他,皱眉。

  “又闹小脾气了。”乔斯年也不跟她计较,只是微微一笑,“起来,我们下楼吃东西去,吃完逛一逛,我帮你拿衣服。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C3170
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ