ดาวน์โหลดแอป
28.25% 久等了,唐先生! / Chapter 1370: 第一千五百五十九章 结婚吧秦先生(二)

บท 1370: 第一千五百五十九章 结婚吧秦先生(二)

叶凉秋才想起身,又被他拖了回来小心地抱着,“我没醉,让我抱一会儿。”

  如愿地抱着她,脸埋着,“凉秋,让我抱一会儿。”

  她有些无奈,还说没有醉,分明就是醉了。

  不过他的呼吸热热的,身体也是,她多多少少也有些情|动,就和着嫁衣和他一起躺着,感受着这份岁月静好——

  在这样喜庆的日子里,能有这样的时间静静地躺着,也是极为美妙的。

  长发如瀑般地披泻了一身,那个说要抱一会儿的人一会儿就不太安份了,今晚是他的洞房之夜。

  一低头就吻住她的小嘴,热热切切的,又觉得不满足,坐了起来,将她抱到怀里。

  她前所未有的柔顺,倚在他的怀里,一会儿又不让他吻了,垂了头,手指抵着他的心口:“她怎么会在伴娘团的?”

  秦安澜长长地吐出一口气……他就知道她会问。

  躺平了,让她躺在自己的肩头,又侧头看她,伸出手抚触着她的娇颜,轻叹:原来新婚的凉秋,可以美成这样。

  “如果我说不知道,你信吗?”他捏着她的小脸,微微一笑,将她拉到和他平齐的位置,笑着注视着她的眼,“凉秋,你看起来像是吃醋的样子。”

  叶凉秋亲了亲他的唇,“是,吃醋了。”

  她此时的小模样看起来可爱极了,翘着唇,仰着头看他,又是穿着嫁衣嫁他。

  秦安澜的心里有着万丈豪情,此时鲜衣怒马,有心有力想做什么,又顾忌到她肚子里的孩子,最后还是什么也没有做,只是轻轻地碰了碰她的肚子:“小心眼。”

  顿顿,这才正经了起来,淡淡开口:“凉秋,即使岁月再漫长,我也不会有其他女人,更何况只是一个夏眠。”

  又伸手摸了一下她的头,笑笑:“不过你介意,我还是很高兴。”

  说完,亲亲她的小嘴,想起楼下的一众宾客,又亲亲她,“我得下去了,等着我回来洞房。”

  她睨着他,轻哼一声:“尽没有正经的。”

  秦安澜笑笑,碰碰她的脸,这才整了衣服准备下去。

  “等一下。”她叫住了他。

  秦安澜站在床边,她跪在床沿……

  “舍不得我呢?”他低了头又克制不住地去吻她,不舍离开,但此时不下去怕是他们要上来闹,她怀孕实在不适合人多。

  亲着揉着,最后还是松开了她。

  “你的嘴角都是口红。”她微红着脸,替他抹掉。

  秦安澜不以为意:“挺甜的。”

  捧着她的脸,“宝贝,等我上来。”

  乱亲了一通才下去,她跪坐在那儿,伸手摸着自己的唇,轻轻笑了。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1370
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ