ดาวน์โหลดแอป
5.5% 都市超级医圣 / Chapter 172: 第一百七十三章 驱寒气

บท 172: 第一百七十三章 驱寒气

“怎么当不起?你我是师兄弟,而且你是老人家的亲传弟子,老人家现在如果在世的,少说也有一百多岁呢!”冯老见女儿明显因为身份年纪缘故,不想认这个师叔,便有些不高兴起来。

  “师兄,时代不同了!还是叫名字吧,这样我也不会别扭,别人听到也不会感到怪异,你说是不是?”强扭的瓜不甜,葛东旭本来就不习惯被一个都能当自己母亲的女人叫师叔,又见她也明显不乐意,自然就坚持不同意。

  冯老看看女儿,又看看葛东旭,最终只好道:“算了,算了,你们年轻人有你们年轻人的想法。称呼的事情我也就不勉强,以后东旭你也不用跟她客气,直接叫她嘉惠吧。”

  “对,对,都叫名字,都叫名字。”见父亲终于松口,冯嘉惠大大松了一口气,急忙说道,看向葛东旭的目光也不由得带上了一丝感激。

  要不是葛东旭劝说,她是肯定逃不了这个师叔的称呼的。

  她可不敢忤逆父亲的命令。

  “你这丫头!当了官就放不下面子是不是?我可告诉你,叫名字可以,但你心里要记住,东旭他是为父的师弟,是你的师叔!这是有渊源关系的,并不是随便认的。”冯老见女儿那惊喜的表情,用手指头指了指她,没好气地说道。

  “爸,我知道的。我这就给东旭去把行李箱拿进来。”冯嘉惠急忙道。

  “东旭,你别往心里去,这些孩子啊,都被我养骄傲了!”见冯嘉惠逃也似地出了房间,冯老摇摇头,面带一丝歉意地对葛东旭说道。

  “呵呵,嘉惠很好了。坐在这么高的位置上,一路上对我还能那么亲切。只是你要她叫我师叔,终究有些惊世骇俗,她难以接受也是人之常情。”葛东旭说道。

  见葛东旭说话很有股子少年老成的味道,冯老看向葛东旭的目光不禁流露出一抹欣赏之色,说道:“老人家的眼光就是好!”

  正说间,冯嘉惠拿着葛东旭的行李箱走了进来。

  葛东旭便打开行李箱,从里面拿出那个古色古香的檀木盒子。

  看到那个檀木盒子,冯老又是难免一阵感伤。因为这个檀木盒子也是任遥传下来的,当年他救治冯老时,冯老见过这个檀木盒子。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C172
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ