ดาวน์โหลดแอป
80.59% 第99次离婚 / Chapter 1861: 第1890章:固步自封

บท 1861: 第1890章:固步自封

之所以将自己的儿子放在了帝都,一来是想要让厉简谦温暖一下两个老人家的生活。

  二来,也是想要让儿子尽快独立。

  显而易见,这个办法十分有效果。

  苏千瓷却不这么想,心里有些不舒坦,道:“那算什么聪明,父母不在身边,只有头脑发育好了有什么用?跟孩子的感情都淡了。”

  “淡了吗?”厉司承将手机撂下,颇有些得意的样子扬了扬眉,道,“我怎么觉得感情反而更深了呢?”

  苏千瓷闻言,有些羡慕嫉妒看着厉司承,不开心道:“你们父子的感情倒是深了,但是远了我们母子。”

  厉司承失笑:“过几天儿子就回来了,到时候有的是时间给你们培养感情。”

  苏千瓷还是不高兴,嘟了嘟嘴,低头来,继续跟女儿一起装刚刚叶悠悠带来的童话主题乐高。

  厉墨森则是在一边认认真真低头写着作业,半点都没有被大人们的说话声所分心一样。

  叶悠悠看了一眼厉墨森,喊道:“墨森作业做完了吗?”

  厉墨森抬头看了一眼,轻轻摇头,道:“还没有,还差一点点。”

  “小婶婶给你带来的玩具你看了吗,喜欢吗?”

  厉墨森其实还没去看,此刻闻言,抬头笑了一下,道:“小婶婶送我的,我都喜欢!”

  叶悠悠闻言,抬头看了他一眼,唇角微挽,却不达眼底。

  心中却是觉得稍稍有些心酸。

  这个小孩,跟她小时候似乎有些相似。

  明明喊着厉司承爸爸,喊着苏千瓷妈妈,但是从他们进门到现在,叶悠悠看到的是这个孩子的拘谨。

  他陪着厉简悦做作业,不惜将自己的作业放下,一直到厉简悦跟大人们在一起之后,厉墨森才自己去做作业了。

  尽管叶悠悠不愿意往深处想,但是这孩子的言行举止,加上刚刚对自己说的那一句话,都让叶悠悠感觉到了一种熟悉的感觉。

  寄人篱下,不得不顺从不得不讨好别人的无奈。

  叶悠悠没有说话,低头看着面前的小姑娘。

  厉简悦的脸上粉粉嫩嫩的,一双大眼睛漆黑无邪盯着面前的玩具,专心致志,可一看模样就知道是富养人家的姑娘。

  行为举止无所顾忌,想到什么说什么,想到什么做什么,自由自在。

  相对比之下,墨森反而像是将自己的地位摆得有些太过于规整了。

  过了十几分钟,厉墨森张终于将作业做完了,拿给厉司承检查之后,看到厉司承赞许的点头,混血的小脸上终于有了开心的笑容。

  将自己的东西全部收拾完,才去拆开叶悠悠带来的玩具包装。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1861
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ