ดาวน์โหลดแอป
49.37% 第99次离婚 / Chapter 1140: 第1163章:我们的孩子

บท 1140: 第1163章:我们的孩子

欧铭不再多问了,伸手将她的手掌轻轻搭住,说道:“今天是大年初二吧?”

  “嗯。”

  是大年初二没有错,本应是一家团聚的日子,对于没有家的孤儿来说,跟平时其实也没有什么区别。

  “外面一定很热闹,本来打算带你去康城塔上玩的,现在去不了。”欧铭有些遗憾。

  “没关系,今年来不及,那就明年再去,总有时间可以去的。”

  欧铭心里的遗憾更甚,不仅仅只是去玩这么简单。

  他本来,是打算求婚的。

  在一年之中最热闹的时间,在一年之中最热闹的时候,成为万众瞩目的求婚仪式,等民政局上班之后,再去将结婚证拿回来。

  只是,现在都实现不了了。

  他的这一双眼睛,看不见任何的东西。

  就连她的脸,他都看不见。

  又是凭什么,跟她许诺未来呢……

  心口微微酸涩,欧铭完好的那一只手将余里里的手松开,作势就要撑起身子来坐起身。

  余里里赶紧去将他搀扶,道:“慢点。”

  欧铭动作依旧,只是有了余里里的帮忙,显得要轻松了不少。

  坐直了身子,欧铭将被子掀开,双腿放下来,说道:“带我出去走走吧。”

  “好。”余里里应道,“你等下。”转身去拿起了挂在衣帽架的男士外套,余里里给欧铭套上,说道,“我帮你穿上,抬手。”

  欧铭将手抬起来,手穿过了袖子。

  好不容易将外套穿好之后,余里里又看向了他的下身。

  医院的病号服有些单薄,光是穿这样,会不会冷啊?

  “我去给你找个裤子。”余里里转身就去开柜子。

  欧铭却是有些哭笑不得了,道:“我裤子脏了吗?”

  “外面风大,怕冷。”

  “没关系,走吧,我身体还没那么差。”欧铭站起来,扯了扯身上的衣服,说道,“牵着我。”

  余里里想想觉得也是,平时欧铭穿的裤子也并不那么厚。

  将他牵着一同出了外头,一路上,风越来越大。

  余里里将他带到了医院的花园里面,那里有孩子在玩耍,同时间也有老人以及那些住院的残疾人在公园里面散步聊天。

  扶着他到一处比较安静偏僻的长椅子上坐下,今天的风有些大,有些凉。

  左边不远处,有一个看起来三四岁的小女孩,身上穿着粉红色的连衣裤,看起来圆滚滚的,手里抱着一个布偶娃娃朝着右边跑过去,笑声有些尖,笑容灿烂,活泼灵动,高喊道:“我是你姐姐,你不能追我的!”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1140
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ