ดาวน์โหลดแอป

บท 21: Capítulo 21

Liu Wei tardó otro mes después de nuestra reunión en volver a llamarme. Bueno... decir llamada es exagerar un poco. Tardó un mes en enviarme un mensaje de texto: «Tengo lo que necesitas, hay una condición».

Ya sé, los hombres en general no son muy elocuentes, y parece que Liu Wei lo es menos que la mayoría. Solo puedo imaginar cómo sería una conversación entre él y Wang Chao. Deben de haber muchos gruñidos e inclinaciones de cabeza.

De todos modos, cuando dijo que tenía lo que necesitaba, supuse que no había descubierto absolutamente nada sobre los Zhao y que ahora estaba tratando de sobornarme con armas para averiguar qué se les había pasado por alto. Le dije que conocía mi dirección, y apareció en la puerta de mi casa 30 minutos después... Tenía que estar en mi entrada cuando me envió el mensaje de texto porque desde la autopista hasta la puerta de mi casa son 35 minutos en coche. Hice las cuentas... y no me impresionó.

—Hola, LuLu —dijo al salir de un coche plateado que parecía un Corvette pero no tenía esa cosa rara en el maletero que lo hacía parecer un carrito de compras. Estoy segura de que puedes imaginar exactamente a qué me refiero.

—En serio, Wei, ¿un coche eléctrico plateado? ¿Estás planeando ser parte del menú? Si es así, puedo darte algunos consejos para atraer aún más su atención —dije mientras me apoyaba en uno de los postes del porche—. Y ese es un coche realmente pequeño para todo lo que necesito y pedí.

Se rió entre dientes, se quitó las gafas y empezó a limpiarlas con el pañuelo de su bolsillo delantero. En serio, ese hombre estaba llevando mis niveles de estrés por las nubes.

—Te advertí que había una condición, tenemos que tratar eso antes de que recibas todas las armas brillantes —dijo.

Mi labio se curvó en un gruñido cuando mencionó armas brillantes. Este hombre parecía disfrutar presionando mis botones.

Me di la vuelta y entré en la casa para que él me siguiera. Lo hizo y lo llevé directamente al salón. Como una de mis muchas habitaciones favoritas de la casa, esta tenía techos altos de catedral con madera expuesta, un candelabro de metal colgaba en el medio y había otra chimenea de piedra. Esta casa era perfecta para satisfacer mi deseo de tener una chimenea en cada habitación.

Me senté en uno de los dos sillones de gran tamaño de color gris claro que estaban de espaldas a la chimenea y esperé a que él eligiera su sitio. Escogió el sofá frente a mí que hacía juego con los sillones y puso un montón de documentos que no había notado antes sobre la mesa de café entre nosotros.

—No soy muy fan de las condiciones —le dije sin rodeos, parecía más relajado en esta visita que antes, pero aún vestía su traje negro de tres piezas. Esta vez llevaba una camisa blanca debajo y una corbata roja. Aún así, algo no cuadraba.

—¿Qué tal si lo pongo de esta manera: es un favor para mí, pero una condición para Wang Chao? —dijo, relajándose en los cojines y poniendo un brazo en el reposabrazos. Después de cruzar las piernas, se veía muy cómodo en mi salón, quizás demasiado cómodo.

—Favores o condiciones, no me gustan —repetí, preguntándome a dónde quería llegar con esto.

—Wang Chao me tiene investigando a la familia Zhao, pero no puedo encontrar nada que ya no supiéramos. —Asentí con la cabeza, esperando esto, pero bueno, no era mi culpa—. ¿Quieres que te cuente todo sobre los Zhao que tú no sabes?

—No... bueno, sí, simplemente porque eso haría mi vida más fácil, pero esa no es la condición que Wang Chao ha pedido —dijo.

—Dilo de una vez, no te estás haciendo ningún favor evadiendo —dije. A pesar de todo, todavía consideraba a Liu Wei como uno de los primeros amigos que hice en esta vida. Podría también escuchar al hombre.

—Nos gustaría que el Viejo Maestro viniera a vivir aquí, a partir de octubre, por supuesto —dijo.

Miré al hombre como si acabara de pedirme mi brazo derecho. Bien podría haber pedido eso, habría estado más dispuesta a acomodarlo. —No —dije.

```

—Entiendo que no quieras extraños aquí, pero sería solo el Viejo Maestro. Solo necesitamos saber que está en un lugar que pueda mantenerlo seguro.

Miré a Liu Wei sentado justo en frente de mí, su posición había cambiado y ahora se inclinaba hacia adelante, hacia mí. Si esta hubiera sido mi primera vida, habría dicho que sí en un segundo. El hecho de que él y Wang Chao fueran mi tipo ideal no tenía nada que ver. Si esta hubiera sido mi segunda vida, habría dicho que sí, sabiendo que aunque encontraba a los dos hombres atractivos, la idea de salvar una vida más habría exigido que lo acogiera y cuidara de él. Desafortunadamente para todos nosotros, esta es mi tercera vez en esto y no iba a ser tan amable.

—Wei, te considero un amigo, así que me gustaría que me escucharas atentamente —empecé, copiando su postura. La anchura de la mesa de café era lo único entre nosotros—. No será SOLO el Viejo Maestro. Será el Viejo Maestro, su asistente, sus guardaespaldas, su mayordomo por lo que sé, y cualquier otra persona que tú y Wang Chao determinen como personal esencial para mantenerlo seguro. Así que al final del día, habrá al menos quince o veinte personas viviendo en mi casa, comiendo de mis provisiones y tomando órdenes de otra persona.

Cerré los ojos mientras un dolor cruzaba mi rostro. Hasta el día de hoy aún podía sentir sus manos sujetándome, sus dientes desgarrándome... Todavía podía ver su sonrisa mientras se cernían sobre mí. Me estremecí tratando de liberarme del pasado.

Me incliné hacia atrás alejándome de Liu Wei frente a mí y me recompuse. Todo el tiempo él simplemente se quedó sentado allí, observando cada uno de mis movimientos, cada una de mis expresiones.

—Lo siento, Corazón —empezó, su voz más suave de lo que nunca había oído de él antes—. Sé que esta idea es incómoda para ti, lo puedo ver en cada fibra de tu ser. Pero ese hombre significa mucho para nosotros, y la única forma en que la familia Zhao podría tomar control de Ciudad A es si él está muerto.

—Él no muere —dije, tratando de darle algo de esperanza—. Simplemente dejó de importarle y permitió que Zhao Jun Jie se hiciera cargo.

Eso lo detuvo. Sus ojos se abrieron y rodeó la mesa de café para sentarse en ella justo frente a mí. Tomó ambas mis manos y las sostuvo en las suyas. —¿Zhao Jun Jie se hizo cargo? —preguntó.

Asentí. —Necesito esas armas —le susurré. No podía sacrificar mi paraíso permitiendo que otras personas estuvieran aquí, pero la información que podría darle mantendría al Viejo Maestro seguro.

—Lo sé, Cariño, pero Chao no hace nada sin algún beneficio para él.

—Puedo darte información que salvará las vidas de todos los asociados con la familia Wang.

Retrocedió como si lo hubiera golpeado y el agarre que tenía sobre mis manos se tensó. —Me aseguraré de que tengas las armas y la munición —me aseguró—. Dime lo que sabes —continuó, mirándome profundamente a los ojos.

—No tengo los detalles, todo lo que sé es lo que era conocimiento común en ese momento, tienes que entender eso —enfatizó y él asintió en respuesta.

—Algo ocurrió en el País S, solo puedo asumir que fue algo importante ya que Wang Chao terminó llevándose a la mayoría de sus fuerzas privadas dejando solo a los primos de su segunda familia, su hermana, y al Viejo Maestro. Estoy segura de que había algunos guardaespaldas, pero no conozco sus nombres, números, o algo así. Supongo que tú conocerías esa información mejor que yo. De cualquier manera, ustedes volaron el 29 de octubre, cuatro días antes del fin del mundo. Cuando el mundo se fue al traste, no había manera de contactar a nadie ni de encontrar información sobre ustedes. Wang Shu Lan y Zhang Hui Fen se hicieron cargo de la familia, pero el Viejo Maestro estaba convencido de que Wang Chao seguía vivo y regresaría.

Miré a Liu Wei y esta vez fue mi turno de agarrar sus manos. —Incluso si piensas que todo lo que dije es una locura, es mierda, es algo que nunca sucederá, te ruego que mates a Wang Zi Mo ahora. Por el bien de la familia Wang y de la humanidad como un todo, mátalo tan pronto como puedas. No esperes —enfatizó, mirándolo a los ojos como tratando de convencerlo de mi sinceridad. Aún había algunos secretos que guardaría, pero Wang Zi Mo tenía que morir.

Se tensó cuando empecé a suplicar, pero me negué a soltarle las manos. —¿Por qué? —preguntó, con todo su cuerpo inmóvil mientras esperaba mi respuesta.

—Wang Zi Mo odiaba al Viejo Maestro por poner a una mujer y a un forastero al frente de la familia mientras todos esperaban noticias de Wang Chao. Después de dos años, su paciencia se agotó y usó su poder para matar a Wang Shu Lan y a su marido. Mató a su propio hermano por oponerse a él y siguió matando hasta que solo quedaron él y el Viejo Maestro. El Viejo Maestro se negó a tenerlo como cabeza de familia, y en su lugar, permitió que la familia Zhao tomara control de Ciudad A para que Wang Zi Mo no pudiera tener más poder.

«De todas formas él obtendría su poder, solo que no necesitaba pasar por la familia Wang para conseguirlo», pensé para mí misma.

—¿Cuál era el poder de Zi Mo? —Lui Wei preguntó mientras digería lentamente la bomba que acababa de soltarle.

—Veneno —respondí con una pequeña sonrisa.


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C21
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพของการแปล
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ