ดาวน์โหลดแอป
95.06% 锦绣农女种田忙 / Chapter 10818: 第10875章

บท 10818: 第10875章

杨若晴每样菜都尝了两三块,这两三块下来,汇聚在一块儿,那可就是非常实在的份量了。

  尤其是这些菜大多是辣口,那就更的对杨若晴的胃口。

  比如说,萝卜烧牛肉里面的萝卜,在杨若晴看来,那可真是把牛肉的精华全都吸收了,一块厚厚的白萝卜咬下去,美味得杨若晴都要升仙了……

  这么好吃的菜,照理说三碗白米饭那是随便旋的,但是,杨若晴却并没有。

  越是好吃的菜,饭越不能多吃,撑死了一百克白米饭,不能再多了。

  “我吃饱了,你们接着吃,慢慢吃,”杨若晴拿着自己的空碗筷站起身,跟众人那招呼着。

  “晴儿你咋这么快就吃饱了?再多吃几口啊?”

  “我已经吃饱啦,你们多吃点,我去灶房划米汤锅巴。”

  “米汤锅巴好,待会我也去喝一碗。”

  “好啊,待会都来喝米汤锅巴溜缝儿……”

  米汤划锅巴,是眠牛山这一带能够跟肉丸子肉饼齐名的家乡特色。

  粘稠得如同牛奶般的米汤,跟柴火灶大铁锅里烧得金黄脆香的指头厚的锅巴浸泡在一起,那种醇厚绵长的口感,滋养了世世代代的父老乡亲。

  在外的游子,每每会回忆起家乡,脑海里都会忍不住想起母亲熬的那一锅米汤锅巴。

  想起每一次亲戚朋友的聚餐,大家人手捧一碗边吃边喝。

  如果配上家里自己腌制的咸肉沫雪里蕻菜,那真的是一绝!

  灶房里,杨若晴正在专心致志的划着米汤锅巴,不一会儿,大安就过来了。

  “咋?你也吃饱了?”

  “姐,我惦记着米汤锅巴,想要舀一碗。”

  “好嘞!”

  杨若晴知道大安的饭量一直都不是很大,于是没有强行赖他再吃一碗大米饭,而说给他舀了大半碗米汤泡锅巴。

  大安也没有回饭堂里去,端着碗坐到了灶膛口的滚条石上。

  看到堂堂的状元郎回到家里是如此的接地气,杨若晴眼底都是暖意。

  弟弟不管走多远,爬多高,都不忘本,不忘初心。

  “好吃吗大安?”杨若晴感觉自己这话问的有点多余,因为看大安的样子,就能看出来这碗米汤锅巴应该是很对他胃口的。

  大安抬起头,吃到眼神都有点迷离了。

  “当然好吃,让我沉醉。”

  杨若晴莞尔。

  刚好这当口峰儿也进来了,“大姑,我也想吃米汤锅巴!”

  “好嘞!大姑给你舀。”

  小花跟进了灶房,看到大安和峰儿父子俩人手一碗米汤锅巴,也笑了。

  “他们父子俩啊,在京城的时候就惦记这一口。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C10818
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ