บท 67: 0067

บทที่ 66 สถานีโทรทัศน์ยื่นโอกาสให้!

วันต่อมา

ท้องฟ้าเริ่มสว่างขึ้น

จางเย่ที่กำลังหลับอยู่รู้สึกหงุดหงิดกับเสียงของโทรศัพท์ที่กำลังดัง เขาลืมตาขึ้นมาและยืดแขนออกไปคว้ามันไว้ก่อนจะหยิบมาแนบหู “ฮัลโหล มีอะไรครับ?”

“นี่ใช่อาจารย์จางเย่หรือเปล่า?” เป็นเสียงของชายวัยกลางคน

จางเย่ไม่เคยได้ยินเสียงๆ นี้มาก่อน ชายหนุ่มพูดกลับไปทั้งๆ ที่กำลังหลับตา “ใช่แล้ว นี่ใครพูดอยู่ครับ?”

เสียงชายวัยกลางคนผู้นั้นหัวเราะดังออกมา “อาจารย์จางน้อย กำลังหลับอยู่ใช่ไหมเนี่ย? เอาไว้ฉันค่อยโทรมาทีหลังก็ได้นะ จะได้ไม่รบกวนการนอน”

“ไม่เป็นไรครับ สรุปว่านี่ใครพูดสายอยู่ครับ?” จางเย่ถามคำถามเดิม

ชายวัยกลางคนผู้นั้นกล่าว “ฉันชื่อหูเฟย ก่อนหน้านี้เราเคยพูดคุยกันบ้างบนเวยป๋อแล้ว ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าเธอยังจำฉันได้อยู่รึเปล่านะ”