บท 59: 0059

บทที่ 58 : ผลงานชิ้นเอกที่สั่นสะเทือนโถงประชุม!

ขอเราอายุมั่นขวัญยืน แม้นพันหมื่นลี้ที่ห่างไกล ยังอาจได้ร่วมแบ่งปัน ความงามแห่งจันทร์นั้นเทอญ...งั้นเหรอ?

จางเย่ร่ายลำนำของเขาจบเรียบร้อย ทว่าเสียงนั้นยังคงก้องกังวาลไม่ไปไหน ทุกคนที่รับฟังต่างรู้สึกราวกับโดนระเบิดอย่างจัง เกิดเป็นความเงียบสงัดไปทั่ว! มีเพียงเสียงสะท้อนจากไมโครโฟนเท่านั้นหลงเหลืออยู่!

เมื่อกลอนบทนี้ถูกร่ายออกไป มันได้สร้างความสั่นสะเทือนแก่ทั้งโถงประชุม!

เมิ่งตงกั๋วตะลึงงันเมื่อได้ยิน!

อัสนีไพศาล เจิ้งอันปาง เห็ดแดงน้อย และเหล่าอาจารย์จากสมาคนนักเขียนนครหลวงคนอื่นๆ ต่างก็อึ้งจนทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน!