บท 942: 0942

บทที่ 942: บุกเส้าหลิน!

ห้าวันต่อมา

เขาซงซาน

วัดเส้าหลิน

ที่นี่ไม่ใช่พื้นที่ท่องเที่ยว ภูเขาทั้งลูกนี้ถูกแบ่งแยกกับพื้นที่ท่องเที่ยวชัดเจน ตรงลานด้านหลังอุโบสถ มีเณรน้อยกลุ่มหนึ่งกำลังกวาดลานและอุโบสถกันอยู่

"อาจารย์อาเจี้ยเจียวกับเจี้ยจ้าวกลับมาหรือยัง? "

"กลับมาเมื่อวาน เห็นว่ามีกระดูกหัก! "

"นั่นสิ บาดเจ็บกันไม่เบาเลยนะ! "

"กลับมาได้ก็ดีแล้ว เห็นว่าทางวัดกดดันตำรวจพื้นที่เทียนซานถึงเอาตัวคนกลับมาได้ ไม่มีปัญหาอะไรเพราะทางสมาพันธ์ก็ออกหน้าช่วย ไม่งั้นอาจจะมีสิทธิถูกจำคุกแล้ว ยุคนี้สังคมยึดถือกฎหมายเสียด้วย"

"เกิดขึ้นได้ยังไงน่ะ? "

"เหราอ้ายหมิ่นนั่นทำเรื่องชั่วช้า สมควรได้รับบทเรียนแล้ว! "

"เฮ้ย อย่าพูดมั่วๆ เดี๋ยวมีคนได้ยินหรอก"

"พูดแล้วจะยังไงเล่า ก็เรื่องจริงอยู่นี่นา! "

"เรื่องนี้ถือว่าจบแล้วน่า"

"จบอะไรกัน จะไม่แก้แค้นเหรอ? อาจารย์อาถูกทำร้ายนะ! "

"เห็นว่า ฝ่ายเราผิดก่อนนะ"

"ยังไงก็ลงมือหนักขนาดนี้ไม่ได้! "

"ความแค้นนี้ยังไงก็ต้องชำระ เหราอ้ายหมิ่นฟื้นหรือยัง? "

"เห็นว่ายังนอนอยู่โรงพยาบาล ยังไม่ฟื้น! "