บทที่ 583 : นางฟ้าซูเปอร์สตาร์มาเยือน!
___________________________________________
วันต่อมา
แปดโมงเช้า
ท้องฟ้าขมุกขมัวไปด้วยเมฆฝนที่ตกปรอยๆ เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเริ่มเข้าสู่ฤดูฝนของปีนี้ ถึงจะตกไม่หนักนักก็ยังแว่วยินเสียงยามเม็ดฝนตกกระทบลงบนบานหน้าต่างกระจก
จางเย่นอนอุดอู้คลุมโปงอยู่บนเตียง ไม่ถึงกับหลับเป็นตายเพียงแค่ครึ่งหลับครึ่งตื่นเท่านั้น เพราะเมื่อคืนนอนไปไม่น้อย หลังนอนไปกว่ายี่สิบชั่วโมง เลือดลมก็ฟื้นฟูกลับคืนมา
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
เสียงสายเรียกเข้าดังขึ้น
เขาปรือตาขึ้นมาคลำหาโทรศัพท์สักพักก่อนจะเจอว่าอยู่ระหว่างหมอนกับหัวเตียง เหลือบมองหน้าจอที่ขึ้นโชว์เบอร์แปลก
จางเย่รับสาย “ฮัลโหล นี่ใครครับ?”
“อาจารย์จาง ผมซุนหานจากสถานีโทรทัศน์นครหลวงครับ” เป็นคนรู้จักนี่เอง
จางเย่กล่าวตอบ “สวัสดีครับ”