บท 962: 0962

บทที่ 962 : ลูกน้องเกิดเรื่องแล้ว!

คืนนั้น

เวลาสองทุ่มกว่า จางเย่เพิ่งกลับถึงบ้าน

แม่ถาม "ไปทำอะไรมาถึงได้กลับดึกขนาดนี้น่ะ?"

"พาเพื่อนไปเที่ยวเล่นน่ะ" จางเย่เหนื่อยจนไม่อยากขยับตัวแล้ว "ทั้งกู้กง ประตูเฉียนเหมิน อี้เหอหยวน ไปจนครบหมดเลย ขอน้ำกินหน่อยสิแม่"

แม่ส่งแก้วน้ำให้ "ใครน่ะ?"

"เป็นเพื่อนมาจากต่างถิ่นน่ะ" จางเย่ไม่พูดมากความ

วันนี้ทั้งวันเขาไม่ได้ทำอะไรเลย ได้แต่พาศิษย์น้องที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้คนนี้เที่ยวชมเมืองหลวง อยากผลักไสไปก็ผลักไสไม่ได้ บิดามารดาของอีกฝ่ายล้วนลาจากโลกไปแล้ว ทั้งยังดั้นด้นมาหาตนเองที่เมืองหลวงอันไกลแสนไกล ต่อมายังนับญาติกับตนอีก พออ้าปากทีก็ ‘ศิษย์พี่’ ไม่หยุด ให้ทิ้งอีกฝ่ายไว้โดยไม่สนใจ จางเย่ก็รู้สึกละอายใจ อย่างไรสายมวยไทเก๊กนี้ ความจริงก็เหลือแต่พวกเขาสองคนแล้วจริงๆ

พ่อลดเสียงทีวีลง มองมาทางบุตรชายก่อนเอ่ย "ก่อนหน้านี้ไปเที่ยวเล่นอยู่เกือบเดือน กลับมาแล้วทำไมไม่ทำงานทำการ?"

จางเย่รับคำ "พรุ่งนี้ผมจะไปทำงานแล้วครับ"

แม่ก็เร่ง "ชื่อเสียงเธอไม่ขยับเลยนะ"

"เหรอครับ?" หลายวันนี้จางเย่ไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย