ดาวน์โหลดแอป
13.17% 明士 / Chapter 206: 第二百零五章 暮气

บท 206: 第二百零五章 暮气

  “这当然要回!”罗恒的脸上也露出了笑容,屋子里的气氛一下子活跃了起来。罗恒将目光望向了罗智道:

  “老三,你去张家问问,他们回不回去?如果他们也回去,到时候我们一起走。”

  “是,爹。”

  “余下的人收拾东西!信儿,你留下。”

  罗信便有些迷惑地留了下来,待所有人都离去之后,罗恒望着罗信压低着声音道:

  “信儿,荷花池内的那些粮得拿出来啊,否则我们会上林村也没有粮啊!当然……”

  罗恒的脸上露出了一丝尴尬道:“爷爷心里有数,这些粮都算是爷爷家借你们家的,等着来年收成好,爷爷再还。”

  罗信轻声道:“爷爷有这句话就成,至于粮食就不用还了。”

  罗恒的脸上便显出了尴尬之色,犹豫了一下道:“信儿,你是不是还在怨爷爷当初要断青儿一条手臂?”

  “是!”罗信轻声道,并没有隐瞒自己内心的想法。

  罗恒的脸上便露出了苦笑道:“那是祖训,爷爷也不敢违背。”

  “可是爷爷当初也定然知道大哥没有偷学到,因为你还没有开始传授堂哥就发现了大哥。”罗信没有给爷爷留一丝余地,他的心里确实对这一点充满了怨恨。

  罗恒的神色就是一滞,然后缓缓低下了头默然不语。

  人就是这样!

  如果在几年前,罗信敢这么说,他直接一棍子抽上去。因为那个时候罗平一家他都看不上眼。罗平就是一个一百棍子都打不出一个屁的憨厚性子,而罗青和罗信哥俩也随父亲。而且罗野是长子,罗智是秀才,自然罗平就被罗恒看成了熊货。

  当这种态度养成了习惯之后,就变成了自然。所以当看到罗青偷学罗家枪绝招的时候,便不由自主的怒了,全然忘记了当初罗青并没有偷学到。

  但是如今呢?

  罗信自从那一夜之后似乎是开窍了,虽然平时还是话不多,但是却绝对不是过去的那个憨厚老实的罗信了。而且还弃武习文,这也罢了,还让他成为了阳林县神童。

  这也罢了!

  但是分家之后,罗平一家并没有穷途末路,反而富贵了起来。买了地,起了庄子,罗信先拜林昌为启蒙老师,后又被陆庭芳为师,结交周知县,虽然还未有功名,但是却也在士林名声鹊起。

  最重要的是,这次粮荒和兵乱完全是依靠罗信才能够安然度过。

  这就是换做谁也不能够忽视罗信,也不能够再像之前那样看待罗平一家。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C206
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ