บท 27: แอปเปิลผลที่ 27 การเปลี่ยนแปลง

"..."

นัยน์ตาคมสีดำสนิททอดสายตามองคนข้างกายที่นอนหลับสนิทซุกหน้าสวยได้รูปตรงแผงอกแกร่งในเช้าแรกของสุดสัปดาห์ที่เท่าไหร่ไม่คิดจะนับให้รกสมอง มันแทบจะเป็นเรื่องปกติของทั้งณธีร์กับคับฟ้า หลังการพัฒนาความสัมพันธ์เลื่อนสถานะขึ้นมาเป็นแฟน ต่างฝ่ายต่างเฝ้ารอการอยู่ด้วยกันในวันหยุดที่ไม่มีภาระอย่างการที่ต้องไปฝึกซ้อมหรือทำงาน

ยิ่งเช้านี้ณธีร์ดูจะมีความสุขพิเศษกว่าวันไหน คลายยิ้มกว้างผ่านหน้าหล่อ ที่เห็นคับฟ้านอนอยู่ข้างกายไม่ลุกขึ้นไปออกกำลังกายยามเช้ากับคุณหญิงพรพรรณเหมือนเช่นทุกครั้งด้วยคำอ้อนวอนของณธีร์ว่าจะเต้นลีลาศเป็นการชดเชย

ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม แต่ในความปกติของคำว่าเหมือนเดิมคือความไม่เหมือนเดิม ณธีร์เริ่มซึมซับ เข้าใจและรับรู้ว่า แท้จริงแล้วคับฟ้านั่น...สุดแสนจะคลั่งรักและแสนจะขี้อ้อน ชอบการเอาใจ ชอบการอยู่ใกล้ ๆ คนรัก ยิ่งถ้าอีกฝ่ายเข้ามาคลอเคลีย มาสัมผัสไออุ่น คับฟ้าจะยิ่งชอบ มันเป็นภาพที่น่ารักน่าเอ็นดูอย่างที่สุดสำหรับผู้ชายคนหนึ่งจะได้รับจากคนรัก

ช่างเป็นอะไรที่มีความสุขที่สุดแล้ว