บท 9: แอปเปิลผลที่ 9 ความรักของผม

งานเลี้ยงต่อให้สนุกสักแค่ไหน มันต้องมีเวลาเลิกราเป็นของธรรมดา เหมือนกับชีวิตคนเราที่มีทั้งทุกข์และสุขปะปนไปในทุกช่วงชีวิตตั้งแต่เกิดจนถึงหมดลมหายใจ ไม่มีใครทุกข์ได้ตลอดและสุขได้ตลอด ต่างคนต่างมีรสชาติกลมกล่อมในแบบของตัวเอง และอย่างน้อย ๆ ในรสชาติกลมกล่อมนั่นบางครั้งเราอาจจะเผลอไม่ระวังเติมน้ำตาล น้ำปลาหรือน้ำส้มเยอะเกินไปบ้างจนรสชาติผิดเพี้ยน...ชีวิตก็เช่นกัน มีวันที่ถึงจุดพีคเลยขีดการควบคุมตัวเอง เหมือนอย่างคับฟ้าในเวลานี้...

"นี่คุณจะทำอะไร ปล่อย!"

คับฟ้าโวยวายเสียงดังตรงบริเวณท่าเรือหลังจากที่ทุกคนกำลังแยกย้ายกันกลับบ้านไปพักผ่อน โชคยังดีที่เหลือแขกไม่มากส่วนใหญ่คนที่เหลือจะเป็นคนในครอบครัวณธีร์ที่กำลังยืนยิ้มหัวเราะกับพฤติกรรมของลูกชายคนกลางที่พยายามลากคับฟ้าขึ้นรถ สำหรับพวกเขาภาพตรงหน้าคงเป็นเรื่องน่าเอ็นดู ดูมีความสุข โบกมือทักทายแทนที่จะช่วยห้ามปรามลูกชาย

"ทั้งสองคนสนิทกันเร็วเหมือนกันนะ ตอนแรกนึกว่าจะเข้ากันไม่ได้ซะอีก" ณเดชพูด

"นั่นสิคะคุณ ดูเหมือนว่าลูกของเราจะถูกใจเลขาของพี่ชายตัวเองเข้าให้แล้ว ใช่ไหมณคุณ" คุณหญิงพรพรรณกล่าวเสริม ขณะมองลูกชายกับเลขาหยอกล้อเล่นกัน