บท 852: คนที่คล้ายคลึงกัน

ตอนที่ 852 คนที่คล้ายคลึงกัน

ตกกลางคืน เงามืดค่อยๆ คืบคลานไล่เข้ามาจากทางเทือกเขาสิ้นวิถี เหมือนว่าสันเขานั้นกำลังขยายตัวยาวขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็เชื่อมเป็นหนึ่งเดียวกับขอบฟ้า กลืนกินผืนป่าและขุนเขาเป็นจนหมด

โลก้าเพิ่งจะเคยเห็นภาพแบบนี้เป็นครั้งแรก ตอนที่บินอยู่บนท้องฟ้า ถึงแม้จะเป็นสัตว์ประหลาดร่างยักษ์อย่างเมซี่ แต่เงาที่ทอดลงไปบนภูเขาและแม่น้ำที่อยู่ด้านล่างก็ยังเป็นเพียงจุดเล็กนิดเดียว ในตอนที่เงามืดไล่ตามหลังเข้ามา แม้จะดูเหมือนเชื่องช้า แต่พวกเธอกลับไม่มีทางที่จะหนีมันไปไหนได้ ไม่ว่าจะบินเร็วแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์

เธอเข้าใจแล้วว่าแผ่นดินรกร้างนั้นกว้างใหญ่เพียงใด

ไลต์นิ่งบินเข้ามาใกล้ก่อนจะเป่านกหวีดขึ้นมา “ลงไปกันเถอะ พวกเราถึงแล้ว”

“อ๊าซ!”

อสูรยักษ์เริ่มบินลดระดับลงไป หมาป่าสาวที่เกาะอยู่บนหลังของเธอรู้สึกเหมือนตัวลอยขึ้นมาทันที ความรู้สึกดิ่งลงแบบนี้ทำเอาเธอรู้สึกหวาดกลัวนิดหน่อย สองมือจับหนังของอสูรยักษ์ไว้แน่น

จากนั้นไม่นาน ทั้งสามคนก็ลงมายืนบนเนินเขาเล็กๆ ลูกหนึ่ง

“ที่นี่คือ...”

“ฐานลับของทีมสำรวจ” ไลต์นิ่งกวักมือเรียก “ตามข้ามา”