บท 227: ผู้บอกความลับ

บทที่ 227 ผู้บอกความลับ

ภายในโถงโบสถ์อันโอ่อ่า บาทหลวงฟิลลิปส์กำลังมองชาวนาที่คุกเข่าอยู่แทบเท้าเขา

ร่างที่สูงใหญ่ของเขาโค้งงอจนเป็นก้อน มือทั้งสองสั่นระริก ผิวหนังปรากฏสีเขียวคล้ำผิดปกติ อีกไม่ถึงครึ่งวัน จุดสีเขียวคล้ำพวกนี้ก็จะกลายเป็นสีดำและกระจายไปทั่วตัว...แค่เขารักษาตัวมาจนถึงตอนนี้ได้ก็นับว่าแข็งแกร่งมากแล้ว

“ข้ารู้จักเจ้า เจ้าคือร็อกกี้ที่อาศัยอยู่ในเขตเมืองฝั่งตะวันออก เจ้ามักนำข้าวสาลีใหม่ๆ มาให้ศาสนจักรเสมอ” บาทหลวงพูด

“ท่าน...จำข้าได้! วิเศษเหลือเกิน ท่านบาทหลวง” เขาโขกศีรษะไม่หยุด “ครอบครัวข้าติดโรคร้ายกันทุกคน ข้า ข้าต้องการยาศักดิ์สิทธิ์ ได้โปรดเถิด...”

“แล้วครั้งนี้เจ้านำอะไรมาให้ศาสนจักรเล่า ยาศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่ของที่แจกได้ง่ายๆ หรอกนะ” ฟิลลิปส์พูดอย่างไม่รีบร้อน “เจ้าจะต้องใช้ความศรัทธาเข้าแลก”

“ข้า ข้าถูกพวกใต้ดินหลอกให้ซื้อยาจนไม่เหลือเงินแล้ว” ร็อกกี้พูดเสียงสั่น “โปรดอภัยให้แก่ความไม่ซื่อสัตย์ของข้า ข้าไม่ควรคิดพึ่งตลาดมืดจริงๆ ตอนนี้ข้าเหลือไข่ไก่เพียงใบเดียวเท่านั้น ท่านโปรดรับไปเถิด” เขาหยิบไข่ไก่กลมๆ ออกมาจากอกเสื้อ แล้วเทินมือทั้งสองขึ้นเหนือศีรษะ