บท 462: ดึงดัน

บทที่ 462 ดึงดัน

โจป่วยเสียแล้ว

เขาเป็นคนที่อ่อนแอเป็นอันดับสองของกลุ่มอยู่แล้ว หลังจากที่เปเปอร์ถูกพาตัวไป เขาก็กลายเป็นคนที่อ่อนแอที่สุด ตอนที่กลับมาจากลานเมืองเย็นนั้นเขายังไม่เป็นอะไร แต่พอวันรุ่งขึ้นเขี้ยวงูก็เห็นเขานอนนิ่งอยู่บนกองฟาง ส่งเสียงครวญครางขาดๆ หายๆ แก้มทั้งสองข้างแดงจนน่ากลัว

“เขาเป็นไข้หนาวเสียแล้ว” ซันฟลาวเวอร์แตะหน้าผากโจ “หน้าผากเขาร้อนมาก”

“ข้า...จะตายไหม”

เขาลืมตาครึ่งหนึ่ง ร้องถามเสียงเบา

ไม่มีใครตอบเขา

ไข้หนาวเป็นโรคที่รักษาให้หายยาก หากเป็นแล้วก็ต้องฝืนร่างกายสู้กับมันให้ได้...แต่โดยปกติแล้ว คนที่ร่างกายแข็งแรงจะไม่ค่อยเป็นกันนัก คนที่เป็นส่วนใหญ่มีแต่คนที่ร่างกายอ่อนแอทั้งนั้น ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีใครรอด สำหรับพวกนักเลงแล้ว การเป็นไข้หนาวไม่ต่างจากการถูกตัดสินประหารชีวิตเลย

“ข้าจะไปหาคานาช” เขี้ยวงูส่งเสียงทำลายความเงียบ

“เจ้าจะไปหาเขาทำไม”

“ข้าจะไปขอให้เขาแบ่งอาหารให้โจมากหน่อย” เขาลุกขึ้น “ข้าเคยได้ยินคนพูดว่า ถ้าเป็นไข้หนาวก็ต้องกินให้อิ่ม ทำตัวให้อบอุ่น จึงจะมีโอกาสรอดชีวิตมากขึ้น”