บท 105: เพลงทหาร

บทที่ 105 เพลงทหาร

เอคโคนั่งอยู่ที่จุดสูงสุดของปราสาท...บนหลังคาหอสังเกตการณ์ เธอมองเห็นเมืองได้ทั้งเมืองเมื่ออยู่ที่นี่

เธอขอให้ไลต์นิ่งพาเธอขึ้นมาบนนี้เอง สาวน้อยจะมารับเธอลงไปอีกทีก็ตอนที่พระอาทิตย์ลับเหลี่ยมเขาไปแล้ว ตอนนี้ไลต์นิ่งน่าจะอยู่ระหว่างทางมุ่งหน้าไปยังป้อมปราการลองซอง

วันนี้อากาศดีมาก พระอาทิตย์สาดแสงสว่างสดใสลงมา แม่น้ำที่อยู่ไกลลิบตาไหลไปทางทิศตะวันตกอย่างช้าๆ ราวกับผืนแพรที่ทอประกาย แบ่งเขตพรรณไม้เขียวชอุ่มกับผืนดินที่ยังมีคราบหิมะออกเป็นสองส่วน

เธอนอนอยู่ใต้แสงอาทิตย์ สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นนุ่มนวลที่โอบล้อมอยู่รอบกาย ช่างแตกต่างจากพระอาทิตย์ร้อนแรงที่ดินแดนใต้สุดจริงๆ แสงสว่างจัดจ้าของมันมักเผาผิวเธอจนแสบแดงไปหมด

ลมก็เหมือนกัน เธอคิด ลมที่พัดผ่านอาณาจักรในทวีปมีหลายชนิดมาก มีทั้งลมทะเลที่เจือรสเค็มน้อยๆ ของท่าเรือเคลียร์วอเตอร์ ลมมรสุมร้อนๆ หนาวๆ ของเมืองหลวง ลมเหนือที่เย็นยะเยือกของเทือกเขาสิ้นวิถี หรือแม้กระทั่งลมเอื่อยที่เจือกลิ่นดินอ่อนๆ ของเมืองชายแดนในขณะนี้ ทว่าลมทุกชนิดที่นี่ก็ล้วนบริสุทธ์และมีเอกลักษณ์