บท 75: ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ (1)

บทที่ 75 ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ (1เริ่ม)

ฮัคคาลารู้สึกว่าคนที่อยู่ใต้ร่างหายใจหอบขึ้นทุกที

“เปลี่ยนคนเถอะ” เธอพูดเสียงขรึม “ใบไม้ลีฟ เจ้ามาแบกข้าแทนซิ”

การเดินทางตามช่องเขาในเทือกเขาสิ้นวิถีเผาพลาญพลังงานมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออยู่ท่ามกลางหิมะและอากาศที่หนาวเหน็บแบบนี้ แม่มดสี่สิบสองคนเดินทางได้ไม่เท่าไรก็ต้องหาที่เหมาะๆ เพื่อตั้งค่าย เติมความร้อนให้ตราสมาคมเพื่อต้านทานอุณหภูมิที่ลดลงอย่างรวดเร็วในยามค่ำคืน

“ข้าอยู่นี่แล้ว ท่านอาจารย์” แม่มดคนหนึ่งย่อตัวลงข้างหน้าเธอ เธอเรียกงูเวทมนตร์ออกมาพันรอบแขนอีกฝ่าย แล้วให้งูดึงตัวเธอไป เธอสังเกตได้ว่าอีกฝ่ายกำลังตัวสั่นน้อยๆ

นางตัวดีไนติงเกลตัวดี ฮัคคาลาคิดอย่างเคียดแค้น หากไม่ใช่เพราะนางนั่นเธอยืนกรานปฏิเสธความเมตตาของเธอแล้ว เธอก็คงไม่ต้องแข็งใจลงมือกับพี่น้องตัวเองแบบนี้

ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาสำคัญ พวกเธอใกล้จะเจอภูเขาศักดิ์สิทธิ์เต็มทีแล้ว ฮัคคาลาจะไม่ยอมให้เกิดเหตุไม่คาดฝันใดๆ เด็ดขาด

ผลน่ะหรือ พอนางคนทรยศหลุดจากเชือกได้แล้วก็คิดจะแทงเธอให้ตายโดยไม่ลังเล...ดูเอาเถอะ นี่น่ะหรือจุดจบของความเมตตา!