บทที่ 169-5 รักลึกซึ้งเพียงใด
เสียงแตกของน้ำดังตูมทันใดนั้นดังก้องสะท้อนไปทั่วทั้งป่าไผ่ ชิงเซี่ยกระโดดลงไปในสระปลาคาร์ฟอย่างไม่คิดอะไรทั้งสิ้น บนใบหน้าของนางเต็มไปด้วยหยาดน้ำที่สาดกระเซ็นขึ้นมาจนเปียกโชก หญิงสาวขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย ยกมือข้างหนึ่งขึ้นปิดใบหน้า ปกปิดอารมณ์ของตนเองเอาไว้ เวลานี้นางรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก สายน้ำเย็นๆ ที่ไหลผ่านร่างไปส่งให้หญิงสาวผู้มีใบหน้าซีดขาวราวกับกระดาษชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะร่วนเสียงดัง
ชิงเซี่ยกวักน้ำเย็นขึ้นมาอุ้งมือหนึ่ง กระแทกมันเข้ากับใบหน้าแรงๆ เลียนแบบท่าทีของต้าหวงที่เล่นตีน้ำรอบๆ ชั่วครู่ หลังจากนั้นจึงลุกขึ้นยืนในที่สุด
แสงจันทร์ที่แสนโรยราทว่าน่าหลงใหลตกกระทบลงบนร่างของหญิงสาวจางๆ ชิงเซี่ยอยู่ในชุดผ้าจิ่นตัวยาวเงยหน้าขึ้น หลังเอนไปกับลำไผ่ต้นหนึ่งที่ขึ้นทางด้านหลัง สูดหายใจเข้าลึกเต็มปอด ก่อนจะหมุนกายแล้วเดินกลับเข้าห้องของตนเองไป