บท 170: บทที่ 115-3 หุบเขาเซียนเผิงไหล

บทที่ 115-3 หุบเขาเซียนเผิงไหล

ทั้งสองคนยืนบนหน้าผาที่มีความสูงกว่าหนึ่งร้อยจั้ง อีกทั้งมีระดับความสูงอยู่ระดับเดียวกันกับที่ลาดชันดินเหลืองจากทางทิศตะวันตก ชิงเซี่ยกวาดสายตามองไปโดยรอบครั้งหนึ่ง พอไม่เห็นสิ่งของที่มีลักษณะคล้ายกับเชือกหวายหรือของจำพวกเถาวัลย์ จึงขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยกล่าว “ท่านปีนหน้าผาเป็นหรือไม่ ที่แห่งนี้สูงเกินไป ไม่อาจทำเป็นเล่นได้”

ฉู่หลีเหลือบตามองไปที่นางอย่างรำคาญครั้งหนึ่ง​ ไม่พอใจอย่างถึงที่สุดที่นางดูถูกพละกำลังของตนเอง เขาเลิกชายเสื้อขึ้น​ ก่อนจะไต่นำลงไป

ชิงเซี่ยยู่ปากมองตามแผ่นหลังของเขาไป​ ก่อนจะยอบตัวลง​ แล้วยื่นมือออกไปตบหัวเล็กๆ​ ของเดรัจฉานตัวน้อยสีขาวที่กำลังมองมาที่นางอย่างไม่ละสายตา กล่าวพร้อมหัวเราะน้อยๆ “ต้าหวง เจ้าบินได้หรือไม่? เจ้าไม่ใช่สัตว์ที่มีจิตวิญญาณหรอกหรือ? หากข้าจับเจ้าโยนลงไปทั้งอย่างนี้ ไม่รู้ว่าเจ้าจะมีปีกงอกออกมาจากกลางหลังหรือไม่”

ต้าหวงเบิกตาขึ้นโพลง หูยาวๆ​ ทั้งสองข้างตั้งชี้ มันร้องเอ๋าเสียงแหลมครั้งหนึ่ง​ ก่อนจะวิ่งไปทางฉู่หลีอย่างรวดเร็ว