บท 9: บทที่ 9 : ผู้คุ้มครองทะเลสาบ
นิ้วมือเรียวขยับพร้อมกับเปลือกตาที่สั่นไหวเล็กน้อยก่อนเปิดขึ้นด้วยความตกใจ อาการเจ็บปวดแล่นเข้ามาอย่างรวดเร็วหลังจากที่เขาลืมตาตื่น วิคตัสพยายามกวาดสายตามองรอบๆเมื่อพบว่าตัวเองอยู่ในกระท่อมไม้หลังเก่าเขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ
'ความฝันนั้นช่างเหมือนจริงจนน่ากลัว..!!'
ทันทีที่ขยับตัวเพื่อลุกขึ้นยืนความเจ็บแปลบที่เกิดขึ้นจากบริเวณข้อเท้าก็ทำให้เขาเสียการทรงตัวไปชั่วขณะ
สายตาคู่สวยเหลือบมองร่องรอยบาดแผลที่พึ่งเกิดขึ้นตรงข้อเท้าของเขาด้วยความงุนงง เลือดสีแดงที่ไหลซึมออกจากรอยข่วนของกรงเล็บยังคงอุ่นอยู่พอที่จะบอกได้ว่าแผลนี้อาจเกิดขึ้นมาได้ไม่นานแววตาสีเขียวจ้องมองเลือดก่อนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
" ดูเหมือนมันจะไม่ใช่แค่ความฝันอีกต่อไป "
ประสบการณ์ที่พบบ่อยที่สุดระหว่างการนอนหลับคือ'การฝัน' ซึ่งสิ่งนี้จะไม่มีผลกระทบใดๆกับเจ้าของความฝันมากนักส่วนใหญ่เป็นเพียงความปราถนาที่อยู่ภายในใจของพวกเขา
แต่สำหรับพ่อมดแม่มดที่เกิดมาพร้อมกับพลังแห่งการพยากรณ์ทุกความฝันของพวกเขาจะเป็นอีกหนึ่งดินแดนแห่งความจริงที่ใช้เชื่อมโยงผู้คนที่เกี่ยวข้องในชีวิต ความฝันของแม่มดคือพลังเวทย์ที่แสดงถึงทางแยกระหว่างอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณและการปรากฏตัวของคน สัตว์ หรือแม้แต่สถานที่ต่างๆสิ่งเหล่านี้สามารถใช้ทำนายหรือเป็นลางบอกเหตุบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคตได้ด้วยเหมือนกัน
แต่ความยากที่สุดของการทำนายฝันคือคุณต้องแน่ใจว่าสิ่งที่พบหรือสัมผัสในดินแดนแห่งฝันนั้นไม่ได้เกิดขึ้นจากจิตใต้สำนึกของตัวเองและไม่ใช่ความฝันที่มาจากสิ่งที่พ่อมดผู้ฝันนั้นแสวงหาเอง
. . ซึ่งการแยกแยะทั้ง 2 สิ่งนี้เป็นเรื่องน่าปวดหัวสำหรับวิคตัสอย่างแท้จริง
" เฮ้ออ~ ถ้าข้าตั้งใจศึกษาศาสตร์พยากรณ์กับท่านยายมากกว่านี้คงดีไม่น้อย"
การทำนายฝันหรือการพยากรณ์เป็นพิธีกรรมอันทรงพลังที่สืบทอดผ่านทางสายเลือดมาตั้งแต่ยุคโบราณ ตระกูลแม่มดที่มีเชื้อสายของนักพยากรณ์จะเตรียมเครื่องมือทำพิธีกรรมและถวายสัตว์หรือแม้แต่ชีวิตของมนุษย์เพื่อสร้างโอกาสที่สูงขึ้นความสำเร็จและอัตราความแม่นยำของคำทำนาย
ตระกูลของวิคตัสนั้นแตกต่างจากตระกูลแม่มดพยากรณ์ส่วนใหญ่เพราะคุณยายของเขาไม่เคยใช้สิ่งมีชีวิตเพื่อแลกเปลี่ยนกับคำพยากรณ์และมักมีคำพูดติดปากของหญิงชราผู้อ่อนโยนที่คอยพร่ำสอนเขาเสมอ
'ทุกสิ่งบนโลกต่างรักและหวงแหนชีวิตของตนเองทั้งนั้นการเอาชีวิตผู้อื่นเพื่อสนองความต้องการของตนเองจะต้องแบกรับชะตากรรมที่หนักหนาสาหัสเกินกว่าที่จะชดใช้ไหวจงจำสิ่งนี้ไว้ให้ดี..'
แต่ที่น่าแปลกใจกว่านั้นคือทุกครั้งที่คุณยายของเขาทำการพยากรณ์อัตราความแม่นยำของคำพยากรณ์นั้นจะสูงถึง 80% แต่ราคาสำหรับการแลกเปลี่ยนของคำทำนายก็สูงมากจนน่าตกใจด้วยเช่นกัน
วิคตัสเคยถูกบังคับให้เข้าศึกษาศาสตร์แห่งการพยากรณ์กับยายของเขาแต่หลังจากเห็นขั้นตอนพิธีกรรมที่ยาวเหยียดหลายหน้ากระดาษบนตำราเวทย์เขาก็วิ่งหนีหายไปในอากาศอย่างรวดเร็ว
ความฝัน เป็นอีกเส้นทางสำคัญในการรับส่งข้อความจากจักรวาลถึงเหล่าแม่มดแต่มันไม่ได้เป็นไปตามตรรกะหรือสิ่งที่พบเห็นเสมอไปอีกทั้งบางความฝันอาจมีเพียงภาพสัญลักษณ์หรือการเล่นคำนั่นหมายความว่าฝันที่เห็นจงใจทำให้ผู้พยากรณ์สับสนเพราะพวกเขามักจะกระโดดไปมาในเวลาและสถานที่ที่ต่างกันออกไปทั้งยังใช้องค์ประกอบทุกประเภทหรือแม้แต่สัตว์ป่าเพื่อเป็นตัวแทนของสิ่งอื่นๆ
ดังนั้นหากคุณต้องการทำนายฝันได้อย่างแม่นยำคุณต้องรู้ให้ลึกถึงตัวตนของพวกมันว่ามีความหมายอะไร?
คำตอบที่ชัดเจนจะขึ้นอยู่กับความคิดของแต่ละคนส่วนรายละเอียดความฝันมักถูกแต่งเติมขึ้นมาจากประสบการณ์และสิ่งที่พบเจอล่าสุดของผู้ฝัน การให้ความสนใจกับทุกองค์ประกอบรวมถึงความรู้สึกที่มีในความฝันจะช่วยให้ผู้พยากรณ์ค้นพบการตีความหมายที่ถูกต้องได้ในที่สุด
แต่สิ่งที่วิคตัสพบดูเหมือนจะไม่ใช่ความฝันสำหรับการทำนายเลยสักนิดเพราะหากเป็นเพียงความฝันร่างกายของเขาจะไม่มีทางถูกคุกคามแต่บาดแผลที่ข้อเท้าเป็นสิ่งพิสูจน์ได้ดีว่ามันคือเรื่องจริง
' ชายที่ถูกมัดกับคุกพลังวิญญาณยังมีกรงเล็บสีดำพวกนั้นอีก สิ่งนี้มันหมายถึงอะไรกัน? '
เป็นเพียงไม่กี่วันที่เขาใช้ชีวิตอยู่บนเกาะนี้แต่กลับมีเรื่องราวแปลกๆเกิดขึ้นให้เขาตกใจได้ตลอดเวลา ดูเหมือนการหาตำแหน่งพิกัดที่ถูกต้องตอนนี้อาจเป็นหนทางที่ดีที่สุดก่อนลงมือทำสิ่งต่างๆ
วิคตัสถอดชุดคลุมหญ้าแห้งสีดำก่อนแช่ตัวลงในอ่างอาบน้ำไม้สีเข้มที่ตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยวอีกฝั่งของมุมห้องเครื่องมืออำนวยความสะดวกเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นระหว่างที่เขานั่งรอผลของการปรุงน้ำยาเมื่อวานส่วนวัสดุที่ใช้เขาส่วนใหญ่นำมาจากต้นไม้ที่อยู่ในป่าแห่งนี้
น้ำต้มสมุนไพร Lady Bloody จากค่ำคืนที่ผ่านมาถูกปรับลดอุณหภูมิจนได้ที่ก่อนเทลงในอ่างไม้เพื่อใช้อาบนอกจากประหยัดพลังเวทย์ที่ใช้เรียกน้ำแล้วเขายังได้รับการฟื้นฟูจากสมุนไพรหลากหลายชนิดที่ถูกต้มไว้อีกด้วย ผลของยาสมุนไพรที่ช่วยรักษาอาการบาดเจ็บและเติมเต็มพลังเวทย์ทำให้วิคตัสเพลิดเพลินกับการอาบน้ำจนเขาเผลอหมุนเวียนพลังเวทย์เพื่อฝึกฝนโดยไม่รู้ตัว
เป็นเวลาเกือบปีที่เขาหยุดฝึกฝนเวทมนต์จากหลายๆสาเหตุรวมถึงการปกปิดตัวตนของตระกูลด้วยเช่นกัน
ในที่สุดวิคตัสก็รู้สึกได้ถึงความผันผวนที่เกิดขึ้นจากร่างกายคล้ายกับว่าเขาใกล้ถึงจุดเปลี่ยนระดับอีกครั้ง แต่จากสถานการณ์สุ่มเสี่ยงที่กำลังเผชิญอยู่ตอนนี้เขาจึงทำได้เพียงควบคุมพลังเวทย์ให้คงที่ก่อนเท่านั้น
'ไว้ค่อยจัดการเรื่องนี้หลังจากตรวจสอบพิกัดของป่าก่อนก็แล้วกัน'
ใช้เวลาเกือบ 30 นาทีกับการยับยั้งพลังเวทย์ก่อนลุกขึ้นสวมชุดคลุมตัวเดิมที่แขวนไว้ด้านข้าง วิคตัสเริ่มลงมือเก็บของทั้งหมดลงในพื้นที่มิติเพื่อเตรียมออกเดินทางอีกครั้ง
ทันทีที่ประตูไม้เก่าแก่ถูกเปิดออก กลิ่นของหญ้าสดด้านนอกก็ลอยเข้ามากระทบจมูกของเขาทันที พ่อมดหนุ่มทอดสายตามองสนามหญ้าที่เติบโตขึ้นชั่วข้ามคืนด้วยความดีใจและจากไปโดยไม่ทันสังเกตเห็นใบเรียวเล็กสีน้ำเงินที่โบกไปมาของดอกไม้นอกกระท่อม
ท่ามกลางหมอกหนาทึบเหมือนเช่นทุกวัน
วิคตัสก้มเก็บเมล็ดสมุนไพรระหว่างทางที่เขาพบและมองหาเครื่องหมายบนต้นไม้ที่ทำไว้จากครั้งก่อนเพื่อใช้เดินทาง . . . โชคดีที่ครั้งนี้ไม่มีเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้นอีก
" GRRRRRRrrrrrrrrrrrrr !! "
วิคตัส : .....
' ฮึ่ม! ให้ข้าเดินสบายๆสักวันไม่ได้รึไงกัน? '
เด็กหนุ่มแอบบ่นในใจหลังจากได้ยินเสียงคำรามของสัตว์ป่าที่ดังขึ้นเขย่ากระดูกหูทั้งสามจนเกือบทำให้เขาหัวใจวายตายด้วยความตกใจ
ความชัดเจนของเสียงบ่งบอกได้ว่าสัตว์ป่าอาจอยู่ไม่ไกลจากเขา โดยไม่รอช้าวิคตัสจึงรีบหยิบไม้คทาออกมาเสกคาถาเพื่อสร้างเถาวัลย์สีเขียวส่งตัวเองขึ้นไปบนยอดไม้ที่อยู่ใกล้ที่สุดเพื่อเตรียมรับมือ นอกจากหมอกหนาที่บดบังวิสัยทัศน์เขาก็ไม่เห็นสิ่งอื่นแม้ดูเหมือนจะปลอดภัยแต่เขายังคงตัดสินใจซ่อนตัวอยู่เพื่อสังเกตการณ์
เสียงกรีดร้องคำรามของสัตว์ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องให้ได้ยินเป็นระยะหลังจากผ่านมาเกือบ 15 นาที เมื่อแน่ใจว่าไม่มีสัตว์ร้ายเข้ามาจู่โจมวิคตัสจึงลงมาด้านล่างและเริ่มค้นหาที่มาของเสียงด้วยความสงสัย
เส้นทางถูกแยกออกไปตรงข้ามกับทะเลสาบครั้งก่อนและพื้นที่รอบๆก็มีกิ่งหนามเล็กๆสีดำที่ขึ้นสูงอยู่เต็มไปหมดพ่อมดหนุ่มค่อยๆใช้พลังเวทย์แหวกเส้นทางออกด้านข้างอย่างระมัดระวังโดยที่อีกมือของเขากำขวดยาพิษสีม่วงไว้อย่างแน่นหนา
ถ้ามีอะไรโผล่มาตอนนี้รับรองได้เลยว่ามันจะไม่ตายอย่างสงบแน่นอน!
อุโมงค์หนามสีดำถูกยกขึ้นอย่างช้าๆตามการก้าวเดินของเด็กหนุ่มที่มุ่งหน้าไป เมื่อแรงลมกระโชกที่พัดมาพร้อมกับกลิ่นคาวเลือดสดปะทะเข้ากับใบหน้าขาวของวิคตัสฝีเท้าของเขาก็หยุดชะงักทันที
...คงเป็นที่นี่สินะ ?
นัยตาสีเขียวหรี่ลงอย่างระวังปรับโฟกัสเพื่อจ้องมองผ่านกิ่งหนามรกที่ขึ้นอยู่ตรงหน้า เมื่อสายตาคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมพอที่จะมองเห็นบางสิ่งด้านในได้อย่างชัดเจนร่างกายของเขาก็แข็งทื่อราวกับถูกตอกตะปูยึดติดไว้กับพื้นดินเส้นผมของวิคตัสตั้งขึ้นเหมือนคนโดนไฟฟ้าช็อตซึ่งดูตลกไม่น้อย
ภาพตรงหน้าที่ทำให้สติหลุดลอยไปคือเต่ายักษ์ตัวใหญ่เกือบเท่ารถถังของกองทัพอาณาจักร ทั้งรูปร่างและขนาดที่ใหญ่โตเกินการเข้าใจของมนุษย์ทำให้ความกลัวของเขาพุ่งทะยานถึงจุดสูงสุด
วิคตัสกลั้นหายใจก่อนค่อยๆถอยหลังกลับอย่างช้าๆพยายามปกปิดตัวตนของเขาให้ได้มากที่สุด ทุกวินาทีผ่านไปรู้สึกยาวนานเสียเหลือเกิน
'เอาล่ะ ค่อยๆถอยอย่างช้าๆ...ใช่แบบนั้นแหละ '
พ่อมดหนุ่มปลอบใจตัวเองขณะที่พยายามเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น
" GRRRRRRRRrrrrrrrrrrrrrrrr!!!! "
เสียงกรีดร้องโหยหวนกว่าทุกครั้งดังขึ้นทำให้วิคตัสหยุดยืนนิ่งสั่นสะท้านก่อนมองย้อนกลับไปและพบว่าตัวเองเพิ่งขยับออกจากตำแหน่งเดิมได้เพียง 3 ก้าวเท่านั้น
เหงื่อเย็นเยียบไหลซึมผ่านด้านหลังจนเขารู้สึกว่าหากถอดชุดคลุมมาบิดออกตอนนี้คงได้น้ำหลายถังเลยทีเดียว สายตาที่หวาดระแวงแอบมองไปยังสัตว์ประหลาดร่างยักษ์ใหญ่อีกครั้งก่อนเห็นสิ่งผิดปกติ
ขาที่คล้ายกับแท่นศิลาหินของมันเต็มไปด้วยเลือดและเมือกสีเข้มไหลปกคลุมอยู่จำนวนมาก ท่ามกลางฝูงนกหลายสิบตัวที่บินโฉบกัดกินเนื้ออย่างหิวกระหายเต่ายักษ์กลับยืนนิ่งไม่กระดิกเพียงแค่ส่งเสียงร้องออกมาเป็นครั้งคราวเท่านั้น
' หรือว่ามันขยับตัวไม่ได้งั้นหรอ? '
วิคตัสเดาสถานการณ์จากสิ่งที่เห็นก่อนตัดสินใจนั่งหลบอยู่ตรงมุมด้านข้างเพื่อคอยสังเกต
นกกัสเนียร์ต่างพากันเพลิดเพลินกับโต๊ะอาหารตรงหน้าของมันโดยไม่สนใจกลิ่นมนุษย์ที่หลบซ่อนตัวอยู่ด้านหลัง แน่นอนว่าสำหรับพวกมันการได้ลิ้มรสของเนื้ออสูรวิญญาณที่เต็มไปด้วยพลังย่อมดีกว่ามนุษย์อ่อนแอที่มีเพียงเนื้อหุ้มกระดูกเท่านั้น
ใครจะสนใจเศษชิ้นเนื้อเล็กๆเช่นนั้นกัน?
วิคตัสผู้ไม่รู้ตัวว่าเขาได้กลายเป็นเพียงเศษเนื้อในสายตาของเหล่านกกัสเนียร์ยังคงเฝ้ามองการกระทำของทุกฝ่ายอย่างสนใจจนลืมความกลัวก่อนหน้านี้ไปหมดสิ้น
ท่ามกลางม่านหมอกหนาทึบของป่าวาลดอนดวงตาสีเขียวเปล่งประกายทันทีเมื่อเห็นบางสิ่งบนหลังเต่ายักษ์ตัวนั้น กระดองแข็งแกร่งที่ใหญ่โตของมันมีต้นไม้หลากสายพันธุ์ขึ้นอยู่คล้ายกับภูเขามรกต
หลังจากติดอยู่ในป่ามืดมนที่ไร้ชีวิตและสีสันตลอดสองวันนอกจากสนามหญ้าของเขาวิคตัสไม่เคยพบพืชที่ดูปกติเลยสักครั้งจนอดคิดไม่ได้ว่าตัวเองกำลังนั่งมองทีวีจอขาวดำอยู่ การได้เห็นผลไม้กวัดแกว่งไปมาตรงหน้าช่างล่อลวงจิตใจได้เป็นอย่างดี
ผลไม้สีทองที่ดูน่าอร่อยส่งกลิ่นหอมเบาบางห้อยอยู่ตามลำต้นแต่กลับไม่ได้รับความสนใจจากฝูงนกที่หิวกระหายเหล่านั้น
....หรือผลไม้อาจมีพิษ?
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง